“มิลล์ล่ะครับ มิลล์รักอามั้ย”
คนตัวเล็กที่ซบอยู่พยักหน้าเบาๆทำให้หัวใจของคนตัวโตเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าคมคายเผยรอยยิ้มกว้างและกอดเธอแน่นขึ้น
“อาเก่ง มิลล์หายใจไม่ออก”
“ขะ ขอโทษครับ อาดีใจมากไปหน่อย” มือใหญ่จับไหล่เล็กผละออกจากตัว เขาจ้องหน้าหวานของคนตัวเล็กแล้วยิ้ม ทำให้สาวน้อยเขินอายจนต้องหลบสายตา
“มิลล์รักอาจริงๆใช่มั้ย”
“ทำไมต้องถามบ่อยๆด้วยคะ”
“ก็อาอยากได้ยินมิลล์พูดชัดๆนี้ครับ”
“อื้ม” เสียงเล็กในลำคอแต่เบี่ยงหน้าหนีด้วยความอาย
“เมียอาน่ารักจัง” จมูกโด่งหอมที่แก้มใสก่อนจะลูบเช็ดน้ำตาให้เธอจนแห้ง
แขนแกร่งช้อนอุ้มร่างเล็กมาวางลงที่เตียง ก้มลงจูบที่ปากบางเบาๆแล้วค่อยๆลูบล้วงเข้าไปในเสื้อยืดสีขาวของเธอ
“อาเก่ง จะทำอะไรคะ รีบออกไปกันเถอะ”
“ขอเอาเมียก่อนได้มั้ยครับ ไม่ไหวแล้ว”
พูดจบกางเกงวอมกับกางเกงตัวจิ๋วก็ถูกดึงลงไปกองที่พื้น เสื้อยืดถูกดึงขึ้นมากองที่เนินอกขาว ปากหนาก้
