บทที่ 2
626 คำ
[ 2 day ]
เช้าวันนี้พอตื่นขึ้นมา เราก็เจอชาวบ้านมากมายที่ยืนออกันอยู่หน้าบ้าน พอเราเดินออกมาจากห้องนอน ทุกคนต่างก็มองมาที่เราเป็นตาเดียวกัน
"มึงฟื้นแล้วจริงๆ มัดหมี่" ตังเมเพื่อนรักของเราเอง เมื่อคืนนี้ที่ฟื้นขึ้นมา แต่เราก็ไม่เห็นเพื่อนรักคนนี้นะ หรือว่ามันเป็นอีกคนที่วิ่ง..เราไม่ถามดีกว่าถ้าเป็นเราเราก็วิ่งเหมือนกัน
"แบบนี้ต้องเป็นข่าวใหญ่แน่เลย คนตายไปแล้วสามวันฟื้นขึ้นมาเดินได้แบบนี้" ยายน้อยขาเม้าท์ประจำหมู่บ้านเราเอง ใครที่อยากจะรู้เรื่องชาวบ้าน แค่เดินผ่านหน้าบ้านของยายน้อยก็จะรู้
"มัดหิวไหมลูกเมื่อคืนนี้ก็ไม่ได้กินอะไร" แล้วแม่ของเราก็รีบวิ่งเข้ามาหากลัวเราจะล้ม จริงสิทำไมเรายังไม่หิวอะไรเลย
"ไม่หิวค่ะแม่"
"มัดพูดได้คล่องกว่าเดิมด้วย ตอนที่มัดตายไปมัดอยู่ที่ไหน บอกยายหน่อยสิ" ยายน้อยเจ้าประจำ
"ตายไปฉันก็นอนอยู่ในโรงศพน่ะสิ อย่าบอกนะว่ายายไม่เห็นร่างของฉัน ขนลุกเลยนะเนี่ย"
"มันเถียงได้เหมือนแต่ก่อนแล้วว่ะ"
ก่อนที่เราจะล้มป่วย เราเป็นคนชอบพูด ชอบเถียงผู้ใหญ่ (ขนาดกับยมทูตเราก็เคยเถียงมาแล้ว)
แต่พอเริ่มป่วยเมื่อปีที่แล้ว เราก็ไม่ค่อยพูดกับใคร นอกจากจะบอกพ่อแม่ว่าหิว ปวดอึปวดเยี่ยวเราก็ไม่พูดอะไรอีกเลย
"ทำไมหน้าตาผิวพรรณของมึงดูผ่องขึ้นวะ" พอเราได้อยู่กับตังเมสองคน นางก็เริ่มจะถาม
"มึงไม่กลัวกูแล้วเหรอ..เมื่อคืนนี้กูเห็นมึงวิ่งก่อนเพื่อนเลยไม่ใช่เหรอ" ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับมันดีดึงเอาเรื่องนี้มาพูดแล้วกัน
"มึงเห็นด้วยเหรอกูยังไปหลังหลวงพี่อีกนะ ฮ่า ฮ่าาา"
นั่นไงเราว่าแล้วมันต้องเป็นแบบนี้แน่
[ 3 day ]
"มัดจะไปไหนลูก ทำไมมีกระเป๋าเสื้อผ้า" ทักษิณเห็นลูกสาวถือกระเป๋าเดินออกมาจากบ้านก็รีบเดินมาถาม
"มัดมีธุระต้องออกจากบ้านสักอาทิตย์สองอาทิตย์นะพ่อ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะ มัดมีงานต้องทำ"
"งานอะไร?? พ่อไม่ให้มัดไปนะ ถ้ามัดจะไปต้องให้พ่อพาไปเท่านั้น"
"เรื่องนี้มัดต้องทำด้วยตัวเองค่ะพ่อ และมัดก็บอกพ่อไม่ได้ว่ามันคือเรื่องอะไร"
"ถ้ามัดจะไปจริงๆ รอให้แม่กลับมาจากตลาดก่อนได้ไหมลูก"
"เพราะแม่ไม่อยู่นั่นแหละ มัดถึงต้องรีบไป ถ้าแม่กลับมาพ่อคิดว่าแม่จะให้มัดไปเหรอ มัดเหลือเวลาอีกไม่เยอะแล้วนะพ่อ" เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะเจอผู้ชายคนนั้นได้ยังไง ถึงเราเจอ เราจะทำยังไงให้เขารัก
พอทักษิณได้ยินลูกพูดแบบนี้ก็เริ่มจะสงสัย มันเรื่องอะไรกันแน่หรือเกี่ยวกับเรื่องที่ลูกสาวตายแล้วฟื้น
"มัดดูแลตัวเองให้ดีนะลูก มัดต้องโทรกลับมาหาพ่อทุกวัน เดี๋ยวมัดรอพ่อก่อนพ่อจะไปเอา ATM มาให้" แล้วทักษิณก็รีบวิ่งเข้าไปด้านในเอาบัตร ATM ออกมาให้ลูกสาว
"ขอบคุณค่ะพ่อ มัดจะรีบกลับมา"
เราไม่รู้ว่าเราจะไปที่ไหนอันดับแรกก็มาขึ้นรถทัวร์ก่อนแล้วกัน หวังว่าผู้ชายคนนั้นคงจะเป็นคนไทยและอยู่ในประเทศนะ
- ผู้เขียน
