หนึ่งชั่วโมงต่อมา
“ทำไมมาช้าจังเลยลุง” หิรัญญิการ์เดินแกมวิ่งลงจากบ้าน มาหาลุงชัยที่ยืนคอยท่าอยู่ตรงหน้าบันไดบ้านด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ
“โธ่หนูรัญ กว่าลุงจะหลุดจากด่านผู้ใหญ่มาได้ไม่ใช่ง่ายๆ” ลุงชัยทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ เพราะก่อนมายืนอยู่ตรงนี้ โดนผู้ใหญ่พฤกษ์เรียกให้หยุดคุยด้วยอยู่สักพัก
หญิงสาวชะโงกหน้าไปทางบ้านลุงของตัวเอง แล้วหันกลับมารับถุงเมนูเปิบพิสดารมาถือไว้เอง “ลุงผู้ใหญ่กลับมาบ้านแล้วเหรอ”
ลุงชัยพยักหน้าหงึกๆ บุ้ยปากไปทางที่เพิ่งจากมา “นั่งคุยกับหมอช้างอยู่หน้าบ้านน่ะ”
“ขอบคุณนะลุงที่อุตส่าห์เสี่ยงตายเอามาให้รัญจนได้”
“หนูรัญจะเอาผัดเผ็ดงูสิงไปทำอะไร แล้วทำไมถึงต้องทำเป็นลับๆ ล่อๆ ด้วย ปกติผู้ใหญ่แกก็กินของพวกนี้อยู่แล้วนี่ หรือถ้าหนูรัญอยากจะลองกิน ผู้ใหญ่แกคงไม่ว่าอะไรหรอก”
หิรัญญิการ์มีสีหน้าเหยเก ขนแขนลุกซู่ เมื่อลุงชัยกล่าวหาว่าเธออยากจะลองกินเมนูนี้ดู
“ใครว่าร
