โรงพยาบาล H
"ฝากแพรวกับน้องเรียวด้วยนะลูก"
"ไม่ต้องห่วงครับคุณแม่กลับไปพักที่บ้านให้สบายใจเถอะครับเดี๋ยวทางนี้ผมดูแลเอง"
ผมยิ้มรับคำคุณแม่ของแพรวหลังจากที่ท่านบอกว่าจะกลับไปนอนที่บ้านเพราะพรุ่งนี้มีคนมารับขนมตอนเช้า
"แม่ไปก่อนนะแพรว"
"แม่! แม่จะทิ้งแพรวให้อยู่กับเขาที่นี่แบบนี้ไม่ได้นะ"
แต่ดูเหมือนว่าแพรวจะงอแงไม่เลิกครับเพราะตั้งแต่ที่ผมลากเธอไปซื้อของซื้ออาหารมาทานกันเธอก็หน้าบึ้งหน้างอตลอดเวลาแต่แล้วไงใครสนผมก็เล่นบทตีมึนตื้อขออยู่ด้วยแล้วเหมือนแม่ยายผมจะเป็นใจยอมทิ้งแพรวให้อยู่กับผม
"แม่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะแพรวโตแล้วหัดแยกแยะลูก"
"ก็ได้ค่ะพูดอะไรก็ผิดหมดแล้วตอนนี้"
แพรวพูดขึ้นมาอย่างงอนๆหลังจากที่โดนคุณแม่เธอบ่น
"ไปครับคุณแม่ เดี๋ยวมานะที่รักไปส่งแม่ยายแปปเดียว"
ผมบอกแพรวแล้วก็พาคุณแม่แพรวไปส่งที่บ้านเป็นไงครับลูกเขยดีเด่นไหมละผมเข้าทางเมียไม่ได้ก็เข้าทางแม่เมียก่อนนี
