ตามทางเดินของตลาดกลางเมืองเฟิ่งหวง
หลังจากกินอิ่มแล้วเดินออกจากร้านอาหารห่าวซือ หยางเหอจินจึงพาซูเจินเดินชมเมืองไปเรื่อยๆ เมื่อเห็นชัดแล้วว่านางยังคงสำราญอยู่ไม่น้อย
“พี่ชาย..” หญิงสาวดึงชายเสื้อตรงแขนของชายหนุ่มเบาๆ
แต่สัมผัสเพียงเท่านี้ ก็ทำให้ร่างหนาใหญ่ถึงกับชะงักงันยืนตัวเกร็งราวกับแท่งน้ำแข็งต้องของร้อนพร้อมละลาย เขาเบนสายตาคมดุมองคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกเครียดตึง ใบหูอุ่นวาบ
หญิงสาวผู้เป็นสาเหตุทำให้ชายหนุ่มต้องควบคุมตนเองอย่างยากลำบาก ยังคงไม่รู้ตัวเลยสักนิด นางเอียงหน้าน้อยๆ บอกหน้าตาเฉย
“ข้าอยากเข้าไปเที่ยวในนั้น” นางชี้ไปทางสถานที่แห่งหนึ่ง
สถานที่แห่งนั้นมีลักษณะเป็นโรงน้ำชาธรรมดา ตัวเรือนมีสามชั้น โดยชั้นแรกเป็นห้องโถงกว้างใหญ่และโปร่ง มีประตูบานทรงโค้งวิจิตร มองทะลุเข้าไปด้านใน มีหญิงสาวงดงามเดินชดช้อยไปมา ท่าทางยั่วยวนใจตลอดเวลา พวกนางบริการรินน้ำชาให้ลูกค้า ตรงหน้าร
