ฟาร์มสเตย์ยังคงดำเนินการก่อสร้างต่อไปแม้เจ้าของจะถูกหามส่งโรงพยาบาล
อันที่จริงริสาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการก่อสร้างแต่แรก ในส่วนนี้เป็นหน้าที่ของวิศวกรกับผู้รับเหมา ทว่าที่หญิงสาวมาอยู่ที่นี่เพราะอยากหนีจากชีวิตเก่าๆ เดิมๆ หนีจากสถานที่ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวในอดีต ปลีกตัวมาอยู่กับธรรมชาติ ป่าเขา อย่างหวังว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่เธอหอบมาได้
ซึ่งมันก็ช่วยได้จริงๆ นั่นแหละ
แม้ไม่ได้ลืมสิ้นว่าวันวานเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตัวเองถูกกระทำเช่นไร ทว่าเจ้าหล่อนก็เข้มแข็งมากพอที่จะมองกลับไปแล้วไม่รู้สึกเจ็บปวดทุรนทุรายหรือร้องไห้จะเป็นจะตายเหมือนอย่างเมื่อก่อน
เธอเข้มแข็งขึ้นมาก มากเสียจนมองหน้าพ่อของลูกได้เต็มตาโดยที่หัวใจไม่สั่นไหวเช่นวันวาน ข้างในว่างเปล่า ไม่โกรธ ไม่เกลียด หากแต่ยอมรับว่าไม่อยากเจอหน้า
“กลับไปเถอะค่ะ นิดไม่เป็นอะไรแล้ว”
ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่โรงพยาบาล กรณ์
