นรีกุลเดินคอตกออกมาจากห้องกระจกที่มันคือออฟฟิศของเจ้าของปั๊ม สีหน้าของหล่อนเต็มไปด้วยความผิดหวัง
พอเจ้าของปั๊มรู้ว่าหล่อนกำลังตั้งท้อง เขาก็ปฏิเสธที่จะรับหล่อนเข้ามาทำงานทันที แม้ว่าหล่อนจะวิงวอนสักแค่ไหนก็ตาม
หล่อนเดินใจลอยออกมา และก็พยายามที่จะเดินไปให้ทั่ว เพื่อที่จะหางานทำ งานอะไรก็ได้ แต่เดินหางานมาทั้งวันจนเย็นก็ไม่มีร้านไหนรับผู้หญิงท้องเข้าทำงานเลย
ตอนแรกทำเหมือนจะรับเข้าทำงาน แต่พอรู้ว่าหล่อนตั้งท้องก็พากันปฏิเสธทั้งหมด
หล่อนเดินจนเมื่อยขา เจ็บเท้า และรู้สึกหิวมาก จึงแวะกินอาหารตามสั่ง พออิ่มแล้วก็โทรหาป้าเพื่อให้มารับกลับห้องเช่า แต่ไม่ว่าจะโทรหาสักกี่ครั้งก็ไม่มีคนรับสาย
นรีกุลรู้สึกใจคอไม่ดี รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังเจอความเลวร้ายอยู่ หล่อนตัดสินใจว่าจ้างรถมอเตอร์ไซค์ให้ไปส่งที่ห้องเช่า
หลังจากจ่ายเงินเสร็จก็รีบเดินเข้าไปในห้องพัก ระหว่างทางก็มองหาป้า แต่ก็มองหาไม่เจอเลย
