Chapter 3
791 คำ
เกรซ...
"กริ๊ดดดดดด ปล่อยฉันนะ"
ฉันร้องโวยวายมาตลอดทาง พวกเขาลากฉันมายังห้องๆหนึ่ง มันมืดดำไปหมด ฉันยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นก่อนจะอ้าปากค้างอย่างตกใจเมื่อพวกเขาเปิดไฟแล้วฉันเห็นทุกอย่างตรงหน้า มันเป็นที่นั่งแล้วก็มีเครื่องอะไรซักอย่างอยู่ตรงนั้น เหมือนเครื่องจับเท็จเลย
"มะ..ไม่นะ"
"จับเพศหญิงคนนี้ไปนั่งตรงนั้นแล้วสวมเครื่องระเบิดสมองความจริงให้เธอ"
ฉันเริ่มน้ำตาคลอเบ้าร้องไห้ออกมาอย่างกลัวสุดๆ ตัวฉันสั่นไปหมดแล้วตอนนี้ฉันกลัวมาก ฮึกๆๆ พะ..พวกเขาเป็นใครก็ไม่รู้ ฉะ... ฉันกลัว
"ปล่อยนะ! ฮึกๆๆ ยะ..อย่าทำอะไรฉันเลย ฮืออออออออ"
พวกเขาจับฉันไปนั่งตรงเก้าอี้ตัวนั้นก่อนจะเอาอะไรซักอย่างมาสวมบนหัวของฉัน ฉันส่ายหัวไปมาด้วยความกลัวผู้ชายคนนั้นมองหน้าฉันด้วยใบหน้านิ่งไร้อารมณ์สุดๆ ฉันมองเขาอย่างตัดพ้อที่สุด ไอ้บ้าเอ้ย!! ผู้หญิงตัวคนเดียวแท้ๆยังทำกันลง
"ฮึกๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ"
"เธอมาที่นี่ได้ยังไง"
เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ ฉันมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสั่นด้วยความกลัว
"ฉันแค่อยากจะมาดูว่าUFO มันเป็นยังไง ฮึกๆๆ ฉะ...ฉันไม่รู้จริงๆ ฉัน ฮึกๆ ฉันกลัว"
เขากอดอกมองหน้าฉันนิ่งเสียงทั้งห้องตกอยู่ในความสงบ ทหารนายหนึ่งกำลังจะกดเครื่องบ้าๆนั้น ฉันหลับตาลงด้วยความกลัว ฮึกๆๆ ตะ..ตายก็ตายไปเถอะ ฮืออออ ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วจริงๆ
"หยุด พวกนายออกไปให้หมด"
"อาซา"
สิ้นเสียงของเขาทุกคนในที่นั้นก็เดินออกไปทันที ส่วนฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ มองเขาทั้งน้ำตา เขาเดินเข้ามาใกล้ๆฉันก่อนจะถอดเครื่องบ้าๆบนหัวของฉันออก
"เธอมาจากที่ไหน"
เสียงทุ่มเอ่ยถามออกมา แววตาของเขามองเหมือนจะจับผิด ฉันปล่อยโฮออกมาก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงสั่น
"ฮืออออ ฉันมาจากกรุงเทพไง ฮึกๆๆ กรุงเทพอ่ะ ฉันไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน อาจจะเป็นที่ต่างประเทศก็ได้ นะ..นายพาฉันกลับกรุงเทพได้มั้ย ฮืออออ"
เขามองหน้าฉันอย่างงงๆ เหมือนไม่เข้าใจว่าฉันกำลังพูดอะไรอยู่
"ฉันงงกับคำพูดของเธอ เธอกำลังพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ"
เขาเอ่ยออกมาช้าๆชัดๆ พูดอย่างกับหุ่นยนต์อ่ะพูดช้ามากเลย ฉันมองหน้าเขาก่อนจะค่อยๆกลืนเสียงสะอื้นลงคอ
"ทะ..ที่นี่ที่ไหน"
"ดาว Karius "
ฉันอยากจะหัวเราะออกมาแต่ว่ามันก็หัวเราะไม่ออก เกิดมา22ปีไม่เคยได้ยินชื่อดาวนี้มาก่อนในชีวิต จะให้ฉันเชื่อพวกเขางั้นเหรอ เหอะ!! มันน่าเหลือเชื่อไปหน่อยมั้ย
"แล้วนายรู้จักโลกรึเปล่า โลกที่มีมนุษย์อยู่อ่ะฉันมาจากที่นั้น"
มาลองดูว่าเขาจะตอบฉันว่ายังไง ฉันอยากจะลองหลับตาลงช้าๆแล้วก็ตื่นขึ้นมาอีกทีให้มันเป็นเพียงความฝัน ฮือออ พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยลูกด้วยจ้าาา
"โลกเหรอ เธอมาจากดาวโลกเหรอ แสดงว่าเธอแอบขึ้นยานของเรามา"
ฉันพยักหน้ารัวๆ ใช่ฉันแอบขึ้น UFO มา
"ใช่ๆๆ ใช่เลย ฮือออ พาฉันกลับไปที่โลกทีนะ นะๆๆๆ นายสุดหล่อฉันอยากกลับบ้าน น้าๆๆๆ อยากได้อะไรฉันจะให้ แต่นายต้องพาฉันกลับบ้าน นะๆๆ"
เขามองหน้าฉันก่อนจะถอนหายใจออกมาเหมือนจะเอือมๆฉัน
"เธอเป็นคนแปลกๆดี นิสัยไม่เหมือนเพศหญิงบนดาว Karius เลย เพศหญิงบนโลกคำพูดฟังไม่ได้ความเลย"
"นายสิพูดไม่รู้ความ หน้าตาก็ดีแต่พูดอย่างกับหุ่นยนต์ เห้อออ ตกลงยังไงจะพาฉันกลับโลกมั้ย"
ฉันเริ่มจะอารมณ์เสียละทั้งๆที่เมื่อกี้ยังกลัวเขาจนฉี่แทบเล็ดอยู่เลย ยิ่งพูดด้วยยิ่งงง พูดวกไปวนมาจนฉันปวดหัวแล้วนะ
"พากลับไม่ได้ ที่ดาว Karius จะเดินทางไปยังดาวโลกแค่ปีละ 1ครั้งเท่านั้น เราจะไปก็ต่อเมื่อมีภารกิจที่นั้น ถ้าเธออยากกลับดาวโลกต้องรออีก1ปี หรืออีกประมาณ 450วัน"
"หา! 1ปี ตั้ง 450วันเลยเหรอ กริ๊ดดดดดดด ม่ายน้าาาาาาาาา พ่อจ๋าแม่จ๋า ฮือออออออออ"
- ผู้เขียน
