ตอนที่ 8 | ไปให้พ้น
1005 คำ
“เมล เมล!”
“หะ?” เสียงตะโกนเรียกทำให้มนัสรินทร์หลุดออกจากภวังค์ความคิด หันขวับไปมองหน้าเพื่อนสาว
“แกเป็นอะไรฉันเรียกตั้งนาน”
“เปล่า แล้วแกมีอะไร?” มนัสรินทร์ตั้งคำถาม แล้วยกแก้วน้ำสีอำพันในมือขึ้นจิบเบา ๆ พอรับรสชาติ
“ฉันแค่สงสัย”
“อะไร?”
“แกยังรักพี่แทนอยู่หรือเปล่า?” ลิลลี่ถามเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในผับที่ดังกระหึ่ม ทำเอาคนถูกถามชะงักสีหน้าและหยุดแกร่งแก้วในมือทันที
“ทำไมจู่ ๆ ถึงถามล่ะ”
“ฉันเห็นสายตาที่แกมองพี่แทนจูบกับเมษาเมื่อกี้แล้ว มันแปลก ๆ นะ แกยังรักพี่แทนอยู่เหรอ?”
มนัสรินทร์กัดริมฝีปากล่างเบา ๆ พลางหลบตาเพื่อนสาวที่หรี่ตามองมาอย่างจับผิด เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนตอบออกไป “…เรื่องฉันกับพี่แทนมันเป็นอดีตไปแล้ว อีกอย่างเขาคงเกลียดฉันเข้าไส้”
“บางทีพี่แทนก็อาจจะยังรักแกอยู่ก็ได้นะ ฉันเห็นพี่แทนมองแกตลอดเวลาเลยล่ะ ตอนนี้ก็ยังมอง” ลิลลี่พยักพเยิดหน้าขึ้น ให้เพื่อนสาวมองตาม
มนัสรินทร์เงยหน้ามองชั้นวีไอพีสบปะทะสายตาเข้ากับอดีตแฟนเก่า ก่อนที่เขาคนนั้นจะเป็นฝ่ายละสายตาจากเธอเสียก่อน
“คุยอะไรกันอยู่ครับสาว ๆ” แต่ขณะเดียวกันคิมจองแฟนปัจจุบันของมนัสรินทร์คบหากันมาสิบกว่าปีก็เดินเข้ามา หลังจากขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ทำให้บทสนทนาของเธอทั้งสองยุติลงในทันที
…
ระหว่างที่มาริษาใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำ แขกผู้หญิงที่มาเที่ยวผับก็เดินเข้าเดินออกห้องน้ำกันตามปกติ
ตึก!
ตึก!
มาริษาแก้มแดงระเรื่อ ยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกตรงอ้างล้างมือ นิ้วเรียวเล็กแตะริมฝีปากที่บวมเจ่อเบา ๆ หัวใจเต้นตูมตามจนแทบทะลุออกมานอกเบ้า ขณะในหัวคิดวนแต่เรื่องจูบเมื่อหลายนาทีก่อนไม่หยุด
“เพราะเมาหรือเปล่านะ?” ครุ่นคิดอย่างสงสัย แม้จะรู้สึกดีมากก็ตาม จู่ ๆ เขาก็ดึงเธอเข้าไปจูบอย่างอุกอาจ เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาแทบไม่เข้าใกล้เธอเลย
“ฟู่~” มาริษาสะบัดความคิดทิ้งแล้วพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ เรียกความมั่นใจให้กลับมา แล้วจัดระเบียบชุดที่สวมใส่ก่อนเดินออกจากห้องน้ำ
“นายใหญ่ค่อนข้างเมาหนักแล้วคงค้างที่นี่ นายหญิงจะกลับบ้านเลยหรือเปล่าครับ?” ลูกน้องที่เดินตามมาส่งกล่าวรายงานโดยไม่มองสบตา เพราะต้องทำตามกฎระเบียบระหว่างเจ้านายกับลูกน้องครั้นสนทนากัน
“เมาหนัก?” คิ้วเรียวทั้งสองข้างเลิกขึ้น
“ครับ”
มาริษาหม่นคิ้วเข้าหากัน สีหน้ามีแววครุ่นคิดอยู่สักพัก “งั้นสาขอไปดูพี่แทนก่อนแล้วกันค่ะ”
ลูกน้องคนดังกล่าวโค้งศีรษะน้อมรับคำตอบจากนายหญิง จากนั้นมาริษาจึงรีบเร่งสาวเท้าเดินออกจากโซนห้องน้ำ
“…”
“ทำไมถึงดื่มหนักขนาดนี้เนี่ย” เดินเข้ามาในห้องทำงานก็พบกับสภาพของผู้เป็นสามีที่เมาหลับฟุบหน้าไปกับโต๊ะทำงาน ทั้งที่ก่อนหน้านั้นสติสัมปชัญญะยังดูครบถ้วนดี
มาริษาส่ายหน้าไปมาพลางระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ แล้วสาวเท้าเดินเข้าไปหยุดยืนตรงข้ามโต๊ะทำงาน
“พี่แทนคะ พี่แทน!” มือเล็กเขย่าปลุกคนตัวโต แต่คนตัวโตกลับสะบัดท่อนแขนอย่างแรงจนมือบางหลุด
“ไปให้พ้น!”
“เข้าไปนอนในห้องดีกว่าไหมคะ”
แทนคุณพยายามยืดลำตัวขึ้น ก่อนทิ้งตัวพิงหลังไปกับพนักพิงเก้าอี้เองโดยอัตโนมัติ เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปจำนวนมาก ทำให้ระบบการทรงตัวถดถอยไปไม่น้อย ยกนิ้วยาวชี้หน้าภรรยาตัวเล็ก ส่งสายตาดุดันน่ากลัวข่มขู่ “ออกไป!...ให้พ้นหน้าฉัน!”
มาริษาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวต่อสายตาของคนเมา เธอเดินเข้าไปหยุดยืนข้าง ๆ แล้วจับท่อนแขนล่ำ ออกแรงดึงเพื่อให้คนเมาลุกขึ้นจากเก้าอี้ แม้ว่าเรี่ยวแรงเธอจะน้อยนิดกว่าเขามากก็ตาม
“บอกให้ออกไปไง!” แทนคุณกระชากท่อนแขนออกจากการเกาะกุมของภรรยาตัวเล็ก
“สาจะออกไปก็ต่อเมื่อ เห็นพี่ลุกขึ้นไปนอนในห้อง หรือไม่ก็กลับบ้านพร้อมสา”
หลังจากสิ้นสุดคำพูดของมาริษา แทนคุณก็ผุดตัวลุกขึ้น ก้าวขาเดินเซตรงเข้าไปหาร่างเล็ก แววตาคมกริบฉายแววดุร้ายน่ากลัว ทำเอาร่างเล็กประหม่า จนหัวใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นระรัวด้วยความหวาดระแวง
หมับ!
“อื้อ!” มือใหญ่กระชากใบหน้าจิ้มลิ้มเข้าไปประกบจูบอย่างหนักหน่วง จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งชัดเจน
มาริษาออกแรงผลักแทนคุณให้ออกห่าง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเรี่ยวแรงที่น้อยกว่า ในขณะที่ริมฝีปากอวบอิ่มถูกบดขยี้อย่างแรงจนรู้สึกชาหนึบ
“อี้แอน!อ่อย”
กึก!
ใบหน้าจิ้มลิ้มบิดเบ้เมื่อถูกฟันคมขบกัดริมฝีปากล่างค่อนข้างแรง จนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง จำเป็นต้องเผยอริมฝีปากออกจากกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำให้เรียวลิ้นสากสอดใส่เข้าไปตวัดเกี่ยวพันกับเรียวลิ้นนุ่มได้สำเร็จ
“…” มาริษาหยุดนิ่งพลางหลับตาลง ปล่อยให้คนเป็นสามีทำตามอำเภอใจ เพราะไม่สามารถต่อต้านได้
“อื้ม~” เสียงครางต่ำดังเล็ดลอดออกมาจากแทนคุณ มาริษาคล้องลำคอแกร่งหลวม ๆ รับสัมผัสที่เร่าร้อน
จ๊วบ~
แทนคุณถอนริมฝีปากออกจากมาริษาอย่างอ้อยอิ่ง แล้วกระซิบข้างใบหู “อยากรู้จริง ๆ น้องสาว…จะเด็ดเหมือนพี่สาวหรือเปล่า”
พรั่ก!
ฟุบ~
“อ๊ะ!” มาริษานิ่วหน้า เมื่อทั้งร่างถูกแทนคุณเหวี่ยงลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างแรง จนรู้สึกจุกส่วนที่ถูกกระแทก แม้ว่าโซฟาจะนุ่มก็ตาม
--------------------
- ผู้เขียน
