ไม่มีแม่บ้าน ไม่มีแม่ครัว ไม่มีร้านอาหาร มีแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบถ้วยและกาน้ำร้อนที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ นี่แหละชีวิตบัดซบของแท้
กรณ์เปิดฝาบะหมี่ออก ฉีกซองเครื่องปรุงแล้วเทก่อนจะตามด้วยน้ำร้อนที่ต้มจนเดือด เขารอสามนาทีแล้วโซ้ยเส้นบะหมี่เข้าปาก รสชาติไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดีเว่อร์จนร้องโอ้ว้าวอะไร แถมยังโซเดียมสูง สารอาหารก็ไม่รู้ว่าครบถ้วนหรือเปล่า แต่จะให้ทำยังไงได้ก็ร้านอาหารแถวนี้ปิดหมดแล้ว จะให้หิ้วท้องรอจนถึงพรุ่งนี้คงไม่ไหว
Jin : มึงอยู่ไหน มาหากูที่บาร์หน่อย
เจ้าของใบหน้าคมคร้ามเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่ทันรู้ตัวเมื่อเห็นแจ้งเตือนข้อความแชตจากเพื่อนสนิทที่พักหลังติดหญิงจนลืมเพื่อนลืมลืมฝูง
แล้วอะไรดลจิตดลใจให้วันนี้ไอ้จิณณ์เกิดอยากเจอเขาขึ้นมา ไม่ได้อยู่กับน้องดาวคนสวยหรอกเรอะ
Korn : กูมาเขาใหญ่
คราวนี้ไอ้เพื่อนเวรไม่ได้พิมพ์ข้อความส่งมาทางแชต แต่มันวีดิโอคอลมาแทน ไม่ต้องสงสัย ไ
