บทที่ 12 รับผิดชอบ

1353 คำ

หัวใจของเขาเต้นแรง พื้นฐานเขาเป็นคนมีความรับผิดชอบมากพอที่จะรับสิ่งที่ตนกระทำไปได้ แต่การแต่งงานที่เธอต้องการนี้ ก็ไม่ต่างจากดับฝันที่จะรอสลิลทิพย์ “ค่ะ” ปิ่นมุกตอบกลับ “ถ้าอาจารย์ไม่ทำให้มันถูกต้อง ก็อย่าหวังจะได้เจอหน้าลูก” “ไม่เอาน่า เธออยากให้เด็กเกิดมาขาดพ่อหรือยังไง” แม้นว่าจะไม่ใช่คนดี แต่ไม่เคยคิดทำร้ายเด็กบริสุทธิ์ เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นใบหน้าหงุดหงิดของเขา “อึก ไม่ค่ะ ฉันเป็นเด็กกำพร้าฉันเข้าใจดี” ปิ่นมุกเอ่ยพูดพร้อมกับมองหน้าเขาไปด้วย “แล้วอาจารย์อยากให้ลูกอาจารย์อยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ เหรอคะ” “_” “ฉันไม่เรียนต่อแล้วก็ได้” เหตุผลการตั้งครรภ์นี้อธิการบดีประจำคณะคงเข้าใจ เธอทำได้ทุกอย่างเพื่อครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ...ณัฐกฤตเงียบ เขายกมือขึ้นเสยผมทางด้านหน้าขึ้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาแรง ๆ “ไว้จะพาไปหาพ่อแม่” ได้ยินอย่างนั้นก็ฉีกยิ้มออกมา ปิ่นมุกถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก อย่า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม