บทที่ 5
444 คำ
"ฉันว่าคุณรีบกลับไปหาแม่ของคุณดีกว่าตอนนี้ท่านกำลังต้องการคุณมาก" เราพยายามจะแกะมือเขาออกแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย
แต่เราก็สงสัยทำไมเราถึงรู้ พอเราสัมผัสกับโทรศัพท์ เรื่องราวของเขาก็วิ่งประดังเข้ามาในหัวทันที
"เธอต้องไปกับฉัน!" ว่าแล้วเขาก็ลากแขนของเธอไปที่รถด้วย
"คุณจะให้ฉันไปกับคุณทำไม ถ้าคุณกลัวว่าฉันจะเบี้ยว คุณก็ถ่ายรูปบัตรประชาชนฉันไว้ก็ได้"
แต่เขาก็ไม่ฟังที่เราพูดเลยเขายังลากเราไปที่รถ
"คุณโรเบิร์ตจะไปไหนคะ"
มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามหลังมา เหมือนกับเธอตกใจที่เขาจะออกไปจากโรงแรมนี้ไป
"คนบ้าอะไรชื่อระเบิด" เราพูดออกมาเบาๆ แต่เขาคงจะได้ยิน เพราะมองมาที่เราแว๊บหนึ่งแล้วก็หันกลับไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น
"วันนี้ยกกองถ่ายไปก่อน ฉันมีธุระด่วน" ก่อนที่เขาจะขึ้นรถ ได้หันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น
"คุณมีธุระด่วนอะไรเหรอคะทำไมต้องยกกองถ่ายด้วย ค่าใช้จ่ายมันสูงนะ" ผู้หญิงที่ตามมา รีบเดินเข้ามาขวางหน้าไว้
"ไม่ต้องกลัวฉันจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง" มือหนาจับผู้หญิงคนนั้นให้พ้นทาง แล้วเขาก็เปิดประตูรถพร้อมกับสั่งให้เธอขึ้น
เราก็ยอมขึ้นไป แต่เราก็ยังสงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครแล้วทำไมถึงไม่บอกเรื่องแม่ที่ป่วย เขามีเหตุผลอะไร
"คาดเข็มขัดนิรภัย" หันไปพูดกับเธอพร้อมกับขับรถออกไป
"คุณชื่อระเบิดเหรอ คุณเป็นดาราด้วยเหรอ..ทำไมมีกองถ่าย"
"คนบ้าอะไรจะชื่อระเบิด" แล้วเขาก็เหยียบคันเร่งอย่างเร็ว
ชายหนุ่มขับรถมาได้ชั่วโมงกว่าก็ถึงบ้านหลังหนึ่งที่นั่นล้อมรอบด้วยป่าไม้ เงียบเหงาและวังเวงมาก
"คุณชายเล็กมาแล้วเหรอคะ"
"หมอมาถึงแล้วใช่ไหมแม่เป็นยังไงบ้าง" แล้วเขาก็รีบเดินไปที่ห้องหนึ่งของบ้านหลังนั้น
เราเดินตามไปแบบสงสัย พอเขาเปิดประตูห้องนั้นเข้าไป เราก็เห็นแสงที่มันคล้ายกับแสงโทรศัพท์ของเขา "แสงอะไร!??" เราพูดออกมาแค่เบาๆ แต่เขาก็หันกลับมามองที่เรา
"นั่น!!!" เรามองไปที่ปลายเตียงของหญิงวัยกลางคน ที่นอนเหมือนกับไม่ได้สติอยู่บนเตียง ชายร่างสูงใหญ่ตัวดำที่เคยมาหาเราครั้งก่อน..เขายืนอยู่ตรงนั้นด้วย!!
- ผู้เขียน
