ในขณะที่หนี่ม่านยังคงครุ่นคิดและหยวนคังเริ่มหงุดหงิด สองชีวิตที่กำลังปะทะฝ่ามือใส่กันก็เริ่มไม่อยู่กับร่องกับรอย
ทั้งสองกำลังประลองกันในท่วงท่าอันตราย ลำแขนและฝ่ามือน้อยๆ ของซูเจินถูกหยางเหอจินจับและตรึงเอาไว้ด้วยกระบวนท่าฝ่ามือพยัคฆ์เหล็กไหล ที่แข็งแกร่งทรงพลังแต่ไหลลื่นรัดรึง
ซูเจินรับรู้ได้ว่าตนเองมีฝีมือยุทธ์ไม่อาจเทียบเท่ากับหยางเหอจิน นางจึงเริ่มคิดแผนการอันชั่วร้าย หากไม่ใช้เล่ห์ก็ต้องใช้กล ในเมื่อยามนี้ฝ่ามือทุกกระบวนท่าของนางถูกเขาสกัดจนสิ้น ฝ่าเท้าที่ส่งออกไปเขาก็รับได้หมด คงเหลือเพียงจมูกกับริมฝีปากแล้วล่ะ
เมื่อคิดได้แล้วก็ยื่นหน้าหอมแก้มพี่ชายคนงามเสียเลย
“...!?”
เจ้าของแก้มถึงกับผงะ กระบวนท่าเริ่มผิดจังหวะ เขาเซถอยหลังไปถึงหนึ่งก้าว
มิใช่ว่าไม่เคยถูกน้องน้อยหอมแก้ม เมื่อก่อนนางทั้งหอมแก้มทั้งดูดปลายคางเขา จนน้ำลายของนางเต็มใบหน้าของเขาไปหมด
หากแต่ยามนี้...
ฮึ่ม! เจ้า
