บทที่ 7

625 คำ
"ในเมื่อแม่ของคุณฟื้นแล้ว ฉันขอตัวไปทำธุระของฉันต่อได้ไหม" เราหันไปพูดกับนายระเบิด "เธอจะไปไหนไม่ได้" "ทำไมคะ!? ฉันไม่เบี้ยวหนี้ของคุณหรอก แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินจะจ่าย แถมตอนนี้มันก็ค่ำมืดแล้ว ถ้าไม่รีบกลับไปโรงแรม ฉันก็ไม่มีที่จะพักน่ะสิ" เราต้องหาวิธีออกจากที่นี่ให้ได้ก่อน เพราะกลัวว่าพวกเขาจะถามเรื่องที่เกิดขึ้น "ป้าช่วยไปเตรียมห้องพักให้ผู้หญิงคนนี้ที เธอชื่ออะไรนะ" พอเขาสั่งแม่บ้านเสร็จก็หันมาถามเธอ "มัดหมี่" "ได้ค่ะ" แม่บ้านกำลังจะไปทำตามคำสั่งของเจ้านาย "ไม่ต้องหรอกลูก ให้หนูมัดหมี่อยู่ที่ห้องนี้เป็นเพื่อนแม่ดีกว่า" ตอนนี้แม่ของเขาอาการดีขึ้นตามลำดับจนพูดออกมาเป็นประโยคได้ชัดเจน "ได้ครับแม่ ผมจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนแม่ด้วยนะ" มือหนาของชายหนุ่ม กุมมือของแม่แบบอ่อนโยน "แม่อยากจะอยู่กับหนูมัดหมี่สองคนได้ไหมลูก" "ป้าช่วยไปหาที่นอนมาให้ผู้หญิงคนนี้ ในห้องนี้ด้วยนะ" พอชายหนุ่มได้ยินแม่พูดแบบนั้น เขาก็ไม่ติดใจอะไร จนเวลาผ่านไปหมอและพยาบาลก็ได้กลับออกไปจากบ้านหลังนี้แล้ว "หนูเป็นใคร เป็นนางฟ้าหรือเปล่า" ประโยคแรกที่แก้วตาถามมัดหมี่ "มัดไม่ได้เป็นนางฟ้าหรอกค่ะคุณป้า มัดก็เป็นคนธรรมดานี่แหละ" "แต่ป้าเห็นหนูพูดกับยมทูต" "คุณป้าเห็นด้วยเหรอคะ!! คุณป้าเห็นผู้ชายคนนั้นด้วยเหรอ??" เราตกใจมากที่ป้าเขาก็มองเห็นเหมือนกับเรา เพราะตอนนั้นป้านอนหลับตาอยู่ "เห็นสิ และป้าก็เห็นแสงที่ตัวหนูด้วย มันคืออะไร" "ตัวหนูมีแสงด้วยเหรอคะ!!" หรือว่าป้าจะเป็นเหมือนกันกับเรา ฉันว่าแล้วไอ้ยมทูตนั่นต้องมารับวิญญาณผิดอีกแน่เลย คอยดูนะฉันจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด "ป้าเห็นแสงตอนที่หนูมาผลักป้าเข้าร่าง แต่ตอนนี้ป้าไม่เห็นแล้ว" "ถ้ามัดพูดอะไรให้ป้าฟัง ป้าจะคิดว่ามัดเป็นบ้าไหม" "ไม่คิดหรอก หนูคือคนที่ช่วยชีวิตของป้า" "ที่จริงหนูตายไปแล้วนะป้า ยมทูตผู้ชายที่ตัวดำร่างสูงใหญ่คนนั้น เขามารับหนูเหมือนกับมารับป้านั่นแหละแต่ว่าหนูยังไม่ถึงเวลาเหลืออีก 99 วัน เขาก็เลยไถ่โทษด้วยการให้หนูตามหาผู้ชายคนหนึ่งเพื่อที่จะมาแต่งงานอะไรไม่รู้ พูดไปก็เหมือนนิยายเลยใช่ไหมป้า" "มันเกิดขึ้นกับหนูเหรอ!!??" พอป้าคนนี้ได้ยินเรื่องราวที่เราเล่าให้ฟัง ป้าถึงกับตกใจแล้วลุกขึ้นนั่ง "ใช่ค่ะ ป้าเชื่อที่หนูพูดด้วยเหรอ" เราไม่คิดว่าจะมีคนเชื่อเรื่องแบบนี้ ถ้าเป็นเรา..เราก็จะไม่เชื่อ ถ้ามันไม่เกิดขึ้นกับตัวเองแบบนี้ "ทำไมมันถึงเกิดขึ้นกับหนูได้" แล้วมีอีกกี่คน ที่ต้องมารับชะตากรรมเหมือนเรา.. แก้วตามองดูหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้ามันอาจจะไม่ใช่ความบังเอิญก็ได้ เพราะเรื่องแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นกับนางมาแล้ว "คุณป้าหมายความว่ายังไงคะ" "แล้วหนูเจอผู้ชายคนนั้นหรือยัง" "ยังไม่เจอหรอกค่ะ หนูเผอิญไปชนเข้ากับลูกชายของคุณป้าก่อน แล้วเขาก็ลากหนูมาที่นี่" "ลูกชายของป้างั้นเหรอ?!?"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม