“ผิดแล้ว เด็กดีต้องทำตามคำสั่งผู้ใหญ่ต่างหากล่ะ อายจ๋า เร็วเข้า ฉันอยากรักเธอจะแย่อยู่แล้ว...” ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเหมือนห่างกันหลายวัน ภีมพลมีความรู้สึกกระหายใจตัวอารยาไม่เคยลดลง ยิ่งได้ใกล้กันความต้องการในกายเขายิ่งทวีคูณขึ้นมากกว่าเดิม หล่อนเปรียบเสมือนสิ่งเสพติด ถลำกายเสพเพียงนิดเดียวก็ติดงอมแงมยากจะถอนตัวออกมา อารยา... แม่มดตัวน้อย นางฟ้าประจำใจของเขา
ปลายนิ้วเล็กสะกิดกระดุมออกเชื่องช้า แยกสาบเสื้อเชิ้ตออกกว้างสัมผัสแผ่นอกกำยำแผ่วเบา เขาเกร็งรับทุกสัมผัส ยอมอยู่นิ่งๆ ให้หล่อนเป็นคนคุมเกม ดีล่ะ จะคุมเกมให้น่วมจนเขาเข่าอ่อนเลยแหละ
สาวนักศึกษาวัยยี่สิบเอ็ดปีคิดซุกซนส่งมือลงไปป้วนเปื้อนบริเวณหัวเข็มขัดหนังราคาแพง เขาเกร็งสู้มือหล่อน อาภีมหล่อมาก แต่งตัวเก่ง เสื้อผ้าแต่ละตัวมียี่ห้อทั้งนั้นต่างจากหล่อนที่ขอแค่สวย จะกี่สิบกี่ร้อยบาทก็ใส่ได้ทั้งนั้น หล่อนแยกเรียวขานั่งคร่อมบนหน้าขาแกร่ง
