“ก็ผมไม่เคยทำมาก่อน...” เกรย์ให้เหตุผลตรง ๆ แน่นอนว่าฉันก็รู้ดี
ปกติแล้วหน้าที่ทำอาหารจะเป็นของฉัน ทั้งโฮปและเกรย์ทำไม่ค่อยเป็นกันหรอก เก่งสุดน่าจะบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตอกไข่ใส่หนึ่งฟอง
“แล้วทำไมไม่ปลุกฉัน” ฉันถามแบบไม่คิดอะไร ซึ่งมันก็เป็นความเคยชินนั่นแหละ
“เห็นพี่นอนไง ผมไม่อยากรบกวน” เงียบไปไม่นานเกรย์ถึงให้คำตอบ ได้ยินแบบนั้นฉันจึงชำเลืองตามองเล็กน้อย หมอนั่นยังถือฝาหม้ออยู่เหมือนเดิม “แล้วพี่ก็ดูเพลีย ๆ ผมเลยอยากทำอาหารให้ก่อนไปเรียน”
“...” ฉันเงียบ แต่มือจัดการตักไข่เจียวไหม้ ๆ ทิ้งถังขยะเพราะคิดว่าเก็บไว้ก็คงไม่มีใครกระเดือกลง
“เมื่อคืนพี่ดื่มหนัก ยังแฮงก์อยู่หรือเปล่า”
“ไม่แล้ว” ฉันตอบห้วน ๆ พลางเอากระทะตั้งบนเตา แต่มือยังไม่ทันได้เอื้อมไปเปิดแก๊สอีกครั้ง สมองก็ออกคำสั่งให้ฉันหันกลับไปทางเด็กยักษ์ข้าง ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตรงไปตรงมา “ฉันขอถาม”
“...?”
“เมื่อค
