เช้าของวันใหม่มินตราพ้นขีดอันตรายแล้วเธอถูกย้ายมายังห้องพิเศษ ที่เข็มทิศได้จัดการเตรียมไว้ให้เธอ เมื่อคืนเขานั่งเฝ้าและมองเธอทั้งคืนผ่านกระจกใส แม้ไม่ได้นั่งเกาะขอบเตียงเขาก็พอใจ ที่จะนั่งจ้องมองเธอผ่านกระจกใสนอกห้องอยู่แบบนั้น
ชายหนุ่มค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ร่างของหญิงสาวรุ่นพี่ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ เพราะฤทธิ์ยาบวกกับความบอบช้ำของร่างกายไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนเธอถึงจะฟื้น เข็มทิศจับมือเธอขึ้นมากุมเอาไว้ ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างลงไปลูบที่ปอยผมของหญิงสาวเบาๆ แล้วโน้มหน้าก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากกว้างอย่างทะนุถนอม ก่อนจะเอามือลูบลงที่แก้มของเธอไปมารอยเขียวช้ำที่มันยาวมาถึงมุมปากนั่นบ่งบอกให้รู้ว่าคนที่ทำร้ายเธอไม่ได้ยั้งมือเลยแม้แต่น้อย
“ต่อจากนี้ผมจะดูแลและปกป้องคุณเองมินตรา ผมสัญญาไอ้เชี้ยนรกนั่น! มันจะต้องได้ไปชดใช้กรรมในคุก!”
เขาพูดทั้งที่ยังกุมมือเธอไว้ เท้าของเธอทั้งสองข้างนั้นไปด้วยผ้า
