ฉึก..
เสียงเหล็กเล็กและแหลมทะลุผ่านเนื้อผ้าปักอยู่บนหลังของชายหนุ่ม ร่างกายของเขาสะดุ้งตามแรง
"โอ๊ย"
"ฝ่าบาท/เฟยหลง"
ตุ๊บ..
เสียงชายหนุ่มร่วงจากบนกำแพง ตงฟางหรงรีบกระโดดตามลงไปพยุงชายหนุ่มให้ลุกขึ้น
"ฝ่าบาท ฝ่าบาท เฟยหลง นี่ตอบหน่อยซิ" ตงฟางหรงพยายามพยุงตัวชายหนุ่มที่ตอนนี้ดูเหมือนจะกำลังหมดสติขึ้นมา มือไม้ของหญิงสาวเริ่มสั่นในใจของเธอเริ่มหวาดหวั่น สมองของเธอพลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งเธอโดนยิง เพียงแค่คิดร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านเพราะความกลัว
"อะ..อือ"
"ท่านไหวไหม" เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตอบรับเธอก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
(ตามจับมาเร็ว) เสียงดังมาจากอีกฟากของกำแพง
"ขึ้นหลังกระหม่อมเถอะพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์อู่ติ่งนั่งลงตรงหน้าชายหนุ่ม
"อดทนหน่อยนะ" ตงฟางหรงพยุงชายหนุ่มขึ้นมาไว้บนหลังของอู่ติ่ง
"ไปเร็วองครักษ์อู่" ตงฟางหรงเร่งเร้าให้อู่ติ่งรีบวิ่ง
(ตามไป ตามไป)
"เห็นท่าจะไม่ค่อยดีแล
