บทที่ 7_3 เปิบพิสดาร

1180 คำ

...บ้าไปแล้ว กลืนลงไปได้ไง “พี่บอกแล้วว่าพี่อยู่ง่าย กินง่าย ผัดเผ็ดงูสิงแค่นี้สบายมาก แปลกกว่านี้พี่ก็เคยกินมาแล้ว” หิรัญญิการ์หน้าเหวอทันทีหลังจากสิ้นเสียงทุ้ม ไม่ใช่แค่หิรัญญิการ์เพียงคนเดียวที่อึ้ง ทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างก็อึ้งกับคำตอบของคเชนทร์เช่นกัน คเชนทร์หันมองทุกคนแล้วยิ้มออกมา ก่อนจะเอ่ยเฉลย “เมื่อก่อนผมเคยไปเป็นหมออาสาลงต่างจังหวัดแถบตะเข็บชายแดนบ่อยๆ เลยได้ลองกินอะไรแปลกๆ มาเยอะเลยครับ แค่ผัดเผ็ดงูสิง สำหรับผมถือว่าสบายมาก” หิรัญญิการ์หมดอารมณ์สนุก เบะปากคว่ำไม่พอใจ แล้วเลิกสนใจที่จะแกล้งคุณหมอหนุ่มอีก เพราะแผนพังไม่เป็นท่า ตักกับข้าวมาใส่จานและกินแบบเซ็งๆ รสสุคนธ์ หยกมณี และผู้ใหญ่พฤกษ์ต่างพากันโล่งใจไปตามๆ กัน ไม่ลืมคาดโทษหลานสาว และน้องสาวตัวดีไว้ในใจ หากแขกกลับไปแล้วคงต้องมีการทำโทษกันบ้างแล้ว มื้อเย็นวันนี้ผ่านไปอย่างทุลักทุเลในช่วงแรก หากแต่ช่วงหลังเป็นไปอย่างร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม