“เดี๋ยวกวากวา”
กวากวาไม่สนใจเสียงเรียกของเก้าแม้สักนิด เธอได้ยินชัดเต็มสองหูแต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
“เฮียเก้าขา ไปกับเชอรี่แป๊บหนึ่งนะคะ”
สาวสวยข้างกายยังเกาะแขนเขาไม่ปล่อย ทั้งยังพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
เก้าหันมองเธอด้วยใบหน้าหงุดหงิด ก่อนพูดออกไปเสียงเข้ม
“ฉันบอกให้เธอปล่อยแขนฉันนานแล้วนะ”
“แต่เฮียคะ”
“เธอรู้กฎของฉันดี และเธอก็ยอมรับมันเองด้วย”
เชอรี่นิ่งไปก่อนจะยอมปล่อยแขนเก้า เธอพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนยังไง ถึงเธอจะอยากได้มากแค่ไหนแต่ก็ไม่มีวันได้เขาจริง ๆ หรอก
“ก็ได้ค่ะ”
หลังจากจัดการเสร็จเรียบร้อย เก้าจึงรีบเดินไปหากวากวาที่ซุ้มทันที ซึ่งเธอกำลังรับถุงลูกชิ้นหลายถุงจากคนขาย เขาจึงยื่นมือเข้าไปช่วย
“มาช่วย”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
กวากวาสะบัดหน้าใส่ เธอดึงถุงลูกชิ้นหลบมือเขาแล้วเดินออกไป
“กวากวา”
“...”
ไร้เสียงตอบรับ คนตัวเล็กยังคงเดินหน้าบึ้งตึงกลับไปที่โต๊ะ
“ว้าว ซื้อมาเยอะเลย
