[เซตวังวน3] วังวนหัวใจไร้รัก

[8] กลั่นแกล้ง

พอได้ยินแบบนั้นมีนารีบกินข้าวต้มทันที ทั้งที่อยากทำตัวห่างกับเขาแต่ว่าเขากลับต้องรอเธอเสียอย่างนั้น ปกติแล้วคุณลมไม่ค่อยฟังใครหรอกถ้าไม่จริงๆจังๆ มีนาเดาว่าคุณป้าของเธอต้องไปพูดอะไรกับเขาสักอย่างเขาจึงยอมรอ

"ช้าๆก็ได้ลูก" คุณทิพย์บอกด้วยความเอ็นดู ที่เห็นท่าทางรีบร้อนกินเอาๆของมีนาแล้ว นี่สินะคนที่เธอเลือกมาให้ลูกชายดูไม่ผิดจริงๆ

เพราะมีนาพยายามที่จะทำทุกอย่างเพื่อลูกชายของเธอ เด็กสาวดูใจเย็นและก็ทำตัวเหมาะสม ดูสิว่านึกห่วงคนเป็นพี่ไปทำงานสายจึงรีบกินแบบนี้ น่าเอ็นดูจริงๆ

"งั้นมีนขอตัวเลยนะคะคุณป้า" เพียงเวลาไม่ถึงสิบนาทีที่มีนาทานอาหารเสร็จเพราะเธอเกรงใจคนที่รอ ยอมรับว่าข้าวต้มร้อนๆก็มีลวกปากไปบ้าง หญิงสาวยกมือไหว้คนเป็นป้าแล้วรีบสะพายกระเป๋าราคาแพงที่ท่านซื้อให้เดินออกจากบ้านไป คุณหญิงเองก็มองตามหลังด้วยความเอ็นดู

@หน้าบ้าน

คนที่เร่งรีบเดินออกมาพอเห็นรถของอีกฝ่ายที่จอดรออยู่เธอกลับรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก มีนาคิดว่าหากตัวเองขึ้นไปนั่งบนรถคำพูดอะไรจะออกจากปากคนปากร้ายอย่างเขาบ้าง แค่คิดเธอก็ถอนหายใจ แต่ยังไงเธอก็ต้องไปพร้อมเขาอยู่ดี

มีนาเดินไปเปิดประตูรถฝั่งด้านข้างคนขับ แต่ต้องชะงักเมื่อมันเปิดไม่ออกราวกับคนในรถล็อกมันไว้

กึก! ทั้งที่เขาก็น่าจะเห็นว่าเธอเดินมาถึงแล้วทำไมยังไม่ปลดล็อกอีก มีนาถอนหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อรู้ว่าเขาแกล้งเธอ เขาคงคิดว่าเสียเวลาเพราะเธอจึงได้เอาคืนให้เธอได้รู้สึกไม่พอใจแบบนี้

โอเค ถ้าเขาไม่อยากให้เธอไปด้วยจริงๆเธอนั่งรถแท็กซี่ไปเองก็ได้ ยังไงวันนี้คุณป้าก็ไม่ได้เดินออกมาส่งที่หน้าบ้าน ท่านคงไม่ทันได้เห็น

มีนาวางมือลงจากที่เปิดประตูรถหมายจะเดินไปโบกรถแท็กซี่ตรงหน้าปากซอยเอง แต่ยังไม่ทันได้หันหลังเสียงปลดล็อกกลับดังขึ้น คนที่ว่าจะไม่รู้สึกถึงกับอ่อนใจ บางทีมีนาคิดว่าตัวเองคงต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องแล้ว

การที่ต้องนั่งรถไปกับใครนานๆ หรือทำอะไรร่วมกันโดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจเธอไม่ขออยู่ใกล้ดีกว่า

มีนาเปิดประตูรถอีกครั้งก่อนจะขึ้นไปนั่ง มือเรียวกำลังจะคาดเข็มขัดแต่อีกฝ่ายกลับออกตัวอย่างไวแล้วเบรก ทำเอาร่างเล็กหัวเธอแทบไปชนกับคอนโทรลรถ แต่คนที่เป็นต้นเหตุทั้งหมดเขายกยิ้มมุมปาก แค่ได้ทำอะไรให้มีนารู้สึกหงุดหงิดบ้างเขาก็พอใจแล้ว

ระหว่างทางไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้น มีเพียงความเงียบบนรถ คนขับเขาก็ขับไปไม่ได้สนใจคนด้านข้าง มีนาเองก็มองออกไปด้านนอกของรถ ต่างคนต่างไม่ได้สนใจกัน มีเพียงบนเตียงเท่าที่ทั้งสองดูจะเข้ากันได้ดี

จนกระทั่งรถของลมเคลื่อนมาหยุดลงตรงหน้ามหาวิทยาลัยที่หญิงสาวเรียน มีนารู้ตัวทันทีว่าเธอต้องลงจากรถแล้วเพราะเขาจะส่งเธอแค่ตรงนี้ เวลาเป็นเงินเป็นทองของเขาเธอไม่อยากจะไปถ่วงเท่าไหร่

"ขอบคุณค่ะ" มีนาหันไปไหว้เขาตามมารยาทก่อนจะเปิดประตูรถ

บรื้นนนนนนน..!!!!!

"ว๊ายยย!!!" มือเรียวรีบปิดประตูรถลงเหมือนเดิมทันทีแล้วหันไปจ้องอีกฝ่ายตาเขม่ง ถ้าเกิดเธอตกลงไปจะทำยังไง ทำไมเขาถึงเอาเรื่องนี้มาทำเป็นเล่น นี่มันชีวิตของเธอเลยนะ

เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!

"ไปสิ ถึงแล้ว"

มีนาเดินลงจากรถไปโดยเร็วแล้วปิดประตูลงอย่างแรง ไม่คิดที่จะขอบคุณเขาซ้ำแม้กระทั่งทำท่าทางอะไรสักอย่างเพื่อให้เขาพอใจ ถึงเธอจะรู้ว่าเขาไม่ชอบแต่ก็ไม่คิดว่าจะอยากให้เธอเจ็บตัวมากขนาดนี้ นับวันเขายิ่งเริ่มทำรุนแรงกับเธอขึ้นทุกที ไม่เอ็นดูแต่ใจร้ายเกินไปแล้ว

เอี๊ยดดดดดด!!!

รถสปอร์ตคันหรูเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบริษัทของลมพร้อมเสียงเบรกลากล้ออย่างแรง ทำเอาพนักงานที่กำลังจะเดินเข้าไปในบริษัทหันหลังกลับไปมองเป็นตาเดียว

พบว่าเป็นรถของประธานบริษัทที่อารมณ์ผีเข้าผีออกแบบนี้เป็นปกติจนลูกน้องเริ่มชิน

แต่วันนี้ลมไม่ได้อารมณ์ไม่ดีอย่างที่ทุกคนคิด แต่เป็นเพราะเขาได้แกล้งใครบางคนแล้วทำให้อารมณ์เขาขึ้นสูงสุดก็เลยเบรกล้อลากชิลๆอย่างพึงพอใจ

กุญแจดอกสวยถูกโยนไปให้พนักงานที่รับผิดชอบเอารถไปจอดให้ พร้อมกับร่างสูงที่เดินเข้าไปภายในตึก พนักงานชั้นล่างต่างลุกขึ้นทำความเคารพ แต่ลมกลับไม่ได้โบกมือกลับใดๆแต่ปล่อยเฉย และภาพแบบนี้พนักงานหลายชีวิตก็คุ้นเคย จากนั้นก็หันกลับมาทำงานตามปกติดังเดิม

@ห้องทำงานลม

ร่างสูงนั่งเคลียร์งานตั้งแต่เช้าจนถึงบ่าย ลมยังไม่ได้เดินออกไปไหนเลย แต่ด้วยความเคยชินและคนที่รับกาแฟไปตั้งแต่เช้าเลยยังไม่หิว แต่นั่งมานานแล้วมันกลับเมื่อย

เอนหลังพิงไปกับเก้าอี้ทำงานอย่างปล่อยตัว หยิบมือถือขึ้นมาเช็กข่าวสารในโซเชียล ดูข่าวต่างประเทศบ้างว่าธุรกิจรอบโลกเป็นยังไง

สายตาหลุดออกจากกรอบมือถือไป ไล่ตั้งแต่รองเท้าส้นสูงสีดำเปลือยเท้าเนียน มองขึ้นไปยังเรียวขาขาวเห็นปลายชุดสีแดงรัดรูปอวดสะโพกผาย เอวขอดน่าจะยี่สิบสี่ได้แล้วด้านบนมีอกตูมๆ

หญิงสาวยืนเสยผมไปยังด้านหลังเล็กน้อยเพื่อให้คนที่เธอตั้งใจมายั่วเห็นหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่ของเธอชัดๆ หญิงสาวมีนามว่าแพรวาเดินเข้าไปหาเขาช้าๆอย่างอ้อยอิ่ง

"ทำอะไรอยู่เหรอคะ" มือเรียวค้ำลงบนโต๊ะแล้วก้มตัวลงเล็กน้อยให้หน้าอกทะลักออกมา ส่วนสะโพกผายเธอแอ่นขึ้นยั่วๆ คราแรกลมก็เกือบจะเผลอหลุดปากตำหนิเธอไปแล้ว แต่พอนึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้ลมกระดิกนิ้วเรียกอีกคนให้เดินมานั่งลงที่ตักในท่านั่งหันหน้าไปทางเดียวกัน พร้อมวงแขนแกร่งที่กอดรัดเอวขอดเอาไว้ทันที

"คิดถึงลมจังเลยค่ะ พักนี้ไม่เห็นไปหาเลย" แพรวาทำท่าน้อยใจ ท่อนเอ็นใหญ่ไม่ได้ให้ความสุขกับเธอนานแล้วนะ ตั้งแต่ที่ได้ยินข่าวว่าแม่ของเขากำลังวางแผนจะให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่หาให้ แพรวาแทบไม่ได้เจอเขาเลย

"ผมไม่ไปหา แพรมาหาผมเองก็ได้นี่"

"จริงเหรอคะ" แพรวาหันกลับไปหาเขาทันทีพร้อมทำตาโต เขาพูดจริงใช่ไหมที่จะให้เธอไปหาได้ แล้วเธอได้สิทธิเข้าบ้านของเขาจริงๆใช่ไหม

"จริงครับ แพรอยากไปนอนกับผมที่บ้านมั้ยล่ะ"

"ยะ..อยากสิคะ แพรอยากเข้าบ้านของคุณจะแย่" หญิงสาวดีใจจนน้ำตาแทบไหลออกมาเลยแหละ

"งั้นคืนนี้เลยเป็นไง"

"แล้วพ่อกับแม่ของคุณล่ะคะ" เพราะแพรวารู้ว่าแม่ของเขาไม่ปลื้มผู้หญิงของลูกชายจึงได้หาเมียให้ลูกเอง แล้วแพรวาก็ได้ยินข่าวว่าเธอคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านเพื่อเตรียมพร้อมที่จะเป็นสะใภ้เต็มตัวแล้ว

ทั้งที่เธอมาก่อน ผูกพันกับเขามานานหลายเดือนแทบไม่เคยได้เข้าไปเหยียบในบ้านของเขาสักครั้งเลย

".." นั่นสิ แบบนั้นน่ะแพรวาเข้าไปได้ลำบากแน่

"งั้นคอนโดผมเป็นไง ไปค้างกับผมนะคืนนี้"

"ได้ค่ะ ที่ไหนก็ได้ขอแค่มีคุณ" คำพูดเสียงหวานออดอ้อนปนดีใจ อยู่ๆกลับจะได้ใกล้ชิดกันอีกแล้ว

ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาทั้งที่เคยไปไหนมาไหนกับเขาตลอด เคยนอนกอดกันก็บ่อยครั้งแต่ต้องถูกขัดขวางจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของเขา แพรวานอยด์ไปเป็นเดือน

จนสุดท้ายทนคิดถึงเขาไม่ไหวจนใช้เส้นสายที่มีมาหาเขาถึงที่นี่ ถึงจะได้ยินมาว่าแม่ของเขาห้ามไม่ให้เธอเข้ามา แต่แล้วยังไง เธอมีวิธีของเธอก็แล้วกัน