ตื๊อทำไม
1132 คำ
Honey Talk
"แม่เลี้ยงนายนี่แผนสูงจริงๆ"
หลังส่งยัยเด็กแก่แดดลงหน้าคณะ บนรถจึงเหลือเพียงแค่ฉันและวิคเตอร์ พอคล้อยหลังยัยเด็กนั่นฉันก็เปิดปากพูดกับเขาทันที
"นายไม่คิดจะจัดการยัยนั่นบ้างรึไง "
ความเงียบคือคำตอบเดิมๆที่เขามีให้กับฉัน เมื่อนานมาแล้วฉันเคยถามถึงเหตุผลที่เขายอมอ่อนข้อให้ยัยแม่มดนั่นแต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลยสักคำจนฉันหงุดหงิดและเลิกที่จะอยากรู้ไปเอง
มันน่าโมโหทุกครั้งที่เขามาหาฉันด้วยสภาพยับเยินแต่ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้ แม้เคยขอให้พ่อตัวเองช่วยแต่ท่านก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปก้าวก่ายเรื่องในครอบครัวเพื่อนรัก อีกอย่างท่านคงเห็นว่าพ่อของวิคเตอร์รักและหลงเมียใหม่คนนี้มากจึงไม่อยากเข้าไปพูดอะไรให้ผิดใจกันไปซะเปล่าๆ
"นายนี่มันน่าโมโหจริงๆ บอกเลยนะถ้ายัยนั่นคิดจะบังคับอะไรนายอีก ฉันจะไม่ยอมแล้วนะ"
"เธอจะทำยังไง"
วิคเตอร์ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลยสักนิด ทั้งๆที่ตัวเองกำลังกลายเป็นเหยื่อให้สองแม่ลูกนั่น เขาดูนิ่งจนฉันไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขากำลังคิดอะไรอยู่ และนั่นทำให้ฉันอึดอัดทุกครั้งที่เห็นเขานิ่งเฉยปล่อยให้ตัวเองโดนกลั่นแกล้งรังแกแบบนี้
"ถ้ายัยนั่นด่านายฉันก็จะด่ากลับและถ้ายัยนั่นตีนายฉันก็จะตีกลับ จะตีให้ตายไปเลย!"
ไม่เคยเลยสักครั้งที่ฉันจะเห็นน้ำตาของวิคเตอร์ ไม่ว่าบนตัวเขาจะมีรอยแผลหรือฟกช้ำมากแค่ไหน สิ่งเดียวที่เขาจะทำนั่นก็คือนิ่งและเฉย ที่สำคัญเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดคำว่าเจ็บออกมาจากปากด้วยซ้ำ
"เธอจะทำจริงๆรึไง"
"ก็ในเมื่อนายไม่ยอมทำฉันก็จะทำเอง ถึงตอนนั้นพ่อนายก็เอาผิดอะไรนายไม่ได้หรอก"
เขาเกรงใจพ่อและไม่อยากมีเรื่อง ฉันรู้ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้ยอมสองแม่ลูกนั่นขนาดนี้ ยอมจนเหมือนพวกขี้แพ้ไร้ทางสู้ อ่อนแอและโง่เขลา
"นายมันน่าหงุดหงิด รู้ตัวบ้างมั๊ย!"
ฉันยังคงพูดบ่นเขาได้อย่างคล่องปาก มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือฉันไม่ยอมสบตาเขาแม้แต่วินาทีเดียว ฉันเสมองไปทางอื่นแต่ปากก็ยังคงพูดเรื่องของเขา
...ดูย้อนแย้งเนอะ ว่ามั๊ยล่ะ
"ยัยนั่นมาดักรอนายรึป่าว"
ตาฉันสบเข้ากับร่างเล็กบอบบางน่าทะนุทะนอมที่ยืนอยู่ตรงลานจอดรถคล้ายรอใครบางคน และคิดว่าใครบางคนนั้นน่าจะเป็นผู้ชายข้างๆฉันนี่แหละ
เจอยัยเด็กกานต์ก็ปวดหัวจะแย่ ยังต้องมาเจอยัยหญิงนี่อีก เมื่อไหร่ชีวิตฉันและวิคเตอร์จะหลุดพ้นจากผู้หญิงประเภทนี้สักที น่าเบื่อจริงๆ
"วิค หญิงขอคุยด้วยได้มั๊ย"
ต๊าย เสียงหวานปานน้ำผึ้งเชียวนะยะ เกือบลืมไปเลยว่ายัยนี้เคยแผดเสียงแสบแก้วหูใส่ฉันมาก่อน แต่ก็นะอยู่ต่อหน้าแฟนเก่าก็ต้องคีพลุคไว้สักหน่อย ถึงยัยนี่จะไม่รู้ก็เหอะว่าเพื่อนรักของฉันเคยเห็นเนื้อแท้ใต้เปลือกหล่อนแล้วว่าเน่าเฟะแค่ไหน
"ว่ามาสิ"
อีตานี่ก็ใจง่ายไปมั๊ย ทำแบบนี้ไม่เท่ากับให้ความหวังยัยสตอว์เบอร์รี่นี่รึไง ฉันถอนหายใจพร้อมส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาเพราะไม่อยากเข้าไปแทรกกลางเรื่องของวิคเตอร์ที่มียัยผู้หญิงที่ฉันเกลียดที่สุดในโลกรวมอยู่ด้วย
"ยัยนั่นทำเสียงหวานเข้าหน่อยก็ใจอ่อน ชิส์!"
คนมันอดหมั่นไส้ไม่ได้จริงๆ เลิกไปแล้วยังมาตามตื๊อแถมอีตาน้ำแข็งเดินได้นั่นก็ใจอ่อนยอมคุยกับยัยนั่นไปอีก คิดแล้วก็หงุดหงิดแปลกๆ
"ผู้หญิงนี่ใจง่ายแบบนี้ทุกคนรึป่าวนะ"
ฉันหันขวับมองไปทางด้านหลังเห็นสิงห์ยืนพิงเสาพ่นควันบุหรี่พร้อมกับมองตรงมาทางนี้ และแน่นอนว่าประโยคเมื่อครู่เขาต้องการกระแนะกระแหนฉันเต็มๆ
"เลิกกับผัวเก่าปุ๊บก็มีผัวใหม่ปั๊บ"
เพี๊ยะ! ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะไม่หวั่นไหวไปกับคำพูดของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายมือที่แนบอยู่ข้างลำตัวก็ตวัดตบลงบนแก้มสากเต็มแรง สิงห์แค่นหัวเราะนิดหน่อยก่อนจะใช้ลิ้นดันแก้มข้างที่โดนตบ
"เรามันก็สันดานเดียวกันนั่นแหละ ในเมื่อนายมีคนอื่น ฉันก็เลยอยากมีบ้าง ผิดตรงไหนล่ะ!"
เขาหันมามองฉันด้วยสายตาดุดันก่อนที่จะกระชากแขนฉันจนร่างปะทะเข้ากับอกแกร่ง สิงห์ยังคงอารมณ์ร้อนเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือสายตาที่ไม่อ่อนโยนเหมือนแต่ก่อน แล้วไงล่ะ! ฉันไม่ได้สนหรอกนะว่าเขาจะมองหรือจะคิดกับฉันยังไง เขาจะมองฉันเป็นผู้หญิงแพศยาก็ได้เพราะตอนที่ฉันกับวิคเตอร์มีอะไรกัน มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันกับสิงห์ยังเป็นแฟนกันอยู่
...ไม่ว่าจะยังไงเราสองคนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนักหรอก
"เธอเลือกแบบนี้เองนะที่รัก แล้วเธอจะได้รู้ว่าคนอย่างฉันทำอะไรได้บ้าง"
"ฉันต้องกลัวมั๊ย"
เขาโกรธที่ถูกฉันกวนประสาท มือหนาบีบแขนแน่นขึ้นจนรู้สึกเจ็บแต่ฉันก็ไม่คิดจะเอ่ยปากขอร้องคนอย่างเขาให้เปลืองน้ำลาย เพราะถ้าคิดว่าทำร้ายผู้หญิงแล้วเท่ห์ก็เชิญทำไป ถึงยังไงคนอื่นก็มองว่าเขาหน้าตัวเมียอยู่ดี
"ถ้าเธอยอมกลับมาดีๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธอ"
"นายไม่ได้รักฉัน ฉันเองก็ไม่ได้รักนาย จะกลับไปคบกันทำไมให้สิ้นเปลืองเวลา"
เขาขบกรามแน่นคงโมโหที่ฉันไม่ใจอ่อนยอมกลับไปหาเขา และแน่นอนว่าคนที่ชอบเอาชนะคนอื่นแบบสิงห์คงทนไม่ได้ที่ต้องเสียของตายแบบฉันให้ผู้ชายคนอื่น
...คนเห็นแก่ตัวแบบเขาทนเห็นฉันมีความสุขไม่ได้แน่นอน ฉันรู้ดี!
- ผู้เขียน
