“ไข่มุก รอแม่อยู่กับพี่เชอรี่นะคะ” อดไม่ได้ที่จะหันไปสั่งลูกสาว “ค่ะ คุณแม่” เมื่อลูกสาวรับปาก และเชอรี่ก็พร้อมทำหน้าที่พี่เลี้ยงอย่างเต็มที่ ทำให้นรีกุลเดินเข้าไปที่ติดต่อที่เคาน์เตอร์พนักงาน หล่อนจองห้องพักแบบแฟมิลี่ไว้ หลังจากยื่นหลักฐานการจองเสร็จแล้ว ก็รับคีย์การ์ด หมุนตัวเดินกลับมาหาลูกสาวที่เดิม แต่ไม่พบ... “หายไปไหนกันหมดนะ” หล่อนไม่เจอทั้งไข่มุกและเชอรี่ นรีกุลหันซ้ายแลขวาไปรอบๆ ตัว ก่อนจะตัดสินใจโทร. หาเชอรี่ “ค่ะคุณกุล” เมื่อคนปลายสายรับสาย นรีกุลก็เป่าปากออกมาอย่างโล่งอก “เชอรี่อยู่ไหนจ๊ะ” “อยู่ที่ห้องน้ำหญิงค่ะคุณกุล พอดีน้องไข่มุกปวดฉี่ค่ะ” นี่หล่อนกลัวมากไปเองสินะ หญิงสาวระบายยิ้มกว้างออกมา “โอเคจ้า งั้นกุลรอที่ล็อบบี้นะ” “ค่ะคุณกุล” เมื่อพี่เลี้ยงของลูกสาวตอบรับแล้ว หล่อนก็หย่อนกายลงนั่งบนโซฟานุ่มสีขนห่าน พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดเช็คอีเมล คิ้วเ