“ออกไปได้แล้ว ถ้ามีอะไรฉันจะเรียก อย่าให้ใครรบกวน”
เสียงทรงอำนาจของคนเป็นนายทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชารีบปลีกตัวออกไปตามคำสั่ง ปล่อยให้คนที่ยืนอยู่มองตามอย่างสงสัย
“ดิฉันน้ำหนึ่ง วัชระกานนท์ จากร้านมาเรียฟลอริสต์ค่ะ”
น้ำหนึ่งแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกครั้ง พลางจ้องมองเก้าอี้นวมตัวใหญ่ที่กำลังหมุนกลับมา ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นหน้าของประธานบริหารซีเอสโฮเทลกรุ๊ปชัดๆ เต็มสายตา ร่างงามชะงักด้วยความตื่นตะลึงตกใจ
“กะ แก...”
ปลายนิ้วชี้ไปยังร่างสูงใหญ่ของผู้ชายที่เธอจำฝังใจ เขาคือคนที่ทำลายพรหมจรรย์ของเธอเมื่อสองอาทิตย์ก่อน หญิงสาวถอยหลังกรูด ทิ้งแฟ้มในมือแล้วหมุนกายจะวิ่งหนีตัวอันตราย แต่ช้าเกินไป เมื่อร่างสูงขยับเข้ามาคว้าเอวเล็กกระชากดึงมากอดไว้แน่น
“ไม่ได้เจอสองอาทิตย์ คิดถึงกันหรือเปล่า ฮึ คนสวย”
ธันวายิ้มตาพราว ก้มหน้าลงหอมแก้มนวลแรงๆ ทักทายหญิงสาวอย่างสนิทสนมราวกับคนคุ้นเคย
“ปล่อย
