ในขณะที่คนตัวโตที่ปกปิดตนเอง ใช้ชื่ออาเทียน และดูเหมือนร่างกายจะแย่ลงกว่าเดิม โดยเรื่องนี้เป็นความจริง เขารู้สึกหิวบ่อยๆ ทั้งคลื่นไส้ด้วย นอกเหนือจากนั้น อยากกินอาหารรสจัด บางทีเป็นของหวาน
สีหน้ายามนี้จึงซีดสักหน่อย มือก็สั่น อาการเช่นนี้ หมอได้ลงความเห็นว่า เขา แพ้ท้อง
บัดซบ... ผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขาแพ้ท้องแทนเมียเยี่ยงนั้นหรือ น่าอับอายสิ้นดี
ฝ่ายเสี่ยวซานก็เห่าอยู่สองสามครั้ง ด้วยเหตุนี้ซ่างเป่าเหลียนจึงสงสัย นางหมุนตัวไปตามทางที่เสี่ยวซานวิ่งไป
“เทียนเกอ... ข้าไปดูเสี่ยวซานก่อน”
“เอ จะรีบไปไหนหมอเหลียน” เขาแกล้งร้องถามเธอ ดูเหมือนคนจะหมดแรง แต่ซ่างเป่าเหลียนประเมินแล้ว อาการเขาใช่ว่าจะหนักหนา
“รอข้าที่ม้านั่งก่อน ตรงนั้นแดดไม่แรง”
บอกเขาจบ นางก็สืบเท้าไปตามเสี่ยวซาน ปล่อยให้ชายหนุ่มเข้าไปพักด้านในตามลำพัง
“หมอเหลียน ทำไมใจร้ายกับข้าเช่นนี้”
ชายหนุ่มแกล้งส่งเสียงร้องตาม
