อยากให้ฉันหาเมียใหม่หรือไง
2477 คำ
พอกินข้าวเรียบร้อยฉันก็เอาอุปกรณ์ทำเค้กทั้งหมดวางที่โต๊ะห้องนั่งเล่น เพราะจะเปิดซีรี่ย์ดูไปด้วย แล้วแป้งเค้กกับคัพเค้กชิ้นเล็กก็อบไว้ตั้งแต่ลงมาทำอาหารเช้าแล้ว ตอนนี้เหลือแค่แต่งหน้าแล้วก็บรรจุใส่กล่องก็พร้อมส่งให้ลูกค้าแล้ว
“เดี๋ยวนะ”
ผมเดินมาที่ห้องรับแขกแล้วก็อุปกรณ์ของยัยนี่เต็มไปหมด แล้วตอนนี้ยัยนี่ก็ยังอยู่บนพรมที่พื้น
“ว่า”
“เธอให้ฉันทำครัวซะใหญ่โต ใหญ่จนแทบจะเป็นภัตตาคารได้อยู่แล้วมั้งแล้วเธอมานั่งตรงนี้อะเหรอ”
ฉันถอนหายใจกับผัวตัวเอง ก็วันนี้มันอยากนั่งพื้นปะ แล้วทำไมต้องหยุดตรงกันก็ไม่รู้ เอามีดเค้กฆ่าผัวแม่ง แล้วคือมุมที่ทำไว้มันก็สามารถหาเงินได้หมดนะในครัวอะ ฉันถ่ายรูปเค้กลงในเพจแล้วก็เอาไปขายเว็บขายภาพต่อได้อีกปะ
“ก็วันนี้ฉันอยากนั่งทำตรงนี้ อ๋อ โต๊ะวางของตรงนี้เล็กไปนะ นายเปลี่ยนมันด้วยเพราะมันไม่พอวางของ แล้วทุกมุมในบ้านต้องทำงานหาเงินได้หมดค่ะ ไม่เอา ไม่บ่นนะคะ มีดตัดเค้กคมนะคะ”
“ของแม่งเยอะขนาดนี้จะเอาอะไรมาพอ”
“อร้าย! ฉันจะรีบทำแล้วรีบพักผ่อน นายหยุดซะ เวลาอยู่บ้านไม่นอนเข้าไปล่ะทีนี้อะ เวลาวันหยุดนี่ตาสว่างยังกะนกฮูก เวลาต้องตื่นตอนเช้าไปเรียนกูคิดว่าผัวเป็นค้างคาว”
“อือหื้อ เตะแม่งสักทีดีมั้ง”
ผมนั่งบนโซฟาด้านหลังของยัยตัวแสบก่อนจะใช้เท้าเตะที่เอวของเมียเบาๆ
ปั่ก
“นี่!”
“อย่านะเว้ย เตะอีกนะเว้ย”
ฉันไปมองคนตัวสูงที่ตอนนี้นั่งอยู่หลังฉันแล้วก็ทำหน้ากวนๆ ด้วยนะ ฮึ ฉันใช้มือตีไปที่ขาของคนตัวสูงแรงๆ หนึ่งทีและแลบลิ้นใส่ไปหนึ่งที
เพี๊ยะ!
“แบร่”
“เธอแกล้งฉันเหรอห๊ะ”
ผมถามยัยตัวแสบก่อนจะใช้มือบีบที่คอของยัยตัวแสบแต่ไม่ได้แรงมากหรอก
“งื้อ อย่า นายทำฉันก่อนก็หายกันไปสิ”
“เปิดหนังเลย ซีรีส์อะไรไม่ดู”
“ไม่ ฉันจะดู”
“เธอทำเค้กจะเอาอะไรมาดู เอามาเลยจะดูหนัง”
ผมใช้มือจับยัยตัวแสบให้ขยับจนมาชิดกับโซฟาที่ผมนั่งอยู่และใช้ขาทั้งสองข้างรักที่เอวของยัยตัวแสบเอาไว้แน่นพร้อมกับใช้มือแย่งรีโมททีวีจากยัยตัวแสบมาสำเร็จ
“โว้ย เดี๋ยวฉันจะแอบใส่ยาพิษลงในอาหารให้นายกินทุกวัน แล้วนายก็จะทรมาน จนสุดท้ายนายก็ค่อยๆ หมดลมหายใจแล้วลาโลกนี้ไป”
“หึหึ นี่ไง เธอดูซีรีส์มากเกินไปแล้วนะ หรืออาจารย์เค้าให้งานเธอเขียนบทวะ”
“เอาขาออกไปเลยฉันจะทำเค้กแล้ว”
“นั่งตรงนี้ อย่าเยอะ”
ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูงที่ตอนนี้เริ่มจะบ้าขึ้นทุกวัน แล้วโต๊ะมันก็ห่างพอสมควรปะ แล้วอยู่ใกล้กันก็จะกินหัวกันแต่ก็ชอบมาที่จะมาวุ่นวาย ไม่รู้ตอนแรกอะไรเข้าสิงไอ้บ้านี่ หรือไม่ฉันก็คงโดยม่านบังตาอะ
“มันจะทำได้ยังไง มันไม่ถึงเนี่ย”
ผมกำลังเลือกหนังอยู่หันกลับมามองยัยตัวแสบที่ตอนนี้แขนออกไปข้างแล้วก็กระดิกนิ้ว อันที่จริงมันก็ไม่ห่างขนาดนั้นหรอกแต่ยัยนี่คือ
“แขนเธอสั้นไง”
“เออ รู้แล้วก็ปล่อย”
ฉันบอกคนตัวสูงแล้วแทนที่นายนี่จะปล่อย เขาโน้มตัวลงมาเล็กน้อยก่อนจะดึงโต๊ะเข้ามาหาฉัน แล้วดึงโต๊ะไม่เท่าไหร่ คัพเค้กอันน้อยที่แสนจะน่ารักของฉันกระดุกกระดิกไปมาเหมือนน้องร้องขอความช่วยเหลืออะ ฉันน่าสงสารปะแกว่า
“นายนี่มันบ้าจริงๆ ถ้าคัพเค้กฉันหล่นนะ ฉันจะให้นายนั่นแหละทำมาคืนฉัน”
“หึ ลงโทษผัวไม่ได้ดูหน้าผัวอีกละ เธอคิดว่าน้ำหน้าของผัวเธอเนี่ยทำอะไรแบบนี้เป็นเหรอ”
“นายมันเรื่องเยอะไง เอาขาลงไป”
ผมเอาขาออกจากตัวของยัยตัวแสบแล้วก็เอามาวางไว้ที่เดิม โดยที่ยัยนี่ก็นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างขาผมทั้งสองข้างนั่นแหละ ผมเปิดหนังฝรั่งดูพอหนังเริ่มเล่นผมก็นั่งดูเงียบๆ
ฉันฉีดสเปรย์แอลกอฮอล์ก่อนจะใช้มือดึงถุงมือในกล่องออกมาใส่แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มหยิบครีมที่ตอนนี้อยู่ในถุงบีบครีมที่ใส่หัวบีบเรียบร้อยแล้ว พอได้ที่ฉันก็เริ่มบีบครีมลงบนคัพเค้กพอบีบจนหมดแถวที่เรียงไว้ก็หยิบสตรอว์เบอร์รี่ที่ชุบช็อกโกแลตแล้วก็ทำลวดลายต่างๆ เอามาวางบนคัพเค้กชิ้นละลูก พอแต่งหน้าเค้กแถวแรกเสร็จฉันก็ย้ายมาไว้อีกด้านแล้วก็เริ่มหยิบแถวใหม่มาทำแต่
พรึ่บ!
“อะไร”
ผมหยิบคัพเค้กที่ยัยนี่ทำเสร็จขึ้นมาอันหนึ่งแล้วยังไม่ทันจะไปไหนเลย ยัยตัวแสบใช้มือจับแขนผมไว้ ความเร็วเมียแม่งคิดว่านินจา
“ของลูกค้า”
“แล้วเธอไม่ทำเผื่อไว้เลย ทำพอดีเลยเหรอ ฉันไม่เชื่อเธอหรอก”
“หัวจะปวด อันเดียวนะ”
ฉันบอกคนตัวสูงที่แล้วนี่คือกินข้าวไปแล้วนะ ยังวอแวเก่งมาก แล้วหลังจากนั้นก็เหมือนจะไม่มีอะไร แต่พอนายนี่กินหมดอันก็หยิบอีกอันขึ้นมา
“วิน บอกว่าของลูกค้า”
“เอ้า เธอทำให้แต่ลูกค้าเหรอ ผัวเธอล่ะ ฉันดูหนังอะ ปากฉันมันก็เหงาปะ”
“เออ อีกอันเดียว แล้วหยุด ทำเสร็จฉันจะไปหาของมากระแทกปากให้นายเอง”
“หึหึ งั้นเอาเธอแก้ผ้ามาที่หนึ่งแล้วกัน”
“เหรออ เดี๋ยวถ้ากระแทกไม่ถึงใจนะ จะฆ่าแม่งซะ”
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วพอยัยนี่พูดจบก็หันกลับไปทำเค้กต่อ ผมเลยใช้มือบีบเอื้อมไปบีบเคล้นที่หน้าอกของยัยตัวแสบแรงๆ
“วิน หยุดเลย”
“อะไร จะทำตัวอย่างของสินค้าให้ดู”
“อย่ามากวนฉัน ดูหนังของนายไปเลย”
ฉันบอกคนตัวสูงที่มันไม่รู้ไปเอาความมึนตรงไหนมาบอกให้เอามือออกก็ยิ่งบีบหน้าอกฉันแรงมากกว่าเดิม ฉันเลยถอนหายใจก่อนจะหันมามองคนตัวสูง
“นายจะแกล้งฉันอีกนานไหม”
“ฉันแกล้งอะไรเธอ ฉันก็ดูหนังฉันอยู่”
“งั้นนายก็หยุดบีบนมฉันแล้วเอามือออกไป ไม่งั้นนายจะไม่มีอะไรกินไปจนถึงเย็น”
“เธอเอาเรื่องกินมาขู่ฉันเหรอห๊ะ”
“เอาไงล่ะ”
“ทำไปเลยไป”
“หึ”
ผมเอามือออกก่อนจะกลับมาสนใจหนังเหมือนเดิม พอหนังจบไปเรื่องหนึ่งคัพเค้กอันเล็กที่ยัยนี่ทำก็เข้าไปอยู่ในกล่องหมดแล้ว ผมเลยเปิดหนังดูต่อแล้วส่วนยัยนี่อะเหรอเอาเค้กที่มันก้อนใหญ่ๆ มาทำต่อ เหมือนจะเป็นเค้กวันเกิดนะแต่เนื้อเค้กมันน่าจะนุ่มมากอะ เพราะยัยตัวแสบก็เคยทำให้ผมกิน
“แบม”
“ว่า”
ฉันกำลังบีบครีมใส่ลงไปบนเค้กพอได้ยินคนตัวสูงเรียกก็ขานรับแต่ไม่ได้หันไปหรอก ตอนนี้ต้องเร่งทำเวลา เพราะจะได้ไม่เลยเวลาที่นัดไว้กับลูกค้า
“มันมีที่ชิมไหมอันนี้อะ”
“หึหึ นายจะบ้าเหรอ จะชิมได้ยังไงมันเป็นเค้กวันเกิด”
“เฮ้อ มันใกล้จะเที่ยงแล้วนะ”
ผมบอกยัยตัวแสบที่แม่งสนใจเค้กมากกว่าผัวอีก แล้วยัยนี่ก็ทำทั้งกับข้าวกับไอ้ขนมพวกนี้อร่อยด้วยนะ แล้วพอบอกว่าใกล้เที่ยงคือเมียก็ยังนิ่ง ปกติคือต้องลุกไปทำอาหารแล้วปะ
“แบม จะเที่ยงแล้ว”
“เหรอ ไวจังนี่ฉันตื่นตั้งแต่เช้ายังได้แค่นี้เองเหรอเนี่ย เวลามันเดินหรือวิ่งวะ”
ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองเพราะตื่นมาตั้งแต่ตีห้าอะ เพราะว่ามีเค้กวันเกิดที่ลูกค้าสั่ง 6 ปอนด์ แล้วก็มีคัพเค้กอีก 80 ชิ้น เลยรีบลงมาอบขนม แล้วไหนจะต้องเตรียมอาหารเช้าให้ผัว แล้วพอเสร็จงานต้องไปเก็บเสื้อผ้ามาซักแล้วก็รีดเตรียมไว้ทั้งของตัวเองด้วยของผัวด้วย อืม ชีวิตแม่บ้านที่ต้องหาเงินด้วย
“งื้ออ วิน”
“ฉันหิวข้าว”
ผมมองยัยตัวแสบที่ปล่อยผมเบลอไปเลย แบบนี้ได้เหรอวะ ผมวางมือบนศีรษะของยัยตัวแสบก่อนจะบังคับให้เงยหน้าขึ้นมามอง
“แป๊บเดียว มันจะเสร็จแล้ว”
“แป๊บเดียวของเธอคือกี่นาที”
“ครึ่งชั่วโมง”
“ครึ่งชั่วโมง!!”
“อุ้ย นายจะเสียงดังทำไม”
ฉันสะดุ้งขึ้นมาดีนะไม่หัวใจวายอะหรือนี่มันคือแผนของผัวที่ลอบฆ่าฉันวะ
“ฉันเป็นโรคกระเพาะตายพ่อดีมั้ง”
“หึหึ เวอร์ ปล่อยเลย จะได้รีบทำรีบเสร็จ จะกินไหมข้าวอะ”
“กิน!”
“เออ ก็แค่เนี่ย”
ผมเอามือออกก่อนจะละสายตามาดูหนังพอดูไปสักพักก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบถามขึ้นมา
“แล้วทำไมไม่สั่งอาหารมาล่ะ”
“ไม่ มันไม่อร่อย เธอนั่นแหละทำอย่าบ่ายเบี่ยง”
“เชอะ กินก็ยากแม่งโตมาได้ยังไง ชีวิตที่ผ่านมาคงจะใช้มาลำบากอะกูดูอาการละ”
“อย่าบ่นผัว ได้ยินนะเว้ย”
“หูดีจังเนาะ เวลาบอกให้เก็บผ้ามาซักคิดว่าผัวกูถอดหูทิ้ง”
“หึหึ บ่นเก่งจริงๆ เนาะเธอเนี่ย ขี้หูฉันร้องไห้หมดแล้วมั้ง”
“มันเรื่องจริงเถอะ”
ผมพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วแม่งบ่นทุกเรื่องจริงๆ อะ
“ก็บอกให้จ้างแม่บ้านเมียก็ไม่เอา ชอบทำให้ตัวเองหมุนเป็นลูกข่างแล้วก็มาบ่นผัวที่แสนจะน่ารักแบบฉัน เธอเนี่ยชอบข่มขู่ผัว เดี๋ยวฉันจะจัดการเธอ”
“เหรอ น่าสงสารมากเลยเนาะ ลุกไปหยิบกล่องใส่เค้กมาให้หน่อยเอาริบบิ้นสีชมพูนะ กล่องใสๆ สี่เหลี่ยมอะ วางอยู่บนโต๊ะในครัว”
“แล้วเธอไม่ถือออกมาล่ะ เมื่อกี้ก็เดินไปเอาของ”
“ก็มันลืมปะ ไปเลย ข้าวเที่ยง”
“เออ! เดี๋ยวถ้าทำให้ฉันน้อยฉันจะเอาเธอในครัว!”
“กูถามจริ๊ง ผัวกูอิหลีติ กูอยากจะหัว”
ฉันมองคนตัวสูงก่อนจะส่ายหัวกับตัวเอง พอเค้าเอากล่องมาให้ฉันก็ช่วยกันยกเค้กใส่กล่อง แล้วมันเป็นกล่องฝาครอบตรงสี่เหลี่ยมที่ดูหรูมากแต่ก็แพงมากแม่ ถ้าปกติก็ไม่ได้ใช้อันนี้ใส่ให้ลูกค้าหรอกใส่กล่องเค้กแบบปกติทั่วไป นอกจากว่าลูกค้าเต็มใจจะซื้อแล้วคิดบวกค่ากล่องแค่ 5 บาท พอเอาเค้กใส่ก็ตัดริบบิ้นสีชมพูมีลายจุดน่ารักๆ พร้อมกับแนบการ์ดลงไปด้วย พอทำเสร็จฉันก็โทรหาแกร๊บให้เขามารับแล้วก็ไปส่งให้กับลูกค้าที่บ้าน
“วิน”
“ว่า”
“โทรเรียกรถมาแล้ว ถ้าเขามาถึงยกของไปให้เขาส่วนอันนี้คือที่อยู่เอาให้เค้าด้วยนะ บอกเค้าให้ชัดเจน”
ผมรับที่อยู่ที่ยัยตัวแสบยื่นมาให้แล้วยัยนี่ระบุค่อนข้างชัดเจนว่าอะไรบ้างแล้วกระดาษที่ปริ้นก็แข็งพอสมควร ผมมองยัยตัวแสบก่อนจะถามออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากนึกมาได้
“อ้าว แล้วเธอจะไปไหนล่ะ”
“เก็บของอะสิ แล้วก็ทำข้าวเที่ยงให้ผัวรับประทาน แล้วอยากกินอะไร”
ฉันเอากะละมังมาวางแล้วหยิบอุปกรณ์ที่เอามาใช้ใส่ลงไปเพราะต้องเอาไปล้างส่วนอันไหนทิ้งก็ใส่ไว้ในถุงดำที่อยู่ข้างๆ พอผัวพูดเท่านั้นแหละ ฉันต้องหยุดแล้วหันมามองผัวตัวเอง
“อยากกินมาม่าต้มยำน้ำข้น ใส่ไข่ ใส่หมู ใส่ไก่ แล้วก็ใส่ซีฟู้ดลงไป เอาเยอะๆ แล้วก็เอาไก่ทอดกับหมูกรอบด้วย”
ผมบอกยัยตัวแสบออกไปหลังจากนั่งคิดเอาไว้แล้ว อีกอย่างดูหนังมันก็ต้องอะไรแบบนี้แหละ
“รอแป๊บ”
ฉันพยักหน้าก่อนจะเก็บของจนเสร็จแล้วก็ยืนขึ้น อือหื้อ โคตรปวดหลังเลย นั่งนานจัด แล้วคือเรียนนิเทศอะส่วนมากต้องทำงานกับคอมพิวเตอร์ แบบ เฮ้อ ใครที่ไม่ปวดหลังคือทำบุญมาดีมากแม่ ส่วนของฉันก็อยากจะตัดหลังทิ้ง
“วิน”
“ว่า”
“ยกกะละมังเข้าไปในครัวให้หน่อย ปวดหลัง”
“งั้นเธอก็เดินไปเลยเดี๋ยวยกตามไปให้ กินข้าวกินยาแก้ปวดแล้วก็ขึ้นไปนอนซะ”
“อือ”
ผมลุกขึ้นก่อนจะหยิบกะละมังที่ยัยตัวแสบใส่ของไว้ตามมาในครัวแล้วก็วางไว้บนพื้นใกล้ๆ เครื่องล้างจาน
“อะ แล้วฉันบอกเธอไปกี่รอบละ ว่าไอ้อะไรแบบนี้ไม่ต้องรับมาทำ เงินผัวเธอที่ให้เธอเก็บเธอใช้หมดแล้วเหรอห๊ะ”
“ยัง”
“เออ แล้วจะบ้าหาเงินเพื่อ ผัวเธอไม่มีเงินให้เธอใช้เหรอ ทำอะไรก็ดูสภาพตัวเองก่อนด้วย ไม่ได้ดูถูกเงินหรอก แต่สภาพเธอไหวไหม อยากให้ฉันหาเมียใหม่หรือไง”
ตอนแรกก็จะดีหรอกไอ้ประโยคสุดท้ายคืออะไร ฉันยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาเท้าเอวพร้อมกับตอบคนตัวสูงกลับไป
“อะไรคือหาเมียใหม่ แหม่ๆ อินั่นทักมาหน่อยคิดจะหาเมียใหม่เลยเหรอห๊ะ ฉันตายไปฉันก็จะหลอกหลอนนายอยู่นี่แหละ”
“หึ ไม่อยากให้ฉันมีเมียใหม่ก็ดูแลตัวเองให้ดี ฉันจะมีเมียเป็นคนไม่ใช่มีเมียเป็นผี”
“ชิ อะอะ เป็นห่วงฉันอะสิ”
“ฉันห่วงตัวเองที่ต้องไปหาคนมาปราบเธอนี่แหละ”
“เออ! ปราบฉันไม่ได้หรอก นายไปข้างนอกเลยไป”
“อย่าลืมทำเยอะๆ ด้วย ส่วนไอ้พวกนี้ค่อยมาเก็บ”
“รู้แล้ว”
- ผู้เขียน
