The First...พิสูจน์หัวใจ 25++
2171 คำ
“แกเป็นอะไรโรสริน จะไปสนใจอีตาบ้านั่นทำไม จะทำอะไรก็ช่างเขาสิ คนแบบนั้นคงทำกับคนอื่นไปทั่ว!”
พอเดินเข้ามาในห้อง โรสรินถึงกับยกมือขึ้นกุมหน้าอกที่ตอนนี้มันเต้นแรงเกินกว่าจะควบคุมได้ เมื่อเธอดันไปรู้สึกโกรธที่เห็นเพชรพลจูบกับแฟนของเขาอย่างนั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“อุ๊ย! ลืมพี่ซันเลย อ๊าย แล้วจะบอกว่ายังไงดีละ”
โรสรินถึงกับสะดุ้งกับเสียงเคาะประตูห้องก่อนจะนึกได้ว่าลืมอาทิตย์ที่เดินมาด้วยกันเสียได้ หญิงสาวหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อให้ดูเป็นปกติที่สุดก่อนจะเปิดประตูออกไป
“คุณ! อ๊าย! ปล่อยนะ ฉันไม่อยากเจอคุณ อ๊าย ปล่อยประตูนะ!”
แต่พอเปิดประตูออกมากลับไม่ใช่คนที่เธอคิด เมื่อร่างสูงใหญ่ของเพชรพลยืนจังก้าพร้อมกับรีบจับประตูที่กำลังจะปิดลงอีกรอบเอาไว้แน่นแล้วแทรกตัวเข้ามาอย่างรวดเร็วจนโรสรินรีบวิ่งถอยหนีเข้าไปด้านในอย่างตื่นกลัว
“ออกไปนะ! จะเข้ามาในห้องฉันทำไม ออกไปนะ!”
“หึ! ถามได้จะเข้ามาทำไม ชายหญิงอยู่ในห้องสองต่อสองยังจะถามอีกเหรอ”
ไม่พูดเปล่าแต่เขายังก้าวเข้าหาหญิงสาว โรสรินมองหาทางหนีแต่ก็ไม่มีนอกจากต้องกระโดดออกทางระเบียงห้องนั่นแหละเธอถึงจะหนีเขาพ้น
“คุณ...คุณต้องการอะไร ออกไปคุยกันด้านนอกนะ”
“ไม่! เรื่องที่ผมต้องการมันต้องคุยบนเตียงเท่านั้น”
สองขาที่กำลังจะก้าวเดินไปทางประตูต้องหยุดลงกะทันหันเมื่อร่างใหญ่เดินเข้ามาขวาง
“คุณต้องการอะไรจากฉันนักหนา แฟนก็มียังจะทำแบบนี้อีกทำไม เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้ไหม ขอร้อง เลิกยุ่งกับฉันสักที”
“ทำไม หรือว่ากลัวไอ้หมอนั่นจะรู้ว่าคุณกับผมจูบกันมากี่ครั้ง กลัวมันรับไม่ได้รึไง หึ! อย่างคุณคงไม่ต้องกลัวหรอก ดูมันทั้งรักทั้งหลงคุณขนาดนั้น ดินเนอร์ใต้แสงอาทิตย์เหรอ หึ! คงอร่อยน่าดูสินะ”
“พูดบ้าอะไรของคุณ เมื่อกี้ยังจูบกับแฟนตัวเองอยู่แท้ๆแล้วยังตามผู้หญิงคนอื่นขึ้นมาแบบนี้ คุณเป็นคนยังไงกันแน่ ไม่กลัวว่าเธอจะอื้ออออออ”
ยังพูดไม่ทันจบ ร่างใหญ่ก็ถลาเข้ามากดจูบหรือต้องเรียกว่ากระแทกจูบลงมาบนปากของเธอถึงจะถูกเพราะมันรุนแรงจนเธอรับรู้รสชาติของเลือดตัวเอง เรียวลิ้นร้อนสอดแทรกตวัดดูดดึงรุนแรงหนักหน่วงตามความรู้สึกที่มีในตอนนี้ เขาหึง เขาหวงเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนต้องลงไปดื่มย้อมใจคนเดียวนานสองนาน ก่อนจะพิสูจน์ความรู้สึกของตัวเองด้วยการจูบฟ้ารินซึ่งเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับจูบนั้นเลยสักนิด มันไม่วาบหวาม ร้อนรุ่มเหมือนกับที่จูบกับโรสรินเลยสักนิด
“จุ๊บๆๆ จ๊วบๆๆๆ อื้ม จุ๊บๆๆ”
“อื้อๆๆๆ อื้ม อื้อๆๆๆ”
โรสรินพยายามดิ้นรนขัดขืนให้เขาปล่อย แต่ยิ่งดิ้นเหมือนกับมือใหญ่ที่กอบกำหน้าเล็กของเธอเอาไว้จะบีบแน่นลงไปที่สันกรามเพื่อกันไม่ให้เธอขัดขืนและทำร้ายเขาได้ เธอได้กลิ่นเหล้าจากลมหายใจและรสเฝื่อนที่ปากของเขาเลยรับรู้ได้ในทันที่ว่าเขาเมามาแน่นอน
ส่วนเพชรพลตอนนี้เขาไปไกลเกินกว่าที่จะหยุดแล้ว เมื่อความต้องการที่มีมากเป็นทุนเดิมนั้นกลับลุกโชนขึ้นมามากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ร่างใหญ่บดเบียดดุนดันร่างเล็กจนชนเข้ากับผนังห้อง ปากร้อนเฝ้าจูบซับหนักหน่วงไม่หยุดพักจนร่างบางที่ขัดขืนค่อยๆโอนอ่อนผ่อนตาม เพราะรสจูบปลิดลมหายใจที่เขามอบให้ เธอค่อยๆตอบสนองเขากลับอย่างไม่รู้ตัวเมื่อความต้องการถูกปลุกขึ้นมาจากการเสียดสีสัมผัส ก่อนแขนเล็กจะยกขึ้นกอดลำคอหนาเขาเอาไว้เพื่อเป็นหลักยึดเมื่อไวน์ที่ดื่มเข้าไปเป็นตัวช่วยกระตุ้นเธอได้เป็นอย่างดีเสียด้วย
“อ๊า!!!! อื้อออ คะ...คุณ อ๊ะ อ๊าาาาาา”
ปากเล็กที่พึ่งเป็นอิสระปล่อยเสียงครางออกมา ก่อนจะค่อยๆบิดร่างกายไปตามปากร้อนที่เฝ้าจูบซับไปตามร่างกายที่โผล่พ้นขอบชุดที่เธอใส่อยู่ มือใหญ่ลูบไล้เลื่อนเปิดไปทุกที่ที่ทำได้ก่อนจะตามด้วยปากร้อนที่ทั้งดูด ทั้งเลียเหมือนเจอกับไอศกรีมอันเลิศรส ก่อนจะตวัดอุ้มร่างบางอ่อนระทวยไปวางลงบนที่นอนนุ่มโดยที่โรสรินไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน
“อื้อออออ”
“อ๊า จำไว้ว่าต่อจากนี้คุณเป็นของผม เข้าใจไหมโรสริน”
เขาเลื่อนปากร้อนมากระซิบชิดริมหูขาวก่อนจะยกตัวขึ้นแล้วใช้สองมือกระชากชุดที่เธอใส่อยู่จนมันขาดวิ่นหลุดออกมา
“อ๊ะ อ๊าย! ไม่ อื้อ ไม่เอานะ อ๊ะ คุณ อื้อ ไม่นะ”
พอได้ยินเสียงชุดที่ขาดเหมือนกับกระชากเอาสติที่หลุดลอยไปของเธอกลับคืนมา โรสรินรีบยกมือขึ้นปิดสองเต้าสวยแล้วถอยร่างหนีทันที
“คุณหนีผมไม่พ้นหรอกโรสริน อย่าเสียแรงเปล่าเลย เอาแรงของคุณมาไว้ตอบสนองผมก็พอ”
เขาบอกขึ้นพร้อมทั้งกระชากชุดที่ตัวเองใส่อยู่ออกก่อนจะเอื้อมมือมากระชากขาเรียวให้กลับเข้ามาหา เพียงแค่กระตุกทีเดียวหญิงสาวก็กลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิมอย่างง่ายดาย
“ไม่นะ...คุณเพชร...อย่าทำแบบนี้เลยนะ คุณมีแฟนแล้วไม่ใช่รึไง”
โรสรินพยายามหาทางรอดด้วยการเอาฟ้ารินขึ้นมาอ้าง โดยไม่ได้รู้เลยว่ายิ่งเป็นการเพิ่มเชื้อไฟให้กับเขาเข้าไปอีก
“แล้วไง คุณก็มีแล้ว ต่างคนต่างมีไม่เห็นจะผิดตรงไหน”
และคำพูดของเขาก็ทำเอาเธอถึงกับอ้าปากค้าง ไม่นึกว่าเขาจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ เท่าที่เธอจำได้เธอไม่เคยทำอะไรให้เขาต้องโกรธแค้นจนต้องทำแบบนี้กับเธอมาก่อนเลยสักครั้ง ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ
“คุณมันบ้า! ฉันไม่น่ามาเจอคนบ้าๆแบบคุณเลย!”
“ผมบ้าได้มากกว่าที่คุณเห็นอีก หึหึ”
พูดจบมือใหญ่ก็ยกขึ้นกระชากมือเล็กที่ปกปิดสองเต้าสวยออกก่อนจะอ้าปากเข้าครอบครองอย่างไม่สนใจแรงดิ้นขัดขืนของโรสรินเลยสักนิด หญิงสาวบิดเร่าไปมาเพื่อหนีปากร้อนแต่ก็ได้แค่นั้นเมื่อเธอไม่สามารถหนีไปจากเตียงนี้ได้เลยสักนิด
“อ๊ะ! อ๊า อยะ...อย่ากัด อื้อ เจ็บ คุณ อ๊ะ อื้อ อย่านะ อ๊ะ หยุด...”
เสียงร้องดังขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อฟันคมเอาแต่กัดเล่นบนสองเต้าสวยสลับกันไปมา เมื่อเพชรพลไม่ได้ต้องการเล้าโลมแต่ต้องการทำโทษที่เธอมาทำให้เขาเป็นบ้าได้มากมายขนาดนี้ เขายังจำวันแรกที่เจอเธอได้ดี หญิงสาวรูปร่างสูงบาง ผิวขาวราวน้ำนมรับกับผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มยิ่งทำให้โรสรินดูโดดเด่นจนเขาแทบละสายตาจากเธอไม่ได้ ก่อนทุกอย่างจะพังครืนเมื่อคุณก้องภพเดินเข้ามากอดร่างบางและเขาก็ได้รู้ว่าเธอคือบุตรสาวคนเดียวของคุณก้องภพที่มีข่าวว่าจะมารับช่วงต่อบริษัทและโรงพยาบาล
“อื้ม ผมไม่รู้ว่าคุณผ่านอะไรมาบ้าง...แต่ต่อไปนี้ทุกอย่างเป็นของผม จำเอาไว้”
เพชรพลยกตัวขึ้นมองหน้าสวยที่แดงไปจนถึงหูเล็กของเธอ สองตากลมโตที่ปรือขึ้นมองเขานั้นยิ่งดูเชิญชวนจนชายหนุ่มอดที่จะกดจูบหนักหน่วงลงไปบนปากเล็กอีกครั้งไม่ได้
ส่วนโรสรินตอนนี้เธอแทบหมดหนทางขัดขืนเมื่อสัมผัสที่เขามอบให้นั้นมันเริ่มเปลี่ยนเป็นซ่านเสียวทรมาน ร่างเล็กเริ่มดิ้นเร้าเพื่อหาทางออกจากความทรมานนี้ ก่อนเพชรพลที่สิ้นสุดการกลั่นแกล้งค่อยๆแนบกายใหญ่ลงมา
“อ๊ะ! อื้ออออ คะ...คุณ อ๊าาาาาา”
เสียงครวญครางดังขึ้นเมื่อแก่นกายใหญ่ค่อยๆดุนดันเข้าไปในร่องรักสาว โรสรินยกมือขึ้นโอบกอดร่างใหญ่แน่นเมื่อเธอรู้ดีว่าอีกไม่นานจะต้องเจ็บปวดทรมานมากมายขนาดไหนเมื่อเขากำลังจะได้เป็นคนแรกของเธอ คนแรกที่ได้ล่วงล้ำเข้าไปในร่างกายอันมีค่าที่เธออุตส่าเก็บรักษามาตั้งนาน
“อ๊าาาาาา ทำไม...กึด อื้อ อย่าบอกนะ...ว่าผมเป็นคนแรก”
พอสอดใส่ได้เพียงปลายแก่นกายใหญ่ เพชรพลถึงกับหยุดชะงักเมื่อไม่สามารถเข้าไปมากกว่านั้นได้ ร่องรักเล็กบีบรัดจนแทบไปต่อไม่ได้แถมยังสัมผัสได้ถึงเยื่อกลางกั้นไม่ยอมให้เขาเข้าไปอีก ชายหนุ่มค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าสวยเหยเกแต่กลับไม่ยอมบอกให้เขาหยุด
“เจ็บใช่ไหม...”
“อื้มมมม ตะ...แต่ไม่มาก...”
ใช่สิ ก็เขาเข้าไปแค่ส่วนหัว ถ้าลองได้เข้าไปทั้งลำเอ็นใหญ่รับรองว่าเธอจะไม่มีวันลืมความเจ็บในครั้งนี้แน่นอน
“ต้องการให้หยุดไหม...”
เขาแกล้งถามออกมาทั้งๆที่ให้ตายเขาก็ไม่ยอมพอแค่นี้เด็ดขาด แต่แค่อยากรู้ว่าเธอเต็มใจหรือแค่เผลอไผลไปกับเขากันแน่เลยเอ่ยแบบนั้นออกมา ก่อนตากลมจะค่อยๆลืมขึ้นมามองเขา
“อื้อ หยุดก็ได้ อ๊ะ! อื้อ อู้วววว คะ...คุณ! อ๊ะ! อ๊า! เจ็บ! อื้อ! เจ็บ...อ๊า อื้อ!”
ส่วนโรสรินที่แกล้งพูดออกมาเหมือนกันเมื่อเธอรู้ว่าเขาต้องการคำตอบแบบไหน แต่ยังพูดไม่ทันจบเพชรพลกลับดุนดันลำเอ็นใหญ่เข้ามาโดยไม่สนใจความคับแน่นหรือแม้กระทั่งเยื่อพรหมจรรย์ของเธอเลยสักนิดทำเอาหญิงสาวถึงกับผวากอดเขาแน่นอีกครั้ง
“อึก! คนบ้า เจ็บ อ๊ะ เจ็บ...”
“ฮึ่ม! ใครบอกจะหยุด ไม่มีทางจำเอาไว้”
เสียงแหบพร่าแห่งความทรมานบอกขึ้น ก่อนสองมือจะจับขาเรียวแยกออกกว้างแล้วยันตัวขึ้นนั่งในท่าเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่เมื่ออุตส่าผ่านด่านแรกมาเรียบร้อยแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“โรสครับ หลับรึยังเอ่ย พี่มาชวนลงไปงานเลี้ยง”
ยังไม่ทันได้เริ่มขยับเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น ทั้งเพชรพลและโรสรินต่างก็หันไปมองพร้อมกันเมื่อเป็นอาทิตย์ที่อยู่หน้าประตูในตอนนี้
“หรือว่าหลับไปแล้ว โทรไปก็ไม่รับ...โรสครับ โรส...”
อาทิตย์ลองเรียกอีกครั้งเมื่อโรสรินบอกเอาไว้ว่าจะมางานเลี้ยงที่โรงแรมจัดขึ้นเขาเลยมาเรียกเมื่อตอนนี้งานเริ่มขึ้นแล้ว แต่สุดท้ายก็เดินกลับไปเมื่อคิดว่าโรสรินคงหลับไปแล้วโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ปากเล็กกำลังถูกจูบปิดเอาไว้ด้วยปากหยักพร้อมกับการกระแทกสอดประสานหนักหน่วงเมื่อความหึงหวงกลับมาอีกครั้ง
“อ๊าาาาาา อื้อ อ๊ะ อื้อ อ๊า อื้อ อู้ว คุณ อ๊ะ อ๊า อื้อ”
หญิงสาวรีบหายใจเอาลมเข้าปอดเมื่อเขายอมปล่อยปากเธอให้เป็นอิสระก่อนจะก้มลงไปกลืนกินสองเต้าสวยต่ออย่างไม่ยอมหยุดพัก ส่วนท่อนล่างก็ไม่ได้น้อยหน้าเมื่อมันเฝ้ากดกระแทกถี่รัว ความเจ็บปวดเริ่มเปลี่ยนเป็นทรมานเสียวซ่านจนต้องครวญครางเสียงดังออกมาอย่างไม่คิดอายใครหรือกลัวใครจะมาได้ยินอีกเพราะห้องของเธอเป็นห้องริมสุดที่ติดกันเป็นห้องของเพชรพล ทุกอย่างลงตัวเหมือนกับถูกกำหนดมาให้ชายหนุ่มได้ทำแบบนี้โดยเฉพาะเลยก็ว่าได้
จากนั้นโรสรินก็ถูกสอนให้ทั้งรับทั้งรุกเหมือนกับเขาจะลืมไปว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ ส่วนเจ้าตัว เพียงแค่เขากระตุ้นเธอก็ตอบสนองเขากลับโดยไม่อิดออดเลยสักนิด สมใจคนที่รอคอยมาร่วมเดือนโดยไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง เมื่อเส้นขนานที่ไม่สามารถบรรจบกันได้แบบเขาและเธอกำลังร่วมรักกันแนบชิดสอดประสานเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในความฝัน
- ผู้เขียน
