มินตราค่อยๆ ขยับเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ เพื่อปรับกับแสงห้องของสี่เหลี่ยมสีขาว ที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นยา จนทำให้มินตราพอจะเดาได้ว่า เธออยู่ที่โรงพยาบาล แต่ที่สงสัยคือใครเป็นคนพาเธอมาส่งที่นี่
“คุณมินตราฟื้นแล้วดื่มน้ำหน่อยนะคะคุณหลับไปนานคงจะคอแห้ง” นางพยาบาลพูดพร้อมกับปรับเตียงขึ้นให้มิตราได้นั่งเอนหลัง ก่อนจะเอาน้ำให้เธอดื่ม
“ขอบคุณมากค่ะคุณพยาบาล ใครเป็นคนพาฉันมาส่งที่โรงพยาบาลนี้ค่ะ” มินตราเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
นางพยาบาลได้เอาแก้วน้ำไปเก็บ ก่อนจะเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ แล้วหันมาพูดกับเธอ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“สามีของคุณเป็นคนมาส่งค่ะ เพิ่งกลับไปเมื่อไม่นานนี้เอง” นางพยาบาลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล เหมือนอย่างเคย
“สามี...” มินตราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
“ใช่แล้วค่ะเขารอคุณอยู่หน้าห้องฉุกเฉินไม่หลับไม่นอนเลยนะคะ ท่าทางเขาจะรั
