คนของเสือ<ต่อ>
1020 คำ
ผมเป็นคนเรียก
“มีอะไรอีกวะ”
รุ่นพี่ผมหันกลับมาถามด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด คงจะรีบไปจัดนั่นแหละ
“ผมได้ยินมาว่าพี่ไม่ชอบยุ่งกับผู้หญิงที่มีแฟนแล้วจริงไหมพี่”
ผมทิ้งบุหรี่มวนสุดท้ายก่อนจะหันไปถาม
“เออกุไม่ชอบยุ่งกับของของคนอื่น แล้วยังไงวะ”
“ที่จริงยัยนั่นเป็นเด็กผมเอง”
ผมมองหน้าพี่บอย ถึงผมจะเด็กกว่าแต่ถ้าผมไม่ได้ทำอะไรผิดหรือบางครั้งที่จำเป็นต้องมีเรื่องผมก็ไม่ได้กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น
“ตั้งแต่เมื่อไหร่วะทำไมพวกกุไม่รู้เรื่อง”
ไอ้นัทหันมาถามผมเหมือนไม่อยากจะเชื่อยกเว้นไอ้ดิวกับไอ้เบสที่ตอนงานกีฬาสีโรงเรียนผมเคยแสดงตัวกับพวกมันไปแล้วครั้งนึงถึงตอนนั้นผมจะแค่รู้สึกไม่ชอบใจที่พวกมันแกล้งยัยนั่นตัดหน้าผมก็เถอะ
“กุว่าแล้วไอ้สาดมิน่าล่ะพวกกุแตะไม่ได้เลย”
ไอ้ดิวดูอารมณ์เสียนิดๆ
“แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกวะกุก็ถามแล้วไม่ใช่หรอ”
รุ่นพี่ผมดูไม่พอใจผมเท่าไหร่
“โทษทีพี่ผมดีผมทะเลาะกับยัยนั่นอยู่”
“ถ้าเป็นเด็กมึงกุก็ไม่เอาหรอก อ่ะเอาคืนไป”
รุ่นพี่ผมส่งยัยนั่นมาให้ผมทันทีแต่แทบจะเรียกว่าโยนมาให้ผมมากกว่า
“แต่มึงคงต้องจัดหนักๆหน่อยนะเพราะยากุแรงมาก”
ไม่บอกผมก็พอรู้เพราะสภาพของยัยนี่ตอนนี้เริ่มจะไม่ไหวแล้ว
“ขอบคุณครับงั้นผมขอพากลับเลยแล้วกันนะ”
“แล้วมึงจะไปไหนทะเลาะกับพ่อมึงไม่ใช่หรอวะ”
รุ่นพี่ผมถาม
“ไม่ต้องห่วงพี่ผมมีที่ไป”
พูดจบผมก็พายัยข้าวเน่าออกมาจากบ้านรุ่นพี่ผมทันที โชคดีที่วันนี้ไอ้พวกเพื่อนที่เคยยืมเงินผมมันใช้หนี้ผมมาเลยพอมีเงินติดตัวอยู่บ้างแต่ถ้าจะให้ผมพายัยนี่กลับบ้านไปในสภาพนี้ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
แต่อย่าคิดว่าผมเป็นห่วงยัยนี่เลยช่วยไม่ให้ถูกรุ่นพี่ผมเปิดซิงล่ะผมก็แค่ไม่อยากยอมแพ้เมียใหม่ของพ่อผมก้เท่านั้นผมเลยว่าจะกลับบ้านและที่ผมช่วยยัยนี่ไว้เพราะผมมีแผนดีๆ
“ไปโรงแรม88ครับ”
ผมเปิดประตูบอกโชว์เฟอร์แท็กซี่ก่อนจะพายัยข้าวเน่าเข้าไปในรถ โรงแรม88ที่ว่าก็คือม่านรูดราคาถูกที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่ พอมาถึงผมก็พายัยข้าวเน่าเข้ามาในห้อง
“พี่เสือ......”
อยู่ๆยัยนี่ก็เรียกชื่อผมออกมาผมพยายามตั้งใจฟังว่ายัยนี่จะละเมอด่าอะไรผมหรือเปล่า
“พี่เสือ…..ข้าวร้อน อื้อออ…ร้อนจัง”
ไม่ใช่แค่พูดเฉยๆยัยนี่ทำเหมือนจะแก้ผ้าออกแถมยังทำหน้าอ่อยผมอีก แม่งสงสัยยาจะแรงจริงๆเพราะสามารถเปลี่ยนจากลูกหมาเป็นแมวยั่วสวาทได้
“รู้แล้วเดี๋ยวจะพาไปห้องน้ำ”
ผมกระชากแขนยัยข้าวเน่าขึ้นมาจากเตียงแต่อย่าคิดว่าผมจะฉวยโอกาสกับยัยนี่ ให้ฟรีๆผมยังไม่เอา
พอผมพาเข้ามาในห้องน้ำได้ผมก็จัดการเปิดฝักบัวให้น้ำมันไหลใส่ยัยข้าวก่อนจะออกมาจากห้องน้ำ
“เดี๋ยวสิจะไปไหนอยู่กับข้าวก่อนสิคะข้าวร้อนจะตายอยู่แล้ว”
ผมไม่แน่ใจว่ายัยนี่เห็นผมเป็นใครแต่ที่แน่ๆตอนนี้ยัยเด็กนี่กำลังอ่อยผมอยู่
“ปล่อย”
ผมสะบัดมือที่ถูกจับออกแต่ยัยตัวน่ารำคาญก็ยังจะตามผมมาแถมยังกอดผมเอาไว้จากด้านหลัง
“ไม่ให้ไปอยู่กับข้าวก่อนข้าวอยากโดนพี่เสือกิน”
ผมว่ายาแม่งออกฤทธิ์เต็มที่แล้วล่ะเพราะถึงยัยนี่จะจำผมได้แต่มือไม้ก็อยู่ไม่เป็นสุขที่สำคัญมือของยัยนี่กำลังลูบๆคลำๆอยู่แถวขอบกางเกงผม
“อยากโดนมากหรอ”
ผมหันไปถามแล้วผมก็พึ่งสังเกตว่าเสื้อของยัยนี่เปียกน้ำจนมองเห็นยันชุดชั้นใน
“ข้าวไม่รู้ข้าวรู้แค่ว่าอยากให้พี่เสือจับตรงนี้ อ๊าาา!!”
ผมอึ้งราวห้าวินาทีเมื่อยัยข้าวเน่าจับมือผมไปวางที่หน้าอกตัวเองด้วยสีหน้าที่โคตรอ่อยจนผมชักอยากจะรู้ว่าถ้ายาหมดฤทธิ์เมื่อไหร่ยัยนี่จะทำหน้ายังไง
“ตรงนี้น่ะหรอ”
ผมถามด้วยเสียงที่อ่อนลงพร้อมกับน้ำหนักมือไปที่หน้าอกของยัยนั่นบีบและคลึงเบาๆถึงมันจะเล็กไปหน่อยแต่มันก็นุ่มมือดีและแค่โดนมือผมจับนิดๆหน่อยๆยัยนี่ก็ทำหน้าพร้อมโดนสุดๆ ผมก็เป็นผู้ชายด้วยสิแถมยังไม่ใช่คนดีอะไร มีหรอที่เจอแบบนี้แล้วผมจะทนไหว
“แล้วอย่ามาร้องไห้งอแงทีหลังแล้วกัน”
พูดจบผมก็ล้วงมือเข้าไปในเสื้อยัยข้าวเน่าก่อนจะถกกระโปรงเชยๆขึ้นด้วยมืออีกข้างจนมองเห็นกางเกงชั้นในสีขาว
“อ๊าาาอ๋อยยย” ยัยนั่นครางใส่ผมทันทีที่ผมใช้มือลูบๆคลำๆโหนกนูนของผู้หญิง นาทีนี้ประสบการณ์ไม่จำเป็นต้องมีกินยาไปตัวเดียวก็เสียตัวได้แล้วสินะ หึ….
“อ๊ะ!รู้สึกดีจังค่ะอ๊าข้าว…อื้อออ”
ยัยนั่นยิ้มให้ผมพร้อมกับครางออกมาเบาๆ
“ยัง….ยังมีที่ทำให้รู้สึกดีกว่านี้อีกนะ”
ผมยิ้มกลับก่อนจะใช้มือข้างเดิมสอดเข้าไปในกางเกงชั้นใน
เธอเป็นคนให้ท่าฉันเองโทษฉันไม่ได้นะยัยข้าวเน่า
- ผู้เขียน
