“คนกำลังมีความรักนี่น่าอิจฉาจังเลยนะ ฉันไม่เคยเห็นอรยิ้มอย่างเต็มที่แบบนี้มาก่อนเลย ลองไปยิ้มให้เมฆดูสิ ขานั้นคงได้เผลอยิ้มตามแน่ๆ” นงนางอดที่จะเอ่ยปากแซวกันไม่ได้ยามเมื่อเห็นเอมอรเดินออกมาขั้นรถพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจนถูกแซวหน้าแดงมากกว่าเก่าเธอถึงได้หยุดแซวก่อนจะทำหน้าที่ขับรถต่อไป กระทั่งถึงจุดหมายก็พบกับคนที่ไม่อยากเจอหน้าเข้า
“ทำไมเมื่อเช้าตื่นแล้วไม่ปลุกฉัน!” ภาคินตวาดถามพร้อมกระชากต้นแขนเข้าหาอย่างหงุดหงิดเมื่ออีกฝ่ายขัดคำสั่ง
“มีอะไรเข้าไปคุยกันที่ห้อง! เดี๋ยวฉันมานะจ๊ะอร” เพราะเห็นสายตาของเอมอรที่กำลังมองมาเหมือนสงสัยอะไรบางอย่างอยู่เธอจึงเลี่ยงที่จะตอบคำถามแล้วเดินนำคนโมโหร้ายเข้าไปในห้องตรวจแทนที่จะโต้คารมกับเขาต่อหน้าเอมอรที่ยืนมองกันอยู่
“ทำไม! หรือว่ากลัวจะมีใครรู้ว่าเราสองคนอยู่ด้วยกัน!” ภาคินไม่คิดเก็บความสงสัยเอาไว้กับตัวเองเปิดฉากถามทันทีที่เดินตามร่างนุ่มนิ่ม
