“มิลล์ ทำไมเสร็จก่อนเสือล่ะ ป่ะเดียววันนี้เราไปแว้นกันเถอะ”
“ดีค่ะ มิลล์ก็อยากไปข้างนอก”
เด็กหนุ่มจูงมือสาวน้อยเดินลงมาจากบนบ้าน เธอเดินผ่านร่างที่นอนหมดสภาพอยู่กับพื้น ก่อนจะหยุดแล้วเหลือบมองเขาแค่หางตา
“มิลล์ อย่าไป” เสียงแผ่วเบาของร่างสะบักสะบอม สายตาอ้อนวอนไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสงสารแม้แต่น้อย มือใหญ่กำลังเอื้อมมาจับข้อเท้าเล็ก แต่ยังไม่ทันได้สัมผัสปลายเท้า เธอก็เดินออกไปก่อนแล้ว ถึงเขาจะอยากตามไปมากแค่ไหน แต่สภาพของเขาตอนนี้ไม่สามารถดันตัวลุกขึ้นยืนเองด้วยซ้ำ บรรยากาศโดยรอบเย็นลงก่อนที่ภาพทุกอย่างของเขาจะตัดดับไป
“ไง ตื่นแล้วหรอ โทษทีว่ะ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะครับ ถ้าตั้งใจคุณเก่งคงได้ลงไปนอนในหลุมแล้วมั้ง”
“ไอ้วิน มึนไปไกลๆตีนกูไป เสือกกับกูตลอกมึงน่ะ”
“เฮีย ไปทำอะไรมาครับ ตีนกับหมัดหนักจนผมอ่วมไปทั้งตัวเลย” เสียงคนเจ็บที่นอนอยู่บนโซฟาพูดพรางจับที่หน้าตัวเอง
“ไ
