SPACE BAR 19
“เพราะพ่อแม่พวกคุณ มาเจอแม่ฉันแล้วบอกให้แม่ฉันไปตายไงล่ะ!!”
“...”
“พวกคุณเป็นใคร ถึงกล้าสั่งให้แม่ฉันไปตาย!!” ฉันตะโกนออกมาสุดเสียงหยาดน้ำตาไหลผ่านแก้มและไม่คิดจะยกมือเช็ดเลยสักนิด และไม่รู้ว่าเสียงฉันดังเกินไปหรือยังไงประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้ามาเต็มแรงด้วยฝีมือของเกรฟ คนตัวสูงกวาดสายตามองแขกของสตูดิโอทั้งสามอย่างประเมินสถานการณ์ก่อนจะจ้องหน้าฉันนิ่ง ๆ ฉันเองก็จ้องมองเขา อยากให้เขาอยู่ข้าง ๆ แต่ฉันเค้นเสียงตัวเองไม่เจอทำได้แต่มองเขาอย่างอ้อนวอนแทน
“ผมคงต้องเสียมารยาทเข้ามาฟังพวกคุณคุยกันแล้วล่ะครับ” เกรฟบอกเสียงห้วนก่อนจะเดินเข้ามาทรุดนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ ฉัน โดยที่ยื่นมือข้างหนึ่งมาจับมือฉันไว้อย่างให้กำลังใจ
“...”
“คุณบอกฉันกับแม่ว่าจะไปทำงาน พอคุณออกไปพ่อแม่คุณก็เข้ามาในห้องพักฟื้นของแม่ฉัน พวกเขาเอาแต่บอกว่าแม่ไม่คู่ควรกับคุณ เอาแต่เกาะคุณกิน ไร้หัวนอนปลายเท้า” จ้
