พอ

1282 คำ

คนตัวเล็กหน้าแดงจนต้องก้มหน้างุด เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา แม้แต่รอยน้ำตาจากที่เคยมีตอนนี้ก็หายไปแล้ว ผมไม่อยากให้เธอร้องไห้กับเรื่องแบบนี้ ผมอยากลบรอยมัน ลบทุกที่ทุกส่วนที่มันเคยสัมผัสคนของผม เอาล่ะ ผมจะไม่เร่งเร้าอะไรน้องพลอยทั้งนั้น ผมอยากให้เธอตัดสินใจเอง ผมยอมเป็นตัวเลือกให้เธอเอง ถ้าเธอยังเลือกมัน ผมก็จะเป็นฝ่ายถอย แต่ถ้าเธอเลือกผม เธอจะไม่มีวันได้เจอกับอะไรอย่างที่เธอเจอมาตลอดอย่างแน่นอน "หายเจ็บแขนแล้วเหรอคะ" เออ ... ลืมเจ็บแขนเลย ผมรีบแสร้งส่งเสียงร้องเจ็บออกมาให้เธอได้ดูแล อันที่จริงเจ็บเจิบอะไรไม่มีหรอก เจ็บเดียวที่ผมมีคือเห็นเธอเป็นของคนอื่น แต่ตอนนี้ผมไม่ยอมแล้วครับ "โอ้ยยย !! เจ็บตรงนี้" ผมจับมือเล็กของน้องพลอยให้จับที่ต้นแขนล่ำๆ ของผม น้อยพลอยมือสั่น หน้าแดง อีกแล้ว ทำไมน่ารักจังวะ ถ้าตรงนี้ไม่ใช่ในมหาลัย ผมก็คงจับเธอกดมันตรงนี้แหละ "ชะ ... ช่วยใส่เสื้อก่อนได้ไหมคะ" "ไม่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม