แสงแดดอ่อนๆ ในช่วงเวลาเช้าสาดเข้ามาผ่านทางม่านหน้าต่างห้องนอนสีขาวดูสะอาดตา ฉันที่นอนอมยิ้มลืมตาแป๋วอยู่ในอ้อมกอดของท่อนแขนแกร่งของผู้ชายใจร้ายกินดุที่เพิ่งจะยอมให้ฉันนอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเช้านี้เองโดยที่เขาอ้างว่าเป็นการออกกำลังกายที่เผาผลาญที่สุด
กลิ่นกายของพี่เขมหอมอ่อนๆ และอบอุ่น ฉันพลิกตัวหันหน้าเข้าหาพี่เขมแล้วซุกใบหน้าเข้าแนบกับแผงอกอุ่นที่กำยำขนาดนั้น พี่เขมยังนอนหายใจอย่างสม่ำเสมอ ก็แน่แหละไม่ยอมให้ฉันได้พักตัวเองก็ต้องนอนเอาแรงอย่างนั้นแหละ คิดแล้วหมั่นไส้
ฉันยกมือหยิกหัวนมอมชมพูของผู้ชายตรงหน้าเบาๆ โดยที่เจ้าของร่างกำยำยังนอนนิ่งแต่ฉันแอบเห็นนะ เขาตื่นแล้วแน่ๆ เพราะเปลือกตาของเขาขยับเอาเมื่อตอนที่ฉันแอบหยิกฉันต้องเช็กความชัวร์อีกครั้งเลยหยิกอีกทีด้วยน้ำหนักที่แรงกว่าเดิม
"โอ้ยๆๆๆๆ พี่เจ็บนะครับ"
"ชิ ตื่นแล้วก็ไม่ยอมลุก"
"ก็ลุกอยู่นะ ไม่เชื่อจับสิ"
"นี่!!! เลิกหื่นสักแป
