ยืนคิดอยู่ประมาณห้านาทีก็ลืมไปแล้วว่าผมปลีกตัวออกมาเพื่อจะเข้าห้องน้ำ แถมตอนนี้ก็ไม่รู้สึกปวดแล้วด้วย งั้นกลับไปทำงานต่อแล้วกัน อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่พี่ซอว์ขอไว้
เวลา 01:49 นาฬิกา
โชคดีของผมจริง ๆ ที่แขกในคืนนี้เป็นพี่สาวใจดี ตะล่อมผ่านคำพูดหวาน ๆ ขอกลับบ้านเร็วด้วยเหตุผลโง่ ๆ แค่ข้อสองข้อเธอก็ยอมโดยง่าย ดังนั้นคืนนี้ผมจึงเลิกงานเร็วเป็นพิเศษ
แน่นอนว่าผมรีบขับรถกลับคอนโด ฯ ทันที เมื่อมาถึง...ภาพที่ผมเห็นคือพี่ซอว์กำลังนั่งดื่มไวน์เงียบ ๆ อยู่ตรงห้องรับแขก
แววตาสงบนิ่งจนน่ากังวลโฟกัสที่ทีวีจอแบนซึ่งกำลังฉายซีรีส์ Game of thrones อยู่ ไม่ดิ ใช้คำว่าโฟกัสไม่ได้ แววตาไม่มีการเคลื่อนไหวแบบนั้น เธอแค่ทำเหมือนกำลังดู...ทั้งที่สองตาค่อนข้างจะเลื่อนลอย
“พี่ซอว์ ดื่มมากไปแล้วนะ เดี๋ยวก็เมาหรอก” ผมก้าวเท้าเข้าไปหาเธอทันที เตรียมแย่งแก้วไวน์มาเพราะไม่อยากให้ดื่มมากไปกว่านี้แล้ว
“เมาแล้
