เปลือกตาคารีน่ากะพริบปริบๆ มองหน้าลอแลนโซ่ สลับกับการมองตันหยง
“ฉันมาขัดจังหวะคุณหรือเปล่าคะคุณลอแลนโซ่?”
“ไม่หรอก ผมกำลังจะกลับแล้ว เจอกันตอนเย็นนะหยง” ลอแลนโซ่พูดกับคารีน่า แล้วก็ตะโกนย้ำตันหยง
คล้อยหลังลอแลนโซ่เดินห่างไปไม่ถึงหนึ่งนาที คารีน่าก็ปรี่เข้าไปหาตันหยง พร้อมกับถามเสียงละล่ำละลัก “ข่าวลือเรื่องที่หยงจูบกับคุณลอแลนโซ่ก็เรื่องจริงสินะ”
ครั้งที่ได้ยินเรื่องซุบซิบนั่น คารีน่าไม่เคยเชื่อ เธอไม่คิดว่าคนสองคนนี้จะโคจรมาเจอกันได้ นอกจากที่ทำงานกับโรงแรมที่พัก สองสาวที่มาจากเมืองไทยแทบไม่ออกไปไหนเลย
“ขอไม่พูดถึงได้มั้ยคะคารีน่า” ตันหยงไม่ได้ปฏิเสธ
เธอไม่อยากได้ยินเรื่องนี้ แม้มันจะเกิดขึ้นจริง
คารีน่ายอมถอย สายตาที่มองตันหยงก็แปลกไป
ตันหยงเดินหน้าตึงกลับเข้าห้องทำงาน กระแทกตัวนั่งบนเก้าอี้แรงๆ จนเพื่อนพราวเงยหน้ามอง
“ไปอารมณ์เสียที่ไหนมาหยง หรือว่าหมอนั่นมากวนอีกแล้ว”
คนงานย
