เหอฉินเทาคล้ายกับมีไม้ใหญ่ฟาดเข้ามากลางศีรษะ เขาใช้เวลาปะติดปะต่อเรื่องไม่นานก็สามารถหาคำตอบได้ จากนั้นจึงมองหน้าภรรยารองของตนและบุตรสาวที่รักด้วยสายตายากจะคาดเดา
“ข้าจะเข้าไปคุยกับฝ่าบาทในเรื่องนี้ ทว่าข้าไม่สามารถรับปากได้ว่าพระองค์จะจัดการเรื่องนี้ยังไง อย่างน้อยเจ้าคงได้เข้าไปอยู่ในตำหนักขององค์ชายรองเพราะในท้องของเจ้ามีเชื้อพระวงศ์ และนี่คงทำให้เจ้ายังมีชีวิตอยู่
ส่วนเจ้าตู้เหนียง จบเรื่องของลี่เอ๋อร์ ข้าจะลดขั้นเจ้าเป็นอนุเช่นเดิม อย่าคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับหลันฮวาข้าจะไม่รู้ว่าเป็นการกระทำของเจ้าสองแม่ลูก”
เหอเฉินเทากล่าวจบจึงสะบัดชายเสื้อเดินจากไปพร้อมกับฮูหยินผู้เฒ่า ปล่อยให้สองแม่ลูกยืนมองหน้ากันด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเรื่องทุกอย่างจะออกมาแบบนี้ ผู้ที่ยังมีความดีใจกับเรื่องนี้คงเป็นเหอชิงลี่ที่คิดว่าอย่างน้อยนางยังต้องได้เข้าไปอยู่ในตำหนักขององค์ชายรอง
จวนสกุลฟ่าน หลังจากที
