แสงอาทิตย์เหลืองอ่อนสาดส่องเป็นระยะเมื่อหมอกควันหนาเคลื่อนคล้อยออกห่าง สายลมที่เคยพัดแผ่วตอนนี้ทวีความหนาวเย็นเข้ามาต้องกายหญิงสาว ตงฟางหรงนั่งอยู่ศาลาริมน้ำเพียงลำพังเธอกระชับเสื้อคลุมไหล่ให้แนบแน่นขึ้น
"หวงกุ้ยเฟย" องครักษ์อวี๋อี่เดินเข้ามาใกล้เธอ เขาโน้มตัวลงกระซิบบางอย่างที่หญิงสาวได้ฟังถึงกับหน้าถอดสี ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ข้าเข้าใจแล้ว ขอบใจท่านมาก" ตงฟางหรงเอ่ยกับองครักษ์อวี๋
"ใครกันแน่ที่เป็นคนฆ่าเจ้าตงฟางหรง" เธอชะโงกหน้าเข้าไปใกล้กับสระน้ำ ผืนน้ำกระเพื่อมเป็นวงกว้างสะท้อนให้เห็นเงารางๆ อยู่เบื้องล่าง
"อะ!"
ตู้ม!..........
เหมือนมีพลังงานบางอย่างส่งให้ตงฟางหรงตกลงไปในสระ ร่างของเธอค่อยจมดิ่งลงไปเบื้องล่าง แม้เธอจะพยายามว่ายน้ำขึ้นด้านบนแต่ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งจมดิ่ง เธอพยายามดิ้นรนขึ้นสู่พื้นผิวแต่ก็ไร้ผล ทันใดนั้นปรากฏร่างของหญิงสาวที่เธอคุ้นตาอยู่ต
