ถึงแม้จะนอนไม่ค่อยหลับนัก แต่นรีกุลก็ตื่นแต่เช้า เพราะตั้งใจว่าจะไปหาสมัครงานในระแวกใกล้ๆ กับห้องเช่า
หล่อนเปิดประตูห้องเช่าออกมา ก็เห็นว่าป้าคนเมื่อคืนกำลังยืนคุยอยู่กับผู้ชายวัยรุ่นหุ่นผอมแห้งคนหนึ่งอยู่ และเมื่อหันมาเห็นหล่อน หญิงวัยกลางคนก็ไล่ผู้ชายคนนั้นไปทันที จากนั้นก็รีบเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาหาหล่อน
“ตื่นแต่เช้าเลยนะหนู”
“หนูจะออกไปหางานทำน่ะจ้ะป้า”
“ขยันจริงๆ นะหนูเนี่ย เพิ่งมาถึงแท้ๆ แต่ก็อยากได้งานทำแล้ว”
นรีกุลยิ้มน้อยๆ ดวงตายังคงเจือแต่ความโศกเศร้า
“หนูต้องหางานทำให้ได้เร็วที่สุดน่ะจ้ะ ก่อนที่ท้องหนูจะโตแล้วทำงานไม่ได้”
“อ้าว นี่หนูท้องเหรอเนี่ย มองไม่ออกเลย”
คู่สนทนาของหล่อนแสดงทีท่าตกใจเมื่อรู้ว่าหล่อนตั้งครรภ์
“ใช่จ้ะป้า...” นรีกุลยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองแผ่วเบา
“ถ้าท้องแบบนี้ ไม่มีบริษัทไหนรับเข้าทำงานหรอกหนู เพราะอีกไม่กี่เดือนก็ต้องลาคลอดแล้ว”
“หนูจะทำย
