บทที่ 3_2 ข่าวกิ๊กกั๊ก
1105 คำ
หลังจากอยู่กินข้าวเช้าที่บ้านลุงกับป้าจนอิ่มแปล้แล้วนั้น หิรัญญิการ์จึงเดินกลับบ้านไม้ทรงไทยของยายลีลาวดี ที่ไม่รู้ตอนนี้จะโกรธหลานสาวอย่างเธอไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“ยกสมบัติให้พี่สนหมดแล้วมั้ง” เสียงใสพึมพำบ่นกับตัวเองเบาๆ ขณะก้าวเท้าขึ้นบันไดบ้าน
ดวงตากลมโตแฝงความซุกซนค่อยๆ เห็นภาพผู้เป็นยายนั่งเช็ดใบตองสดอยู่กลางโถงบ้าน มุมปากกระจับเผยรอยยิ้มน้อยๆ ด้วยความรักหญิงชราผู้นี้สุดหัวใจ
นางลีลาวดีที่กำลังนั่งเช็ดใบตองสด เตรียมเอาไว้ทำกระทงห่อหมกเย็นนี้ ชายตาออกจากใบตองมองหลานหัวแก้วหัวแหวนเดินพ้นธรณีประตูบ้านเข้ามานั่งคุกเข่าตรงข้ามด้วยใบหน้าเจี๋ยมเจี้ยม
“ยายจ๋าทำอะไรอยู่จ๊ะ”
นางหลุบสายตาลงมองใบตองอีกครั้ง ทำเป็นไม่สนใจเสียงใสๆ ร้องถามเสียงอ่อนเสียงหวาน
หิรัญญิการ์หน้าสลดเมื่อเห็นท่าทีของยาย ขยับตัวไปนั่งข้างๆ ร่างอวบอ้วนพลางวาดวงแขนขึ้นกอดยายลีลาวดีไว้แน่น ถูข้างแก้มกับต้นแขนอวบๆ
“ยายจ๋า รัญผิดไปแล้ว ยายตีรัญก็ได้นะ แต่ยายพูดกับรัญหน่อยสิ เงียบแบบนี้รัญใจไม่ดีเลย”
นางลีลาวดีชะงักมือที่กำลังเช็ดใบตอง ปล่อยมือจากผ้าผืนเล็กแล้วเปลี่ยนมาวางทาบบนศีรษะของหลานสาวแทนด้วยความอาทร นางไม่เคยโกรธหลานสาวคนนี้เลย เพียงแต่น้อยใจที่ถูกหลงลืมความเป็นห่วง
“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะรัญ ยายเป็นห่วงเรามากแค่ไหนรู้บ้างหรือเปล่า”
น้ำเสียงแหบแห้งจากยายลีลาวดีทำเอาหิรัญญิการ์น้ำตาคลอ ความรู้สึกผิดก่อเกิดเต็มหัวใจที่ปล่อยให้หญิงชราผู้นี้ต้องเป็นห่วงมากแค่ไหน
เธอโน้มหน้าลงมาหอมแก้มนิ่มๆ “รัญรักยายที่สุดในโลกเลย”
นางลีลาวดีหันหน้ามาทางหลานสาว แล้วยิ้มออกมาบางๆ “ไม่ต้องมาทำเป็นปากหวาน”
“ปากหวานที่ไหน รัญพูดจริงๆ ต่างหาก”
นางส่ายหน้าช้าๆ กลับมาสนใจงานที่อยู่ตรงหน้าต่อ
หิรัญญิการ์มองยายลีลาวดีจับผ้าเช็ดใบตองต่อ จึงเอื้อมมือออกไปแย่งผ้ามาถือไว้เอง “ยายนั่งเฉยๆ เดี๋ยวรัญทำให้เอง”
นางลีลาวดีไม่ได้ว่าอะไรปล่อยให้หลานสาวเช็ดใบตองให้ ส่วนนางเอนหลังพิงหมอนอิง มองหลานสาวไปด้วย
“เช็ดใบตองเอาไปทำอะไรเหรอยาย” หญิงสาวเอ่ยพลางเช็ดใบตองไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคู่สนทนา
“จะทำห่อหมกปลาช่อน เมื่อวานตาหมานแกลอกบ่อปลาที่บ้าน แกเลยเอามาแบ่งให้กิน”
ตาหมาน เจ้าของแผงปลาสดในตลาด เพื่อนบ้านข้างๆ ฟาร์มดอกไม้ยายลีลาวดี เลยค่อนข้างสนิทกัน เวลาแกลอกบ่อทีหนึ่งก็มักจะมีปลามาฝากเป็นประจำ
“ยายจะทำเตรียมไว้รอ รัญกลับจากในสวนก็น่าจะเสร็จพอดี เดี๋ยวรัญเอาแบ่งให้ลุงของเรา ตาหมาน แล้วเลยเอาไปให้ตาหวานที่ตลาดด้วยนะ”
“ได้จ้ะ” หิรัญญิการ์เงยหน้าขึ้นมาฉีกยิ้ม รับคำของยาย
หลังจากเช็ดใบตองเสร็จก็เป็นเวลาที่คนงานในฟาร์มเริ่มทยอยกันมาทำงาน หญิงสาวจึงเข้าไปเปลี่ยนชุดพร้อมทำงาน วันนี้เธอตั้งใจจะเริ่มโพรเจกต์ใหม่ คือการเพาะเนื้อเยื่อราชินีกล้วยไม้อย่าง ‘คัทลียา’
หิรัญญิการ์เอาห่อหมกปลาช่อนไปให้ตาหมานเรียบร้อยก็เลยไปที่ตลาดสดของตัวเมือง อยู่ห่างจากบ้านของเธอเพียงสี่กิโลเมตรเท่านั้น
ตลาดสดแห่งนี้เปิดแทบจะตลอดทั้งวัน เป็นตลาดสดที่มีผู้คนเข้ามาจับจ่ายใช้สอยอยู่ตลอดเวลา ถือว่าเป็นตลาดสดที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัดเลยก็ว่าได้
หญิงสาวเดินผ่านแผงขายของต่างๆ มาด้านในเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าแผงเล็กๆ ของร้านน้ำผลไม้ปั่น
“วันนี้ขายดีไหมจ๊ะตาหวาน”
เจ้าของร้านสาวสวยที่กำลังยุ่งๆ อะไรอยู่หลังร้าน หันหน้ากลับมาส่งยิ้มหวานให้คนทักทาย หันไปหยิบจับของบางอย่าง แล้วเดินกลับมายืนหน้าแผงตามเดิม
“มาได้ไงเนี่ย” ตาหวาน สาวเจ้าของร้านน้ำผลไม้ปั่น เจ้าที่ขายดีที่สุดในตลาด เอ่ยถามกลับ
หิรัญญิการ์ชูถุงห่อหมกปลาช่อนพร้อมกับยื่นส่งให้เพื่อนสาว
“วันนี้ยายเราทำห่อหมกปลาช่อน เราเลยเอามาฝากตาหวานน่ะ”
ตาหวานรับถุงห่อหมกปลาช่อนด้วยรอยยิ้มดีใจ “ขอบใจนะรัญ ฝากขอบคุณยายลีด้วยนะ”
“จ้า”
“รัญกินน้ำอะไรไหม เดี๋ยวตาหวานทำให้” ตาหวานเชิญชวนให้เพื่อนเลือกน้ำที่อยากกิน
หิรัญญิการ์ทำท่านึกคิดเพียงเสี้ยวนาที “เอาน้ำแตงโมปั่นแล้วกัน”
เจ้าของร้านพยักหน้า “อืม” รับออร์เดอร์แล้วจึงก้มหน้าก้มตาทำน้ำแตงโมปั่นให้เพื่อน
หิรัญญิการ์มองบรรยากาศตลาดนัดยามเย็นแสนคึกคักไปเรื่อยเปื่อย พ่อค้าแม่ค้าในตลาดแห่งนี้เธอค่อนข้างรู้จักเป็นอย่างดี โดยเฉพาะสี่แผงที่อยู่ใกล้ๆ ร้านของเพื่อนสาว
ร้านที่อยู่ทางด้านซ้ายร้านน้ำปั่นนั้น เป็นร้านของเจ๊บันนี่ หรือนายบัญชา สุดแซ่บประจำตลาดสด แกเปิดร้านขายของชำ กินพื้นที่ไปตั้งสองแผง ขายมาตั้งแต่ตลาดสดเกิดใหม่แรกๆ หลายสิบปีก่อน
ด้านขวานั้นเป็นร้านของรุ่นพี่ของเธอเอง ร้านขนมหวานพี่โฉม นอกจากจะขายขนมหวานแล้ว ของดีของร้านนี้คงจะเป็นหน้าแม่ค้าคนสวยนี่แหละ มีดีกรีเป็นถึงนางนพมาศของจังหวัดสามปีซ้อน
และเธอเองก็หมายมั่นปั้นมือไว้แล้วว่าจะได้เจ้าของร้านขนมหวานมาเป็นพี่สะใภ้ ดูท่าว่าวันนี้คงขายดี เพราะร้านปิดไปแล้ว
ส่วนสองแผงที่อยู่ตรงข้ามนั้น เธอไม่ค่อยอยากจะรู้จักมักคุ้นด้วยเท่าไร เพราะป้าๆ สองคนที่ถูกจัดให้อยู่ในหมวด ‘แม่ค้าปากตลาด’ ของจริง
ไม่ว่าจะเป็นผัวเมียบ้านไหนตีกัน ทะเลาะกัน ลูกหลานบ้านไหนมีงานบวช งานแต่ง หรือแม้กระทั่งเลิกกับแฟน ป้าสองคนนี้รู้หมด และรู้ลึก รู้จริงเสียด้วย
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เรื่องบางเรื่องเธอก็ชอบมานั่งฟังพวกป้าแกเล่าให้ฟังเหมือนกัน
“นี่ๆ แม่รัญ ป้าได้ข่าวว่าตาหมานลอกบ่ออีกแล้วเหรอ แต่แปลกที่คราวนี้ตาหมานไม่เอาปลามาฝากป้าเลย บ้านแม่รัญได้บ้างไหม” ไม่ทันไร เสียงป้าเจ้าของแผงผักสดก็เอ่ยเรียกชื่อเธอ
- ผู้เขียน
