SPACE BAR 16
“น่าจะได้แล้วล่ะ อย่ากลั้นหายใจเดี๋ยวเป็นลม”
เสียงพี่ ๆ กับน้องฝึกงานดังที่อีกฝั่งโดยมุมที่ฉันยืนอยู่นั้นมีพี่กราฟ พี่วอนและพี่เจมส์ยืนหอบอยู่อย่างไม่คิดเก็บอาการ พอเริ่มมีสติหากพี่ ๆ ยืนอยู่ตรงนี้กันหมดแล้วใครที่กอดเอวฉันอยู่...
“เจ็บตรงไหนไหม? โดนตบด้วยเหรอ?” เกรฟจับร่างฉันให้หันกลับไปมองเขา ฝ่ามืออุ่นเกลี่ยเส้นผมที่ยุ่งเหยิงออกให้เพื่อดูรอยแผลและรอยช้ำบนหน้า ใบหน้าหล่อที่กำลังมองมานั้นทั้งรู้สึกโกรธและเป็นห่วงในคราวเดียวกัน
“เจ็บไหม?” ปลายนิ้วอุ่นแตะลงบนแก้มเบา ๆ พร้อมกับดวงตาคมที่เริ่มสั่นเครือ
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“เจ็บ เจ็บไหม เดี๋ยวพาไปหาหมอนะ”
“อื้อ” เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นห่วงเลยไม่อยากทำอะไรให้เขาเป็นกังวล
“มิ้ง พ่อขอคุยด้วยได้ไหม” อ่า ฉันนึกว่าเขากลับไปแล้วเสียอีก ไม่คิดว่าจะยังกล้ายืนอยู่ทั้งที่เมียตัวเองเข้ามาสร้างเรื่องไว้ แต่ยังไม่ทันได้ตอบ เกรฟขยับเข้
