Chapter 2
2000 คำ
"คุณหนูครับ"
"นายกับแม่บ้านชื่อนุ่มนิ่ม กิ๊กกันอยู่เหรอ"
"ครับ? เปล่าครับ แค่..น้องเขาก็ชอบแซวครับ ไม่ได้มีอะไร"
"ห้ามนะ ฉันห้ามไม่ให้นายยุ่งกับใคร"
"ครับ?"
"เอากุยแจรถไปเลย จะไปข้างนอก"
ทั้งวัน มารีนลากไคเลอร์ไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลา เหมือนกับว่าไม่อยากให้เขาอยู่ที่บ้าน กระทั่งช่วงค่ำ มารีนมาที่คลับพร้อมบอดี้การ์ดคู่ใจ แล้วนั่งดื่มโดยที่ตลอดทั้งวัน เธอไม่ยอมกินยาเลยแม้แต่มื้อเดียว
"คุณหนูครับ ทำไมวันนี้ไม่กินยาเลยครับ"
"ไม่อยากกิน"
"คุณหนูอย่าดื้อแบบนี้ซิครับ คุณหนูจะได้หาย"
"หายเป็นโรคบ้าใช่มั้ย ใช่ซิ ฉันไม่ปกติ เป็นบ้าคิดว่าใครๆก็ไม่รักตัวเอง เรียกร้องความสนใจ..แต่นายรู้มั้ย ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่รู้ตัว...เฮียเคยมีฉันเป็นที่1 เฮียเคยรักฉัน สนใจฉันตลอดเวลา ฉันรู้นะว่าเฮียเหนื่อย ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ..." มารีนเอ่ยทั้งน้ำตาคลอเหมือนกับว่าเธอรู้ตัว แต่ห้ามอาการของตัวเองที่แพนิคหนักไม่ได้
"คุณหนูอย่าคิดแบบนั้นซิครับ ทุกคนยังรักคุณหนูเหมือนเดิมครับ" ไคเลอร์เอ่ยพรางมองมารีนด้วยสีหน้ากังวล เขารู้อาการของมารีนดีมานาน พยายามอยู่กับเธอตลอด ตอนนี้เธอเอาแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มไม่หยุด
"ตอนนี้ฉันมีนายอยู่คนเดียวแล้วนะ"
"................."
กระทั่งเริ่มดึก มารีนที่ดื่มจนเริ่มเมา เธอถูกไคเลอร์พาตัวกลับก่อนที่จะเมาไปมากกว่านี้ ตอนนี้เขารู้ดีว่าอาการของเธอมันกำเริบ เพราะตลอดทั้งวัน เธอไม่ยอมกินยาเลยแม้แต่มื้อเดียว
"ไม่เอาาา"
"คุณหนูอย่าดื้อซิครับ"
"ไปห้องนาย..."
"ห้องผม?"
"ไปห้องนายย ไม่พาไป ไปเองก็ได้นะ"
"คุณหนูครับ!!"
มารีนเดินเข้ามาจนถึงห้องพักของไคเลอร์ทั้งสภาพที่เดินแทบไม่ตรง ก่อนเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าของห้องรีบปิดประตูเพราะกลัวมีใครมาเห็นเข้า
"คุณหนู"
"เฮียมีเมียกันหมด ทำไมเหรอ มีแล้วดีเหรอ อึก ฉันก็อยากลองมีบ้าง"
"คะ..คุณหนู"
มารีนที่เมาแล้วผลักไคเลอร์ก่อนขึ้นคร่อมพรางทำท่าทางเหมือนจะปลดเสื้อผ้าของเขา
"ฉันอยากลองมีเซ็กส์ อึก มีเซ็กส์กันนนน"
"ครับ!!!!!"
ไคเลอร์ที่นอนอยู่เบื้องล่างโดยมีมารีนเจ้านายสาวคนสวยคร่อมอยู่ด้านบน เธอร้องขออยากลองมีเซ็กส์ แล้วเขาทำอะไรได้บ้าง จะผลักเธอออกก็ทำไม่ได้
“ คุณหนูตั้งสติดีๆสิครับ คุณหนูมองผมดีๆ ว่าผมเป็นใคร”
“ไคเลอร์...”
บอดี้การ์ดหนุ่มตกใจไม่น้อยเมื่อเจ้านายสาวของเขา รู้ดีว่าเขาคือใคร แล้วทำไมเธอถึงยังร้องขอมีเซ็กส์กับเขาแบบนี้
“เซ็กส์นะครับคุณหนู ไม่ใช่กอด“
ก่อนหน้านี้มารีนเคยลองขอกอดไคเลอร์มาก่อนแล้วสองครั้ง ครั้งแรกตอนมัทธยม เพราะเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนๆพูดกันถึงกอด หรือเวลาอยู่ในอ้อมอกผู้ชายเป็นยังไง เพราะการกอดกับมาเฟียและมาร์เวลมันคือกอดของพี่ชาย ในตอนนั่นไคเลอร์ยอมให้มารีนกอดเอาหน้าซุกอกเพราะเขาโตกว่าเธอหลายปีมาก อกแกร่งของบอดี้การ์ดหนุ่มมันทำให้มารีนเข้าใจว่ากอดกับผู้ชายคืออะไร
ครั้งที่สองตอนที่เข้ามหาวิทยาลัย เธอเนิ้มมีอาการแพนิคโดยไม่รู้ตัว พอกอดกับไคเลอร์แล้วทุกอย่างดูสงบลง
แต่ครั้งนี้มันมากกว่ากอดหลายเท่าตัว เขาให้เธอลองแบบนี้ไม่ได้
“ฉันไม่น่ารักใช่มั้ย.. ไม่น่ารักเหมือนน้องนุ่มนิ่มของนายใช่มั้ยละ..”
“ไม่ใช่ครับ คุณหนูน่ารักกว่าเยอะครับ แต่..”
คำพูดของไคเลอร์ถูกกลืนหายไปเมื่อจู่ๆมารีนที่นั่งคร่อมอยู่ด้านบนทิ้งตัวลงมานอนทับพร้อมกดจูบเขาทั้งๆที่ก็จูบไม่เป็น หน้าอกกลมสวยกดทับกับอกแกร่งจนร่างกายของเขาตะเลิดไปไกล
มือแกร่งยกขึ้นกอดกดสะโพกของเจ้านายสาวอย่างลืมตัว จากที่โดนจูบเขาเริ่มจูบตอบ แต่ก็ทำเพียงเท่านั้น
“คุณหนูเมามากแล้วนะ”
“ทำไมนายไม่ทำ...”
“ผมทำไม่ได้ครับ..”
“นายทำไม่ได้ ฉันทำได้”
มารีนลักขึ้นจับไคเลอร์ปลดเสื้อผ้าแม้จะไม่ถนัด แม้จะเมาแต่มารีนไม่ไม่ขาดสติขนาดทำอะไรไม่ถูก ทุกอย่างเกิกขึ้นเร็วมาก ลำท่อนใหญ่โตที่ผงาดตั้งแต่นาทีที่มารีนนั่งคร่อม ก็ถูกมือของเธอควักมันออกมาก่อนที่จะแหวกบราตัวจิ๋วของตัวเองถลกกระโปรงขึ้นแล้วนั่งคร่อมจ่อลำท่อนเข้ารูสวาทอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เพราะนี่คือเซ็กส์ครั้งแรก แต่คลิปที่เคยดูมันก็พอจะสอนอะไรเธอมาได้บ้าง
กึด!!! สวบ!!! ไคเลอร์ดีดตัวพรางจะบสะฌพกของมารีนให้หยุดเพราพความคับแน่นทำให้เขาเองก็เจ็บ นี่มารีนกำละงปล้ำเขาอยู่ใช่มั่ย
“คุณหนู!!! โอ๊ย!”
“เจ็บ!!!”
“คุณหนูหยุดก่อน”
“ทำยังไง ทำไมมันเจ็บขนาดนี้ อ๊ะ”
“คุณหนูไม่เคย มันเจ็บอยู่แล้วครับ” ไคเลอร์ที่ตอนนี้ลำท่อนกว่าครึ่งคารูสวาทของมารีน จพทไอะไรก็ทำไม่ได้ จะหยุดก็หยุดไม่ได้ จะต่อก็ต่อไม่ได้
“แต่มันเสียว อื้อ”
“คุณหนู!! โอ๊ย!!“
มารีนขย่มร่างกายแม้จะเจ็บแต่มันกละบมีคงามเสียวเข้ามาแทนที่ ทำไมร่าฃกายเธอมีความสุขมากขนาดนี้นะ
”อ๊างง“
”เยาๆ คุณหนู อ่าส์“
ไคเลอร์ถูกมารีนขย่มอยู่แบบนั่นจนเธอสุขสม เธอถึงฝั่งฝันเป็นครั้งแรก สารแห่งความสุขมันพุ่งพล่านจนเธอเคลิ้มฝัน
ร่าฃกายกำยำ ใบหน้าหล่อเหลา พร้อมลำท่อนใหญ่โต ทำไมมันมีแต่ความหลงไหลขนาดนี้นะ แม้จะรู้ว่าผิด แต่ร่าฃกายขอฃเขากลัลถึงจุดสุดยอดตามมารีนไปติดๆ
”ผมถูกนายใหญ่ฆ่าตายแน่ๆครับ“
”ไม่ตาย ฉันอยู่ทั้งคนใครจะทำอะไรนายได้ อื้ออ“
”คุณหนู ทำอะไรครับ“
”มีเซ็กส์อีก ฉันอยากมีอีก“
ไคเลอร์นอนให้มารีนขย่มจพสุขสมหลายครั้งโดยที่เขสไม่ได้เป็นคนคุมเกมส์ เมื่อเสร็จกิจมารีนก็นอนหลับอยู่บนเตียงของเขา ตอนนี้เขากับมารีนข้ามเส้นเจเานายกับลูกน้องไปแล้ว หากพรุ่งนี้ตื่นมา เธอจพว่ายังไงนะ จะจำอะไรได้มั้ยนะ
ตี5ครึ่ง
ไคเลอร์ที่ลุกขึ่นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกข้างนอก แต่กละบถูกเสียงของมารีนเรียกเข้า
”นายจะไปไหนแต่เช้ามืด?“
”คุณหนู...“
”ฉันจำได้นะ..เรื่องที่เราทำเมื่อคืน“ เธอเอ่ยในขณะที่ยังนอนซุกอยู่ในผ้าห่ม
”ครับ...“
”นายจะไปไหน..“
”ผมจะไปดูเวรดึกที่เข้างานเมื่อคืนครับ“
”เดี๋ยวไปด้วย“
มารีนออกจากห้องของไคเลอร์พร้อมเขา ก่อนกละบไปที่บ้านปีกขวา เขายังคิดวนเวียนเรื่องที่มารีนพูดว่าจำเรื่องเมื่อคืนได้
มารีนที่เพิ่งกลับเขเาห้องนอน กลับมองเห็นรถคันนึงของบ้านขะบออกไป ปกติรถคันนี้จะใช้งานทั่วไป ใครขับออกไปแต่เช้ามืดนะ
บ้านปีกขวา8โมงเช้า
โต๊ะอาหารเช้านี้มีมาเฟียและดานีนรวมโต๊ะด้วย ขาดมาร์เวลที่ไปเข้าเวร มารีนที่สีหน้าอารมณ์ดีจนทุกคนในบ้านต้องทัก
”อารมณ์ดีอะไรแต่เช้าลูกสาวพ่อ“ กะตัญเอ่ย
”นอนอิ่มค่ะคุณพ่อ“
”วันนี้ไม่ไปไหนเหรอครับ?“มาเฟียเอ่ย
”ไปค่ะเฮีย เนอะไคเลอร์“
”ครับ? อ่อครับคุณหนู“ มารีนเอ่ยพรางยิ้มแบบมีความหมายที่รู้กันสองคนกับบอดี้การ์ดหนุ่ม
”จะว่าไป ไคเลอร์วันนี้มึงดูนอนอิ่มเหมือนกันซิท่า หน้าตาสดใสแปลกๆ“ มาเฟียเอ่ย
”ครับคุณมาเฟีย“
”บอดี้การ์ดคุณพ่อนี่หล่อเกินไปมากนะคะ ไปร้านเสื้อผ้าก็ชมกันไม่หยุด แม่บ้านเราก็กรี๊ดกันเหลือเกิน“ มารีนเอ่ย
”ไอ้นี่ไม่เบามานานแล้วนะลูก ขวัญใจสาวๆบ้านนี้อยู่แล้วนอ“กะตัญเอ่ยแซวด้วยความเอ็นดู เพราะไคเลอร์คือคนที่ทำงานดีและเขาไว้ใจที่สุด
”ผมไม่ได้ขนาดนั้นหรอกครับ“
มารีนนั่งขำคิกคักเมื่อเห็นไคเลอร์เขินแบบนั้นเมื่อโดนชม
โรงพยาบาลมิวนิค
หมอหนุ่มที่เป็นแพทย์ฝีมือดีพ่วงด้วยตำแหน่งพี่ชายคนกลางของมารีน เขากำลังนั่งขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้รับรายงานจากบอดี้การ์ดหนุ่มส่วนตัวของน้องสาว ว่าหมู่นี้เธอไม่ค่อยยอมกินยาสักเท่าไหร่
“ เฮีย หมู่นี้มารีนไม่ค่อยยอมกินยาเลย ผมกลัวอาการน้องจะกำเริบ พูดก็ไม่ค่อยได้ด้วย งงมากว่านี่น้องสาวคนเล็กหรือว่าแม่ผมอีกคน” หมอมาร์เวลเอ่ย
“ มึงก็อย่าเตือนน้องในฐานะพี่ชายดิว่ะ ถ้ารู้ว่าน้องไม่ค่อยฟัง ใช้ตำแหน่งแพทย์มือเตือนน้องในทางรักษาสิ”
“ ก็อยากจะทำนะเฮีย แต่ผมว่าเฮียพูดน้องฟังมากกว่าผมนะ”
“ มึงอย่าลืมสิว่าอาการมารีนแย่ลงเพราะเรื่องของกู”
“ แต่ผมคิดออกวิธีนึงนะเฮีย”
“ วิธีอะไรของมึง ถ้ารู้ว่าได้ผลทำไมไม่ใช้”
มาเฟียเอ่ยในขณะที่นั่งคุยกับน้องชายคนกลางที่โรงพยาบาลถึงอาการของน้องสาวคนเล็ก ที่เธอมีอาการแพนิคและมักจะมีความรู้สึกว่าคนรอบข้างแม้กระทั่งครอบครัวไม่ค่อยรักเธอ แม้ภายนอกเธอดูเหมือนคุณหนูที่ได้รับความรักและการดูแลมาเป็นอย่างดี แต่นั่นอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พอถึงวันพี่ชายอย่างพวกเขาต้องมีครอบครัว น้องสาวคนเล็กที่โดนประคบประหงมมาตั้งแต่เกิดเลยรู้สึกว่าเหมือนโดนแย่งความรัก
“ น้องต้องมีแฟนเฮีย ถ้าน้องมีแฟนทุกอย่างจะจบ”
“ มีแฟน? ถ้ามีแฟนไม่ดีอาการน้องกูจะไม่ยิ่งแย่หรือไง”
“ นี่แหละที่ผมกลุ้มใจ ผู้ชายรอบตัวมารีนไม่มีคนไหนดูเข้าสเปคจะเป็นน้องเขยผมได้เลยซักคน”
“ ทั้งมึงทั้งกูหวงน้องขนาดนั้น คงมีผู้ชายเข้ามาวนเวียนในชีวิตน้องมึงให้เลือกมากนักนิ” มาเฟียเอ่ย
“ เดี๋ยวผมลองคุยกับน้องเอง ผมจะยุให้น้องมีแฟน”
“ เออ กูขอเวลาทำใจแป๊บ พอรู้ว่าน้องจะมีแฟนกูก็คันไม้คันมือขึ้นมาทันที”
“ แฟนน้องจะรักษาน้องเราเฮีย เอะอะก็จะฆ่าอยู่อย่างเดียวเลย”
“ ถ้าจะฆ่าใครก่อนคงน่าจะฆ่ามึงก่อนคนแรกแล้วแหละ”
“ นี่ผมน้องชายเฮียนะ”
สองหนุ่มพี่น้องนั่งคุยกันนานนับชั่วโมงถึงทางออกที่จะช่วยรักษาอาการแพนิคให้กับน้องสาวคนเล็กซึ่งเป็นดั่งดวงใจของบ้าน ทั้งคู่กำลังมีครอบครัวและแน่นอนว่าเวลาที่เคยให้น้องสาวคนเล็กเต็ม 100% ตอนนี้มันลดน้อยถอยลงกว่าเดิมแม้จะไม่มากก็ตาม แต่ทั้งคู่ก็ไม่ต้องการให้น้องสาวต้องมีอาการแพนิคแบบนี้นานๆ มันไม่มีผลดีต่อร่างกายเธอเลย
- ผู้เขียน
