เป็นอีกเช้าที่สดใส แสงอาทิตย์ส่องกระทบกับน้ำค้างที่เกาะกุมอยู่บนใบไม้ทอประกายระยิบระยับ ตงฟางหรงสูดหายใจเขาเต็มปอดก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอย่างกระปรี้กระเปร่า ใต้ซีสาวใช้คนสนิทของเธอเดินเข้ามาจากทางด้านหลังแจ้งเกี่ยวกับผู้มาเยือนที่มานั่งรอได้สักพักแล้ว เธอกระชับเสื้อผ้าให้เข้าที่ สาวใช้นำเสื้อคลุมผืนหนามาคลุมไหล่เพิ่มความอบอุ่นให้เธออีกชั้น
ชายผู้มาเยือนนั่งอยู่ภายในศาลากลางสวนแม้จะเห็นเพียงด้านหลังแต่ตงฟางหรงก็จำได้ดีว่านี่คือเฟยเยว่ เธอตกใจเล็กน้อยไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมีธุระถึงขั้นมาหาเธอแต่เช้า โชคดีที่จวินเฟยหลงออกว่าราชการแล้วหากเขามาพบเข้าคงไม่พ้นต้องหาเรื่องให้ทะเลาะกัน
ตงฟางหรงเดินอ้อมมาหยุดอยู่ตรงหน้าเฟยเยว่ เธอนั่งลงบนโต๊ะหินอ่อนฝั่งตรงข้ามเขาโดยมีใต้ซีรินชาร้อนๆ ให้ เธอยกขึ้นมาดื่มดับความหนาวเย็น
"ท่านอ๋องมีเรื่องอันใดถึงมาหาข้าแต่เช้า" ตงฟางหรงเอ่ยถามเฟยเยว่
"คนของข้าตา
