ร่างบางในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดังก้าวลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้านทรงยุโรปหลังใหญ่ ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบา เลยไม่สามารถปกปิดรอยคล้ำใต้ตาของหญิงสาวได้ เข็ม เขมิกานั้นแทบจะนอนไม่หลับกับความคิดของตนเองที่เก็บเอาคำถามของมารดาไปคิด
‘เราไม่คิดถึงพี่เขาบ้างหรือ ไม่เจอกันตั้งห้าปีแล้ว ใช่ไหม’
มันเป็นคำถามที่กวนใจเธออยู่พอสมควร เพราะหลังจากที่เธองีบหลับไปแล้ว สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เธอก็นอนข่มตาให้หลับไม่ลงอีกเลย
“ตายยัยเข็ม เมื่อคืนไม่ได้นอนหรอลูก” กาญจนาเอ่ยถามบุตรสาวขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นใบหน้าของบุตรสาวที่มีสภาพดวงตาโรยรา
“นอนค่ะคุณแม่ แต่พอสะดุ้งตื่น เข็มก็นอนไม่หลับอีกเลย” เขมิกาบอกมารดาตามความจริง ยกเว้นไม่ได้บอกว่านอนไม่หลับเพราะคิดถึงคำพูดของมารดาอยู่
“ไม่ได้นะลูก ตัวเองเป็นดารา จะมาโทรมเพราะอดหลับอดนอนได้ยังไง เครียดอะไรหรือเปล่า” กาญจนาเอ่ยถามบุตรสาว
