Ep3 คุณอาหวง
1618 คำ
เที่ยงแล้วฉันกับเพื่อนๆชวนกันไปทานข้าวที่โรงอาหารรวม แต่ด้วยที่ว่าเป็นช่วงที่ทุกคนพักพร้อมกันทำให้คนค่อนข้างเยอะและดูวุ่นวาย
“แก ฉันว่าเราซื้อข้าวแล้วไปนั่งกินข้างนอกม่ะ” แอปเปิ้ลพูดชวนและทุกคนก็เห็นด้วยตรงกัน เพราะดูแล้วน่าจะไม่มีที่นั่งแน่ๆ
“น้องมิลล์ครับ มานั่งตรงนี้ก็ได้” เสียงใครบางคนเรียกชื่อฉันทำให้เพื่อนๆในกลุ่มหันไปมอง
“พี่วิทคะ ชวนแค่มิลล์คนเดียวหรอ แหมน้องรหัสอยู่ตรงนี้ค่ะ” ก้อยทำหน้าบึ้งใส่พี่วิทที่นั่งอยู่ไม่ไกล
“แหม น้องก้อยคร้าบ พี่ก็ชวนหมดทุกคนนั่นแหละ” พี่วิทยิ้มกว้างก่อนจะขยับเก้าอี้ให้พวกเรานั่ง
“พี่อาร์มละคะ” ฉันถามพรางมองหาพี่รหัสตัวเอง เพราะมีเอกสารแนวข้อสอบที่จะต้องคืนให้
“คิดถึงพี่หรอครับน้องมิลล์” ใบหน้าหล่อก้มลงมากระซิบข้างๆจนฉันตกใจ
“พี่อาร์มขา มานั่งข้างๆแอปได้นะคะ คริๆ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่นั่งข้างน้องพี่ดีกว่า”
เรานั่งทานข้าวจนหมดเวลาพักแต่วันนี้ช่วงบ่ายฉันไม่มีเรียน พี่อาร์มกับพี่วิทก็เหมือนกัน เราเลยไปนั่งรอใต้ร่มไม้ใกล้ๆตึกคณะ เพราะช่วงบ่ายสามฉันมีเรียนวิชาเลือกที่ลงไว้ โชคดีที่พี่รหัสอาสามานั่งเป็นเพื่อน
“น้องมิลล์เป็นไงบ้างครับ มีวิชาไหนไม่เข้าใจมั้ย ถามพี่ได้ตลอดเลยนะ แล้วก็อาทิตย์หน้า พี่ปี3 กับพี่ปี4 จะนัดเจอ เดี๋ยวพี่แจ้งวันกับเวลาอีกทีทางไลน์นะครับ”
“ได้ค่ะ เอ้!! แล้วพี่ปี3 ปี4 เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ” ฉันถามพี่อาร์มด้วยความสงสัย เพราะยังไม่เคยเจอเลยตั้งแต่มาเรียน แม้กระทั่งตอนประชุมเจอร์ก็ไม่เห็นมาแสดงตัว
“พี่จะบอกว่าสายเราเป็นผู้ชายล้วนครับ มีน้องมิลล์คนเดียวที่เป็นสาวสวยประจำสาย อิอิ พวกพี่ๆเขาเลยเขินไม่กล้ามาแสดงตัวกันน่ะครับ” พี่อาร์มพูดอย่างภูมิใจพร้อมอมยิ้มกรุ้มกริ่ม
เรานั่งคุยกันสักพักพี่วิทก็เดินมาพร้อมกับแก้วน้ำ มีขนมหลายห่อวางลงกลางโต๊ะ มันเยอะมากจนฉันหันไปมองหน้า
“พี่วิทคะ ทำไมมันเยอะขนาดนี้ น้ำก็เอามาตั้งสี่แก้ว เรามีกันแค่สามคนนี่คะ”
“ฮาา น้องมิลล์ไม่รู้อะไร ก็หลานสาวเจ้เจ้าของร้านชอบมันนะสิ เลยได้ของกินเกินมาตลอด”
“มึงหุบปากเลย ไอ้อาร์ม แม่ง กูบอกว่าไม่ๆ ยัดเหยี้ยดให้กูจัง”
“อ้าว ไม่ดีหรอคะ มีสาวมาชอบ แถมได้ขนมมากินตั้งเยอะ”
“น้องมิลล์ครับถ้าเป็นผู้หญิงพี่จะไม่บ่นซักคำ แต่เนี่ยผู้ฉิง”
คริ คริ
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ ก็ว่าจะไม่แล้วนะ แต่ท่าทางบวกกับคำพูดของพี่วิท เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
พี่วิททำหน้าบึ้ง ยิ่งทำให้ฉันกับพี่อาร์มหัวเราะออกมาเสียงดัง
.
.
.
“ไม่มีเรียนทำไมไม่กลับบ้าน มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้”เสียงเข้มดังขึ้นจนคนทั้งสามหันไปมอง
“สวัสดีครับอาจารย์ คือน้องมิลล์รอเรียนตอนบ่ายสามน่ะครับ” พี่อาร์มเป็นคนออกหน้าแทน
“แล้วพวกเธอล่ะ ไม่มีเรียนหรอ”
“เอ่อ พวกผมไม่มีครับช่วงบ่ายว่างเลยมานั่งเป็นเพื่อนน้อง” พี่วิทตอบพรางมองหน้าฉันอย่างเกรงๆ
“อาจารย์มีปัญหาอะไรมั้ยคะ เวลานี้เป็นเวลาพักของมิลล์ค่ะ”
“งานที่จะให้ส่งทำหรือยัง มัวแต่มานั่งเล่นเมื่อไหร่จะเสร็จ”
ทำเสียงดุไม่พอยังมาทำหน้าดุอีกไม่รู้จะจองเวรฉันไปถึงไหน
“งานอะไรหรอครับน้องมิลล์” พี่อาร์มหันมาถามฉันทำหน้าสงสัย
“รายงานนะคะ ไม่มีอะไรหรอกแค่นี้มิลล์สบายมากค่ะ”
“เอ้ย เดียวพี่ช่วย ไอ้วิทมันเก่งแปปเดียว”
“อ้าวไอ้ห่านี่ ไหนมึงบอกจะช่วย แล้วมาโยนให้กูได้ไงวะ”
“ห้ามช่วยครับ งานนี้มิลลดาต้องทำคนเดียว”เสียงเข้มพูดขัดขณะที่สองหนุ่มกำลังเกี่ยงกัน
“อาเก่ง!”
“ที่นี่มหาลัยไม่ใช่ที่บ้าน” พูดจบเขาก็เดินกลับเข้าไปในตึกคณะ ปล่อยให้คนตัวเล็กมองตามอย่างขัดใจ
~ฉันเริ่มจะทนความบ้าอำนาจของอิตาอานี้ไม่ไหวแล้วนะ ยังไงเรื่องนี้ต้องถึงหูป่ะป๊าแน่ๆคอยดู
ติ้ง!
เสียงข้อความในโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดู เหมือนเขาอ่านใจฉันได้
(อย่าทำตัวเป็นเด็ก วิ่งไปฟ้องพ่อล่ะ รู้จักหน้าที่รับผิดชอบตัวเองให้ได้ เข้าใจนะเด็กน้อย)
ฉันพยายามข่มอารมณ์โกรธไว้ เพราะเขากำลังยืนมองอยู่ที่หน้าต่างในห้องพักอาจารย์
“น้องมิลล์ เอาไงดีครับ”
“นั่งอยู่ตรงนี้แหละคะพี่อาร์ม พี่วิท” ฉันพูดแล้วหันไปยิ้มหวานให้กับรุ่นพี่ ที่กำลังทำหน้าเจื่อนมองหน้ากันอยู่
“ห้ามทิ้งมิลล์ไว้คนเดียวด้วย โอเคนะคะ”
“เอ่อ แล้วอาจารย์เก่งจะไม่ว่าน้องมิลล์หรอครับ” พี่วิทถามย้ำจนฉันเริ่มหงุดหงิด
“พี่วิทกลัวมากก็กลับไปเถอะคะ มิลล์อยู่คนเดียวได้”
“เปล่าๆ ครับ พี่หมายถึงจะไม่โดนคุณอาดุใช่มั้ย”
“แล้วแต่ค่ะ มิลล์ไม่แคร์”
~~อาเก่ง
ผมยืนมองมิลล์กับเด็กหนุ่มสองคนนั้นอยู่สักพัก พวกเขาก็ยังนั่งคุยหยอกล้อกันเสียงดัง เหมือนคำพูดผมไม่มีความหมายสักนิด สรุปเธอจะไม่ยอมฟังที่ผมเตือนจริงๆใช่มั้ย
โทรศัพท์ในมือถูกกดโทรออกทันทีที่ความคิดนั้นหยุดลง
“น้องนิว พี่ว่ามิลล์คงไม่ชอบให้มีอาคอยเป็นห่วง พี่คงทำหน้าที่นี้ไม่ได้แล้วนะครับ”
-พี่เก่ง เดี๋ยวสิคะ มิลล์เอาต่ใจอีกแล้วหรอ เดี๋ยวนิวจัดการให้ค่ะ พี่เก่งอย่าพึ่งน้อยใจนะคะ นอกจากพี่เก่งแล้วนิวก็ไม่ไว้ใจใครให้ดูแลมิลล์ได้เลย ฟางก็เอาใจเกินไป นะคะพี่เก่ง-
เสียงปลายสายพูดร่ายยาว จนทำให้คนที่ฟังอยู่ยิ้มกริ่มพอใจ
หลังวางสาย หนุ่มใหญ่มาดดี ยืนกอดอกมองสาวน้อยที่กำลังหัวเราะมีความสุขอยู่นอกตึก แววตาที่มองหลานสาวมันมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป
.
.
.
17.30 น.
หลังเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จฉันรีบวิ่งลงมาจากอาคารเรียน เพราะนัดกับเพื่อนๆแล้วก็รุ่นพี่ไว้ว่าจะไปกินบุฟเฟ่ต์กัน แต่ทันทีที่วิ่งลงมาถึงหน้าตึก รถหรูที่คุ้นตาก็มาจอดเทียบรอก่อนแล้ว
“จะไปไหน กลับบ้าน” เสียงเข้มดังออกมาจากหน้ารถทำให้สาวน้อยทำหน้าบึ้งไม่พอใจ
“วันนี้มิลล์มีนัดไปกินข้าวกับเพื่อน อาเก่งกลับก่อนเลยค่ะ”
“งั้นอาไปด้วย”
“ไม่ได้ค่ะ มีแต่วัยรุ่นอาเก่งแก่แล้วจะไปได้ไงคะ” เสียงเล็กพูดดังจนคนฟังเจ็บจี๊ดไปถึงหัวใจ ถึงเขาจะอายุ42แต่รูปลักษณ์ไม่ได้แก่อย่างที่คิดสักนิด
“อาจะไปด้วย แล้วแต่นะครับ ถ้าไม่ให้อาไปมิลล์ก็ไม่ได้ไป” เขาพูดลอยๆพรางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น เป็นเชิงบอกว่าจะโทรรายงานใครซักคน สุดท้ายเด็กสาวก็ต้องจำยอม ให้เขาตามไปด้วย
@ร้านปิ้งย่าง
“วันนี้ปิ้งย่างอร่อยแน่ๆ อาจารย์เก่งมากินด้วย คริๆ @แอปเปิ้ล
“อาจารย์กินนี่มั้ยคะ อร่อยนะ เดี๋ยวไอซ์ปิ้งให้”
“อาจารย์ขา น้ำส้มค่ะ”
“ขอบคุณครับ” รอยยิ้มหวานถูกแจกจ่ายให้กับสาวๆนักศึกษาที่นั่งอยู่รอบข้าง แต่มีเพียงคนเดียวที่ทำท่าล้อเรียนทำปากขมุบขมิบเงียบๆคนเดียว
“น้องมิลล์ เอาน้ำอะไรครับ เดี๋ยวพี่ไปกดมาให้”
“ขอบคุณค่ะพี่อาร์ม อืมขอเป็นน้ำแดงนะคะ น่ารักที่สุด” สาวน้อยส่งยิ้มหวานพรางคีบของกินเข้าปาก
“น้องมิลล์ นี้ครับชิ้นนี้สุกแล้ว กินเยอะๆจะได้โตไวๆ”
“พี่วิทก็กินด้วยนะคะ” มือเล็กคีบเนื้อวางบนจานของคนที่พึ่งคีบปลาหมึกให้เธอ
การกระทำของเธอทุกอย่างอยู่ในสายตาของใครบางคน และดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่
“มิลล์อิ่มหรือยัง ดึกแล้ว”
ใบหน้าเล็กค่อยๆเงยหน้ามองขณะที่มือยังคีบเนื้อเข้าปาก สายตาทุกคนที่โต๊ะก็มองไม่ต่างกัน
“นี่มันพึ่งจะสองทุ่มเองนะคะ แล้วมิลล์ก็ยังกินไม่อิ่มด้วย”
“นั่นสิครับ ถ้าอาจารย์จะกลับก่อนเดี๋ยวผมไปส่งมิลล์เองครับ”
“ขอบคุณค่ะพี่อาร์ม อากลับเลยคะเดียวมิลล์กลับกับพี่อาร์ม ฝันดีนะคะ^^” สาวน้อยพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่ได้ ลุกขึ้นเดี่ยวนี้ ก่อนที่อาจะโทรบอกแม่”
“อาเก่ง!!” คนตัวเล็กลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปด้วยท่าทางไม่พอใจ ปล่อยให้เพื่อนๆและรุ่นพี่มองตามหลังอย่างเป็นห่วง
“วันนี้ผมเลี้ยงนะครับ นักศึกษาทานกันตามสบายเลย” เสียงพูดสุภาพก่อนจะเดินออกไป มันแตกต่างจากเมื่อครู่ราวกับไม่ใช่คนเดียวกัน
- ผู้เขียน
