ตอนที่ 17.

986 คำ

ราตรีนี้ยังอีกยาวนาน เพียงชั่วครู่เมื่อลมหายใจคืนสู่ปกติกายแกร่งก็สำแดงเดช ฟาดแทงบุกกระหน่ำเข้าหาช่อดอกกุหลาบสวรรค์อันหอมหวาน เสียงครางครวญดังกระหึ่มจนรุ่งสางกว่าจะเงียบหายไปพร้อมกับความอิ่มเอมในรสสวาท ซึ่งจะยังบังเกิดขึ้นใหม่อีกหลายครั้งในช่วงเวลาต่อไปภายหน้า “พี่จะไม่ยอมปล่อยเธอไปให้ไอ้ธัน พริมต้องเป็นทาสรักของพี่ไปจนตาย” ภาคินกระซิบบอกร่างที่หลับใหลไร้สติในอ้อมแขน หลังจากจบบทรักครั้งล่าสุดในยามพระอาทิตย์สาดแสงแรกแตะขอบฟ้า หลังจากภาคินพามาส่งที่บ้านน้ำหนึ่งก็ขอตัวเข้าห้องพักผ่อน หญิงสาวเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งร่างโดยเฉพาะกุหลาบสาวที่ถูกภมรร้ายบุกเข้าไปดื่มกินเกสรหวานโดยไม่ทันตั้งตัว ยามนี้แค่ขยับเดินก็แทบจะน้ำตาไหล มันแสบร้าวระบมราวกับจะขาดใจจนต้องเปิดน้ำอุ่นแช่ตัวให้ผ่อนคลาย “ไอ้คนสารเลว แกทำแบบนี้กับฉันทำไม ฮือ...” หยาดน้ำตาไหลนองอาบแก้มนวล  “ถ้าจะโทษใคร ก็ให้โทษไอ้ภาคิน เพราะเธอเป็นค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม