"นายไม่คิดจะกลับห้องตัวเองบ้างเหรอ?" ร่างสวยปรายมองคนที่กำลังนั่งทำงานเงียบ ๆ เขาให้ลูกน้องแบกเอกสารกองโตมาให้ ทั้งที่ห้องตัวเองอยู่ข้างกันแต่กลับไม่คิดจะกลับไปเหยียบจนเธอแปลกใจ
"อยากใช้งานฉันไม่ใช่เหรอ?" เขาเอ่ยทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าจากเอกสาร ทำเอาน้ำอิงแปลกใจที่เขารู้ทันว่าเธอกำลังใช้ความเห็นใจล่อลวง
"นายคิดว่าทำแค่นี้จะไถ่โทษที่นายทำกับฉันได้เหรอ?" คราวนี้เจโรมเงยหน้าขึ้น
"เธอทำฉันก่อน"
"ถ้านายแก้แค้นฉันเสร็จแล้ว ทำไมถึงไม่กลับไป หรือเมื่อคืนยังไม่พอใจอีก" เจโรมวางเอกสารในมือลงแล้วเดินมาหาคนที่นั่งดูหนังบนโซฟา เขาหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าหาคนเริ่มปากดี
"ถ้าฉันบอกว่ายังไม่พอใจล่ะ…" น้ำอิงเริ่มชะงักถอยหลังหนีช้า ๆ ขณะที่ใบหน้าหล่อยิ่งยื่นเข้ามาหาพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ที่รู้สึกไม่ปลอดภัย
"มะ ไม่ว่านายกำลังคิดอะไร หยุดคิดเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันไม่ยอมนายอีกแน่"
"ถ้าฉันจะเอา
