คนตัวเล็กยืนกอดอกอยู่หน้าบ้านพัก ก่อนที่จะมีใครบางคนวิ่งออกมาหน้าตาตื่น
“นึกว่าจะไม่รอซะแล้ว”
“อาเก่งจะไม่เปลี่ยนชุดหน่อยหรอคะ”
“ก็อากลัวมิลล์ไม่รอ แล้วเสื้อผ้าก็ยังอยู่ในกระเป๋าอยู่เลย”
“เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดดีๆก่อนมั้ยคะ อาเก่งไม่เหม็นตัวเองหรอยี๋” คนตัวเล็กทำหน้ายู่ มองคนตัวโตที่มีสภาพผมเผ้ารุงรังเสื้อผ้ายับยู่ยี้ก่อนที่มือเล็กจะจับแขนใหญ่ลากเข้าเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
เธอหยิบผ้าเช็ดตัวยัดใส่มือหนา แล้วดันให้เข้าไปในห้องน้ำ แต่เขากลับยืนนิ่งไม่ยอมเข้าไป ใบหน้าเข้มมองร่างเล็กที่กำลังดันอกกว้างของเขาอย่างเอ็นดู
“ไม่เอา ไม่อาบ”
“อาเก่งอย่าทำตัวเหมือนเด็กสิคะ เข้าไปอาบน้ำเดี่ยวนี้” มือเล็กดันหลังของคนตัวโตแต่เขากับยืนหันมองเธอแล้วอมยิ้ม
“ถ้าอาบน้ำ มิลล์ต้องสัญญาว่าจะไม่ไปก่อน”
“ก็ได้ มิลล์จะรอ ทำไมคนแก่ชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ” พูดจบคนตัวเล็กก็เดินมานอนคว่ำบนเตียงทำเหมือนหมดแร
