Doctor 10 เมาเนื้อ
1586 คำ
บรื้น ๆ บรื้นนนนนน!!!
ตอนนี้ฉันอยู่ในสนามแล้วกำลังจะเริ่มเกมการแข่งขันสมองที่เบาไปหมดเพราะก***าแต่ก็ยังประคองสติไว้ได้มือของฉันบีบคันเร่งมอเตอร์ไซต์ก็บอกแล้วว่าชอบแข่งแบบนี้มากกว่าอันตรายดี หึ
บรื้นน ๆ บรื้นนนน
“การแข่งขันมอเตอร์ไซต์บิ๊กไบร์ท!!ระหว่างพีต้าร์และเพชรจ้ากำลังจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้!!” อ่อ มันชื่อเพชรจ้าสินะชื่อโคตรลิเกเลยวะ
“3! 2! 1! Goooooo!!!!!!!!!!!!!!!!!”
บรื้น ๆ บรื้นนนนนนนนนนนนนนนน
เมื่อสัญญาณการปล่อยตัวดังขึ้นฉันก็ออกตัวทันทีคู่แข่งของฉันก็เหมือนกันมันไม่ยอมง่ายๆ เร่งความเร็วตั้งแต่เริ่มส่วนฉันก็เรื่อย ๆ นั่นแหละเพราะลอย ๆ อยู่ ฮ่า ๆ ล้อเล่นฉันเองก็ต้องเร่งความเร็วเหมือนกันนั่นแหละไม่อย่างงั้นคงแพ้แน่เลย
บรื้นนนนนนนน
ตอนออกมาแข่งฉันยังไม่ได้หมอเคนแต่ก็ดีแล้วเพราะถ้าเจอเขาคงห้ามหรือพูดอะไรให้หงุดหงิดแน่ เพราะงั้นไม่เจอนั่นแหละดีแล้วฉันเร่งความเร็วจนแซงมันไปได้ฉันสามารถเข้าโค้งได้อย่างสวยงาม มันเองก็มีฝีมือเหมือนกันเพียงแต่ฉันไม่ได้กลัวตายเท่านั้นเอง เหมือนไม่ได้กลัวตายเลยบิดอย่างไม่คิดชีวิตเข้าโค้งแบบไม่ลดความเร็วเรียกได้ว่าถ้าพลาดขึ้นมามีตายแน่ ๆ
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนน
เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลิน ๆ ไอ้เพชรจ้ามันเลยแซงไปได้แต่ไม่นานฉันก็เอาคืนอย่างรวดเร็วฉันเร่งความเร็วมากกว่าเดิมเมื่อใกล้ถึงเส้นชัยแล้วแต่แล้ว...เรื่องฉิบหายก็เกิดขึ้นเมื่อมีตะปูเรือใบอยู่กลางถนน
เอี๊ยดดดดดดด!!!เอี๊ยดดดดดดดดด!!!!
ฉันพยายามควบคุมรถจนสุดท้ายก็เข้าเส้นชัยมาได้
เฮ!!!!!!!กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!!
เสียงกรี๊ดกราดและโห่ร้องดังไปทั่วแต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถควบคุมได้แล้วเลยต้องทิ้งรถไป...
โครมมมม!!!!!!ปึกปัก!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!! เสียงกรี๊ดครั้งนี่ไม่ใช่ดีใจแต่เป็นตกใจต่างหากเพราะร่างของฉันกลิ้งไปตามถนน
ตุบบบ!!!
“อ่า ไอ้หมาลอบกัด!!” แม้มันจะพยายามสกัดยังไงก็แพ้อยู่ดี
พรึ่บ!!
“อึก!” ฉันลุกขึ้นก่อนจะถอดหมวกกันนอคออกและโยนไปที่พื้นถนนสบัดหัวตัวเองสองสามครั้งก่อนจะเดินเข้าไปหาไอ้เวรนั่น!!!
“ไอ้ต้าร์เป็นไงบ้างวะ?!” เฮียปิงวิ่งมาหาฉัน
“ขอบุหรี่หน่อยดิ” ฉันแบมือตรงหน้าเฮียปิงส่วนสายตากำลังจ้องไอ้เพชรจ้าอยู่
“ตอนนี้?”
“เออ เร็ว!” หมับ! ฉันไม่รอช้าแย่งบุหรี่มาจากเฮียปิงทันทีและแน่นอนว่ามันผสมเนื้อด้วย หึ ลอยฉิบหายแน่วันนี้กู
ฉึก!! ฟู่ววววว์
“ไง?”
“ไอ้ต้าร์กู...” มันยืนนิ่งเพราะไม่คิดว่าฉันจะลุกขึ้นมาละมั้งแถมยังชนะมันด้วยน่ะสิ
“ขนาดโกงกูก็ยังแพ้แบบนี้ยอมรับความจริงได้แล้วมั้งว่ามึงมันไก่อ่อนขี้แพ้!!” ฉันด่ามันในมือก็ถือบุหรี่ไปด้วย
“กู...”
“ช่างเถอะ...เพราะตอนนี้ที่กูสนใจคือเดิมพันที่มึงวางไว้” ฉันพูดสายตาก็กวาดหาอาวุธไปด้วยเพราะใช้มืออย่างเดียวมันเจ็บมือน่ะสิ
ตุบ!!!
“กูขอโทษอย่ากระทืบกูเลยนะไอ้ต้าร์กูปากหมาเองแหละเพราะยะยกโทษให้กูสักครั้งเถอะนะ” ฉันมองมันที่ทิ้งตัวลงพื้นคุกเข่าของร้องอ้อนวอนฉันอยู่ เหอะ!! ทีก่อนแข่งยังปากดีอยู่เลย
เคร้งงง!!! ฉันคว้าท่อนเหล็กที่อยู่แถวนั้นมา...
“เฮ้ยยย!!ไอ้ต้าร์!!!นั่นตายได้นะเว้ย!” เสียงเฮียปิงแต่ฉันไม่สนใจ
“ยะอย่าทำกูเลยนะ...” ปึก! ฉันถีบมันหงายหลังไปก่อนจะกระทืบตามไปอีกหลายครั้ง
ปัก! ปัก! ปัก!
“อึก!!อึก!!อะไอ้ต้าร์!!!อ๊ากกกกก!!!!”
“มึง...มาปากกับกูก่อน มายุ่งกับกูก่อน พยายามเอาพริกไทยไปเป็นของเดิมพัน..มึงเริ่มก่อนแล้วตอนนี้จะมาอ้อนวอนเอาเหี้ยอะไรเหรอ?” ปึก!!!
“อ๊ากกกก!!!!!” ฉันฟาดท่อนเหล็กไปที่ท้องของมัน
“แถมยัง...โรยตะปูเรือใบ เหอะ!!!”
ปึก!!ปึก!!ปึก!!!!!
“อ๊าก!!อ๊าก!!อ๊ากกกก!!!” ฉันฟาดท่อนเหล็กใส่มันไม่ยั้งไม่ออมแรงสายตาเย็นชาและนิ่งกว่าปกติเพราะอะไรน่ะเหรอ???
เพราะดูดเนื้อเข้าไปไงตอนนี้ก็เริ่มหมดแรงอยากจะนั่งนิ่ง ๆ แล้วแหละ...
หมับ!!!
“พอแล้ว...” ฉันหันไปตามเสียงเป็นหมอเคนที่จับท่อนเหล็กเอาไว้
“ไม่...”
“ถ้าไม่ฟังเจอดีพีต้าร์” เขาพยายามข่มขู่ฉัน
“ไม่กลัวสักหน่อย” ปึก!!ปึก!!ปึก!!!
“อึก!อึก!อึก!!พะพะพอแล้วววววว เฮือกกก!!!” เพราะหมอเคนจับท่อนเหล็กไว้ฉันแค่ปล่อยและกระทืบมันแทน
หมับ!!!
“พอได้แล้ว!!!พีต้าร์!!!” เขาจับตัวของฉันก่อนจะตะคอกเสียงดัง
“เออ!!!ปล่อย!!!” พรึ่บ!!! ฉันสะบัดก่อนจะเดินออกมาโดนในมือยังบุหรี่ที่ไม่ใช่แค่บุหรี่อยู่แล้วและฉันก็ดูดมันอย่างแรงจนเกือบหมด
ฟู่วววววววว์
“แม่งเอ๊ย!!” ฉันพ่นควันและมันทำให้ฉันอารมณ์เย็นลงได้ทันทีตอนนี้สติเริ่มไม่มีแล้วหลังจากที่ดูดไป 1-2 ชั่วโมงแรกจะร่าเริงและบ้าบิ่นนิดหน่อย รวมทั้งมีอาการตื่นเต้นแต่หลังจากผ่านสองชั่วโมงนั้นมาแล้วและดูดไปอีกม้วนอาการตอนนี้คือเมา เซื่องซึม และง่วงนอน
“อืออออ่า” พรึ่บ!!! ฉันเอามือลูบหน้าตัวเองหลังจากนั่งที่สแตนข้างสนามแข่ง
“พีต้าร์...”
“อือออ” ฉันเงยหน้ามองแต่ก็พบว่าเป็นหมอเคน
“อ่า หมอเคนเหรอ???” หมับ!! ฉันกำลังสูบอีกแต่ก็โดนเขาจับเอาไว้ก่อน
“สูบอะไร?” เขาถาม
“หืม? นี่เหรอออออ??” ตอนนี้เสียงของฉันเริ่มเมาเพราะดูดไปเยอะแล้ว อ่า ง่วงนอนจังเลย
“พีต้าร์!!มันไม่ใช่บุหรี่ใช่ไหม?!” หมอเคนถามเสียงดัง หึ
“หึ มันเหมือนบุหรี่...แต่มานนไม่ใช่บุหรี่อย่างเดียวววว ^^” ฉันส่งยิ้มให้เขามองหน้าของเขาด้วยสายตาเยิ้ม ๆ เพราะว่าฤทธิ์ก***าจะเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ไม่สิ มันออกมาสักพักแล้ว
ฟุด! ฟุด!
“อารายยยออกไปนะ!!” ฉันไล่เขาที่ยื่นหน้ามาใกล้พยายามดมอะไรบางอย่างจากตัวของฉัน ฉันพยายามถอยหนีแต่ติดด้านหลัง
“ก***า?”
“ปิ๊งป่อง!!ถูกต้องนะค้าบบบบ!!หมอเคนเก่งงงงง” แปะ! แปะ! ฉันตบไม้ตบมืออย่างมีความสุข
“พีต้าร์!!ดูดไปมากแค่ไหน?” หมับ! เขาจับมือของฉันเอาไว้ ฉันเอียงคอมองเขาอย่างสงสัย
“อารายยยง่ะแค่ฉองงง!!!” ฉันชูนิ้ว
“แม่งเอ๊ย!!!”
“หงุดหงิดอารายยยยง่ะ T^T” ฉันเบะปากแต่สมองล่องลอยมองเห็นหน้าของเขาเบลอ ๆ นิดหน่อยแต่ก็รู้ว่ากำลังคุยกับใครอยู่ ปกติแล้วฉันไม่ได้เป็นขนาดนี้หรอกแต่วันนี้มันมีเรื่องให้อารมณ์เสียเลยล่อไปสองม้วนเมาเลยค้าบบบบพี่น้องงงง อิอิ ^-^
“ดูดมันทำไมวะ?!”
“หืมมมม????”
“ดูดอารายงะต้าร์ไม่ได้ทำอะไรเลยนะมันต่างหากที่เริ่มก่อนนนนน มันมาหาเรื่องต้าร์ง่ะเพราะงั้นต้าร์ไม่ผิดนะไม่ผิดดดดดดด!!!”
“ตอบไม่ตรงคำถามวะต้าร์!!” เขาพูดอย่างหงุดหงิด
“หมอนั่นแหละ!!!ถามมมมม!!!ไม่ต้องคำตอบต้าร์!!!ถามให้ตรงคำตอบต้าร์สิ อื้อออ” พรึ่บ!!! ฉันทิ้งตัวจะนอนที่สแตน
หมับ!!
“พีต้าร์!!!”
“หมอเคนนนนน รับต้าร์ทันด้วยยยยยยย @_@” นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเมาก***าขนาดนี้เพราะฉันต้องควบคุมตัวเองไม่ให้พูดอะไรไร้สาระออกไปเลยไม่ได้ทำได้บ่อยแต่วันนี้เหมือนว่าจะสูบเยอะเกินไปจริง ๆ นั่นแหละ
“นายอยากให้ฉันโมโหจริง ๆ ใช่ไหม?!”
“จะโมโหทำอ่ะ?! นี่มันชีวิตต้าร์!!!ต้าร์เลือกเองได้ว่าจะเป็นแบบไหนหมอ!!หมอไม่ต้องยุ่ง!!!หมอก็เหมือนพวกผู้ใหญ่ที่ชอบบังคับเด็กอ่ะบอกว่าไม่อยาก ๆ ไม่อยากแต่งงานทำไมเข้าจายยยยย!!!เตี่ยยยยยย!!!ทำไมไม่เข้าใจ ฮือออออออ” ฉันร้องไห้ออกมาอย่างน้อยใจ
“พีต้าร์ตอนนี้นายไม่ไหวแล้วกลับ..” เขาพยายามอุ้มฉัน
“ไปไหนนนนจะพาต้าร์ไปไหน?!” ฉันดิ้น ๆ อย่างแรงแต่ไม่หลุดสักที
“กลับ”
“กลับไหน?! ต้าร์ไม่มีบ้านให้กลับแล้ว ฮึก!!” ฉันร้องไห้อีกครั้งซุกที่ไหล่ของหมอเคน
“งั้นไปอยู่กับฉันไหม?” เขาถาม
“ที่ไหน ฮึก?” ฉันเงยหน้ามองทั้งน้ำตาสมองตอนนี้ไม่ตอบสนองเลยเขาจะพาไปไหนนะ?? ไปแล้วจะอบอุ่นหรือเปล่า?? หรือจะโดนบังคับอีกนะ??
“บ้านฉัน...”
“บ้านหมอเคนเหรอ??”
“อืม ไปอยู่บ้านฉันสิพีต้าร์...” หมับ!! ฉันกระชากกอดของเขาแน่น
“ใจดี หมออออเคนจายดีมากกก จายยดีกับต้าร์งะมากกกๆ เลยยยย” ฉันจับหน้าของหมอเคนก่อนจะเอาหน้าผากชนกันและส่ายหัวไปมา...
“ตกลงไปอยู่ไหม?”
“บ้านพี่....?” พี่...อ่า เขาบอกว่าให้เรียกพี่เคนสินะ
“ถ้าต้าร์ไปจะไล่ต้าร์ไหม??” มึนไม่ไหวแล้วอยากนอน...
“ไม่ไล่หรอก...เพราะต้าร์เป็นเด็กดี” ฉันอะน่ะเด็กดี???
เตี่ยด่าเด็กเหี้ยนะ
“งั้นปายก็ด้ายยยย ต้าร์ง่วงแล้วววววว” ฉันซุกหาความอบอุ่น....
“เข้าไปแล้วออกยากนะบอกก่อน...”
“ม่ายยยยรุแล้ว ง่วงงงงงง zzZ”
- ผู้เขียน
