ครืด ครืด ครืด
ผมกำลังจะพล่ามต่อ แต่การสั่นของโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำให้ต้องชะงักอย่างเสียอรรถรส และยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่เมื่อชำเลืองตามองที่มาของการแจ้งเตือนแล้วพบว่า...เป็นพี่โฮปนั่นเองที่โทรเข้าเครื่องพี่ซอว์
หึ…
พี่ซอว์จ้องหน้าจอโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคล้ายชั่งใจ ก่อนปลายนิ้วที่สั่นอย่างเห็นได้ชัดจะกดตัดสาย จากนั้นก็ใส่มันไว้ในกระเป๋าครอสบอดี้แล้วเงยหน้าขึ้นถามผม “อิ่มยัง?”
“...” ผมพยักหน้า
“งั้นเช็คบิลแล้วไปกินไอติมกัน”
เราออกมานอกห้าง ฯ เพราะไอศกรีมที่เธอชอบกินคือไอศกรีมโคนราคาถูกของลุงแก่ ๆ คนหนึ่ง ผมให้เธอนั่งรอตรงม้านั่งใกล้กับทางออก ส่วนตัวเองอาสาไปซื้อให้
ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็เดินกลับไปพร้อมไอศกรีมรสโปรด แต่แล้วสองเท้าที่ตรงไปหาเธออย่างหมายมาดเป็นอันต้องชะงักกึก เมื่อพบว่าตรงนั้นที่ควรจะมีพี่ซอว์คนเดียวกลับมีใครอีกคนเพิ่มเข้ามา
จากระยะห่างไม่กี่เมตร ทำให้ผมได
